คนทีภาวนาดีดีไปได้ไกล อย่าง อาจารกำพล ทอง... ท่านใช้ ความคิดสร้างสรร หรือ โยนิโสมนสิการเป็นหลัก

1 ภาวนาเก่งรู้จริงเเบบท่านคำเขียน 2  อ่านตำราศาสนามากท่องจำได้มากเเบบ อาจารย์สุจินต์ บริหาร........... / เเก้  เคย เก่ง =เคยมีคนเก่ง 2อย่าง/

การทีท่านเหล่านนี้ ไม่ มาพูดคุยเเลกเปลี่ยน ความคิดกันเพราะ ท่าน หลีกเลี่ยงการเสียหน้า ที่ จะโดนถลกหนัง ว่าตนเองคือของปลอมไหมครับ นักภาวนาของจริง ถลกหนังปลอกเปลือกพูดซักถาม ครูอาจารของปลอมได้ดีกว่าชาว

การสอนของท่านคึกริด เหมือนยึดมั่นถือมั่นรุนเเรงฝุ่นตลบ กับความหมายของตัวหนังสือ คำสอน ของอาจาร เเดง โยนหนังสือตำราศาสนาทิ้งไปหมด    เเม้ว่าจะไม่เคยฟังอาจารเเดงรู้เรื่อง เเต่ ก็ ดูท่าน

หมายถึงว่าภาวนาพุทโธไปเรื่อยๆตลอดชีวิตแต่ไม่พิจารณาอะไรแล้วก็ไม่ได้เดินจงกรมเดินเช้าขึ้นมามานั่งสมาธิวันละ 10 นาทีแล้วนอกนั้นภาวนาหมดตลอดทั้งวันอะรแบบนี่จำเป็นต้องมีครูบาอาจารย์มั้ย

พอดีสงสัยเกี่ยวกับคำสอนของพุทธศาสนาว่า ในทางพุทธศาสนาอานิสงส์จากการซื้อของฝากเช่นซื้อขนมเป็นต้นเวลาไปเที่ยวให้กับผู้อื่นมีอะไรมั่งครับ? เเละผู้ให้จะได้บุญเเละอานิสงส์อะไรจากการให้ทานเช่นซื้อขนม,ของฝาก

ประเด็นคือพูดไปด่าไป หยาบคายใช้อารมณ์ ใช้คำว่าโง่ ปัญยาอ่อน ด่าคนได้บ่อยมาก คนก็หลงไหลเชิดชู งงกับสังคม ล่าสุดห็นฟีดคนถามรู้ได้ไงว่าเปรตมีจริง ก็ตอบแบบกรวงๆ บอกว่าเรียนมาต้องรู้ว่ามีจริงก็คือยึดตำรา ค

...อยากจะบอกความจริงให้นักภาวนามือใหม่ได้รับรู้ ตระหนักไว้อย่างหนึ่ง คือ... ...สำหรับคนที่ยังภาวนาไม่เห็นผล แต่ไม่ลดละความพยายาม ..อดทนใช้ความเพียรในการฝึกภาวนาเช่น การฝึกสมาธิ ต่อสู้กับนิวรณ์และความฟ

หลักๆ มันมีอยู่ 2 สำนักที่สอนธรรมะแบบสุดโต่ง สำนัก 1 เอาแต่คำพระพุทธเจ้า ไม่เอาคำสาวกทั้งหมด สำนัก 2 เอาแค่คำพระพุทธเจ้า และคำสาวก หรือที่มีบันทึกในตำราเท่านั้น ไม่เอาคำพระสงฆ์หรือพระอริยะสงฆ์ในยุคปัจ