ลูกสาวเธอหนึ่งคนโดนรถชน
เป็นกังวลจนใจเหี่ยวแห้งหนา
เธอแก่แล้วขาเคียวแรงโรยรา
จนดวงหน้าซีดเซียวเหี่ยวพอกัน

ข่าวคืบหน้าลอยมาท่าทางร้าย
เธอใจหายฟูมฟายโถลูกฉัน
ช่างโชคร้ายด่วนไปตายไกลกัน
ไม่ให้หันเห็นหน้ามาด่วนตาย

สงสารเธอเกิดมาต้องทุกข์ทน
คอยกังวลห่วงหาไม่ห่างหาย
ลูกมาเกิดไม่เคยเลยจะสบาย
ทั้งใจกายลำบากมากับมัน

ลูกหนอลูกตอนมาไม่เคยบอก
ซ้ำช้ำชอกตอนตายไม่ให้หัน
เกิดกับตายนิสัยใจเดียวกัน
เจ้าเกิดนั้นมีเจ้าตายเกาะติดมา

โลกหนอโลกเกิดแล้วไยแตกดับ
ใครบังคับบัญชาได้มั่งหวา
หากเกิดแล้วจงอยู่จนแก่ชรา
เหมือนอย่างข้าอยู่มาดูลูกตาย

สงสารเธอเหลือลูกให้ดูอีก ๑๐ คน