คือเวลาเดินกันก็แยกกันไป ทิ้งเรากะเพื่อนอีกคนนึง ลับหลังเราก็นินทาเรา จนปลงแล้วค่ะ ถามว่าโกรธมั้ย บอกเลยค่ะว่าไม่ แต่มันเสียความรู้สึกอะค่ะเราเลยทนอยู่จนจบม.ต้น ต่างคนก็ต่างแยกย้าย. พอขึ้นม.4 เรียนรร.เดียวกันแต่คนละห้อง.ต่างคนก็ห่างเหินไป คือเราก็ทนนะคะทนจนจบม.3 แอบน้อยใจแต่ก็เออเดี๋ยวก็จบละทนจนวันปัจฉิม บอกตรงๆนะคะ เราไม่อยากเปิดใจกะเพื่อนใหม่เลย ก็รู้นะคะว่าคนที่ไม่ถูกนินทาไม่มีในโลกแต่ถ้ามันเป็นการนินทาจากคนที่เราสนิท มันก็กลัวอะค่ะ เราคิดว่าเราจะเป็นตัวเองเต็มที่แต่เปล่าเลยทำอะไรก็เอาไปนินทา
เราเองก็ไม่ใช่คนดีนะคะ แต่แค่ไม่ค่อยแสดงด้านที่ไม่ดีออกมา พยายามเอาด้านดีๆ ออกมา จะได้ไม่มีปัญหา
ทุกวันนี้รู้สึกว่าตัวเองเปลี่ยนไปจากตอนประถมที่ร่าเริงเยอะมากเลยค่ะ
เราควรปรับทัศนะคติกับการมีเพื่อนยังไงดีคะ จะให้อยู่กับกลุ่มเด็กเรียนคงไม่ได้เพราะเราเองก็ไม่ใช่เด็กเรียน แต่จะเป็นคนที่เวลาทำอะไรก็จะทำให้เต็มที่ จนบางทีก็กดดันตัวเอง55