ประเทศจะเจริญหรือไม่ ไม่ได้ขึ้นอยู่กับระบอบการปกครอง..แต่ระบอบ ปชต. เป็นสิ่งที่ให้คุณค่าศักศรีความเป็นมนุษย์ที่สุด
ประชาธิปไตย
ทุกประเทศที่จะมี ปชต. ล้วนบอบช้ำมาทุกประเทศ ยิ่งยุคเก่าๆ ยิ่งเจ็บเยอะ เพราะถือเป็นช่วงแรกที่ ปชต. กำลังเติบโต ต้องต่อสู้กับทั้งอนุรักษ์นิยมสุดขั้ว คอมมิวนิสต์ การลองผิดลองถูกตอนนั้นเลยเกิดบ่อย เกิดมากและรุนแรง สุดท้ายประเทศเหล่านั้นก็ผ่านมาได้ พร้อมเจริญรุดหน้า และยอมรับว่า ปชต. เป็นทางออกที่ดีที่สุดที่ดีกับทุกฝ่าย ทุกสังคม ทุกชนชั้น
แม้ประเทศที่ไม่มี king อย่างอเมริกา ยังเกือบเละทั้งประเทศ ประเทศนี้ประชาธิปไตยไม่ได้สู้กับระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชย์ด้วยซ้ำ แต่สู้กับความโหดร้าย ของการกดขี่ห่มเหง ของความไม่เท่าเทียมกันของคน ผลประโยชน์นายทุนที่มีกำลังคน จนสุดท้ายทางออกเค้าก็คือ ปชต. ถึงแม้วันนี้จะยังมีการเหยียดผิวกันอยู่ประปราย แต่คนที่ทำ ก็เป็นคนที่สังคมรังเกลียด สังคมรับไม่ได้ เพราะคนอเมริกาส่วนใหญ่สามารถเข้าใจถึงแก่นแท้ของ ปชต. จริงๆ ว่าเป็นทางออกเดียวที่ดีที่สุดที่มีตอนนี้ ที่ทำให้คนมีคุณค่า มีค่าเท่ากัน มีความเสมอภาคกัน มีสิทธิ เสรีภาพเท่ากัน สมมุติเกิดตอนนี้อเมริกาไม่รับเอา ปชต. ไว้ ลองนึกภาพที่เป็นอยู่ตอนนี้ คนผิวสี ทาส คนชั้นล่าง จะโดนอะไร จะอยู่อย่างไร จะมาถึงตรงนี้ไหม
กลับกันมาที่ประเทศไทย นี้มันยุคไหน สมัยไหน ยังต้องมาพูด มาพิสูจน์อีกหรอว่า ปชต. ดีจริงไหม ควรเอาไหม ควรเคารพไหม มันไม่ใช่เวลาที่จะพูดแบบนี้เลย
ตัวอย่างก็มีให้เห็น จากประเทศที่เจริญทาง ปชต. จริงๆ ว่าเค้าหวงแหนแค่ไหน ต้องบอบช้ำแค่ไหน ล้มตายแค่ไหน กว่าเค้าจะได้มา และที่ทำกันมาขนาดนี้ก็แค่คำเดียว คือ ปชต. ประเทศเหล่านี้บอกได้เลยว่าไม่มีวันที่จะทิ้ง ปชต. และไม่มีวันที่จะเดินถอยไปสู่วังวนเดิมๆ ระบอบเดิมๆ ที่มีมาก่อน ปชต. แน่นอน
ส่วน ประเทศเราที่มาหลังๆก็ไม่จำเป็นต้องมาพิสูจน์อะไรอีกเลยกับ ปชต. และ ไม่มีความจำเป็นต้องมาพูดมา ปชต. ดีหรือป่าวเช่นกัน
ความเจริญ
ประเทศ หรือสังคมที่เจริญ สิ่งที่สำคัญที่สุดที่ขาดไม่ได้คือคุณภาพของคนในชาติของคนในสังคมนั้นๆ + ผู้นำที่ดี เก่ง ฉลาด มีวิสัยทัศน์ ทำเพื่อบ้านเมือง มีความเป็นธรรม เมื่อ 2 อย่างนี้คู่กันเมื่อไหร่ ประเทศนั้นก็สามารถเจริญได้ เรื่องนี้เป็นมาตั้งแต่ยุคโบราณ จนถึงยุคปัจจุบัน ก็ไม่เห็นมีความแตกต่างกันกันอย่างไร ส่วนระบอบการปกครองเป็นอีกส่วนหนึ่งที่จะเลือกมาใช้ให้เหมาะสมกับสังคมนั้นๆ แค่นั้น
ผมให้ ปชต. มันเป็นมากกว่าระบอบการปกครอง เพราะมันมีสิ่งหนึ่งที่ยิ่งใหญ่ที่สุดเป็นสิ่งที่สามารถเชิดชูศักดิ์ศรีความเป็นคน คนๆหนึ่งออกมาได้ดีที่สุด สมบูรณ์แบบที่สุด โดยไม่เลือกว่าคนนั้นจะเป็นใคร เตี้ย สูง |ดำ ขาว |ครบ 32 พิการ| รวย จน| เก่ง โง่ ซึ่งทุกคนล้วนอยากมีสิทธิ เสรีภาพ เท่าเทียมกัน ทุกคนล้วนอยากมีความเสมอภาคเท่ากัน ทุกคนล้วนอยากมีตัวตน มีส่วนร่วมทั้งนั้น สิ่งเหล่านี้ล้วนแล้วอยู่ในแก่น อยู่ในหัวใจ ปชต. ทั้งหมด
ความเหลื่อมล้ำ
สิทธิ เสรีภาพ ความเสมอภาค ที่แท้จริง ถึงแม้ในสังคมจริงๆปัจจุบัน ยังไม่สามารถให้สิ่งนั้นได้100% ได้สมบูรณ์แบบจริงๆ อาจเพราะด้วยข้อจำกัดหลายๆอย่างทางสังคม วัฒนธรรม จารีตประเพณี ค่านิยม มันจึงเป็นหน้าที่ของทุกคน ทุกภาคส่วนต้องร่วมกันปรับปรุง พัฒนา ต่อยอด ปชต. ต่อไป ให้ลดความเหลื่อมล้ำ และสะท้อนความเท่าเทียมกันออกมาให้ดีที่สุด เข้าใกล้คำว่าเฟอร์เฟ็กที่สุดกันต่อไป
ประเทศจะเจริญหรือไม่ ไม่ได้ขึ้นอยู่กับระบอบการปกครอง..แต่ระบอบ ปชต. เป็นสิ่งที่ให้คุณค่าศักศรีความเป็นมนุษย์ที่สุด
ประชาธิปไตย
ทุกประเทศที่จะมี ปชต. ล้วนบอบช้ำมาทุกประเทศ ยิ่งยุคเก่าๆ ยิ่งเจ็บเยอะ เพราะถือเป็นช่วงแรกที่ ปชต. กำลังเติบโต ต้องต่อสู้กับทั้งอนุรักษ์นิยมสุดขั้ว คอมมิวนิสต์ การลองผิดลองถูกตอนนั้นเลยเกิดบ่อย เกิดมากและรุนแรง สุดท้ายประเทศเหล่านั้นก็ผ่านมาได้ พร้อมเจริญรุดหน้า และยอมรับว่า ปชต. เป็นทางออกที่ดีที่สุดที่ดีกับทุกฝ่าย ทุกสังคม ทุกชนชั้น
แม้ประเทศที่ไม่มี king อย่างอเมริกา ยังเกือบเละทั้งประเทศ ประเทศนี้ประชาธิปไตยไม่ได้สู้กับระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชย์ด้วยซ้ำ แต่สู้กับความโหดร้าย ของการกดขี่ห่มเหง ของความไม่เท่าเทียมกันของคน ผลประโยชน์นายทุนที่มีกำลังคน จนสุดท้ายทางออกเค้าก็คือ ปชต. ถึงแม้วันนี้จะยังมีการเหยียดผิวกันอยู่ประปราย แต่คนที่ทำ ก็เป็นคนที่สังคมรังเกลียด สังคมรับไม่ได้ เพราะคนอเมริกาส่วนใหญ่สามารถเข้าใจถึงแก่นแท้ของ ปชต. จริงๆ ว่าเป็นทางออกเดียวที่ดีที่สุดที่มีตอนนี้ ที่ทำให้คนมีคุณค่า มีค่าเท่ากัน มีความเสมอภาคกัน มีสิทธิ เสรีภาพเท่ากัน สมมุติเกิดตอนนี้อเมริกาไม่รับเอา ปชต. ไว้ ลองนึกภาพที่เป็นอยู่ตอนนี้ คนผิวสี ทาส คนชั้นล่าง จะโดนอะไร จะอยู่อย่างไร จะมาถึงตรงนี้ไหม
กลับกันมาที่ประเทศไทย นี้มันยุคไหน สมัยไหน ยังต้องมาพูด มาพิสูจน์อีกหรอว่า ปชต. ดีจริงไหม ควรเอาไหม ควรเคารพไหม มันไม่ใช่เวลาที่จะพูดแบบนี้เลย
ตัวอย่างก็มีให้เห็น จากประเทศที่เจริญทาง ปชต. จริงๆ ว่าเค้าหวงแหนแค่ไหน ต้องบอบช้ำแค่ไหน ล้มตายแค่ไหน กว่าเค้าจะได้มา และที่ทำกันมาขนาดนี้ก็แค่คำเดียว คือ ปชต. ประเทศเหล่านี้บอกได้เลยว่าไม่มีวันที่จะทิ้ง ปชต. และไม่มีวันที่จะเดินถอยไปสู่วังวนเดิมๆ ระบอบเดิมๆ ที่มีมาก่อน ปชต. แน่นอน
ส่วน ประเทศเราที่มาหลังๆก็ไม่จำเป็นต้องมาพิสูจน์อะไรอีกเลยกับ ปชต. และ ไม่มีความจำเป็นต้องมาพูดมา ปชต. ดีหรือป่าวเช่นกัน
ความเจริญ
ประเทศ หรือสังคมที่เจริญ สิ่งที่สำคัญที่สุดที่ขาดไม่ได้คือคุณภาพของคนในชาติของคนในสังคมนั้นๆ + ผู้นำที่ดี เก่ง ฉลาด มีวิสัยทัศน์ ทำเพื่อบ้านเมือง มีความเป็นธรรม เมื่อ 2 อย่างนี้คู่กันเมื่อไหร่ ประเทศนั้นก็สามารถเจริญได้ เรื่องนี้เป็นมาตั้งแต่ยุคโบราณ จนถึงยุคปัจจุบัน ก็ไม่เห็นมีความแตกต่างกันกันอย่างไร ส่วนระบอบการปกครองเป็นอีกส่วนหนึ่งที่จะเลือกมาใช้ให้เหมาะสมกับสังคมนั้นๆ แค่นั้น
ผมให้ ปชต. มันเป็นมากกว่าระบอบการปกครอง เพราะมันมีสิ่งหนึ่งที่ยิ่งใหญ่ที่สุดเป็นสิ่งที่สามารถเชิดชูศักดิ์ศรีความเป็นคน คนๆหนึ่งออกมาได้ดีที่สุด สมบูรณ์แบบที่สุด โดยไม่เลือกว่าคนนั้นจะเป็นใคร เตี้ย สูง |ดำ ขาว |ครบ 32 พิการ| รวย จน| เก่ง โง่ ซึ่งทุกคนล้วนอยากมีสิทธิ เสรีภาพ เท่าเทียมกัน ทุกคนล้วนอยากมีความเสมอภาคเท่ากัน ทุกคนล้วนอยากมีตัวตน มีส่วนร่วมทั้งนั้น สิ่งเหล่านี้ล้วนแล้วอยู่ในแก่น อยู่ในหัวใจ ปชต. ทั้งหมด
ความเหลื่อมล้ำ
สิทธิ เสรีภาพ ความเสมอภาค ที่แท้จริง ถึงแม้ในสังคมจริงๆปัจจุบัน ยังไม่สามารถให้สิ่งนั้นได้100% ได้สมบูรณ์แบบจริงๆ อาจเพราะด้วยข้อจำกัดหลายๆอย่างทางสังคม วัฒนธรรม จารีตประเพณี ค่านิยม มันจึงเป็นหน้าที่ของทุกคน ทุกภาคส่วนต้องร่วมกันปรับปรุง พัฒนา ต่อยอด ปชต. ต่อไป ให้ลดความเหลื่อมล้ำ และสะท้อนความเท่าเทียมกันออกมาให้ดีที่สุด เข้าใกล้คำว่าเฟอร์เฟ็กที่สุดกันต่อไป