สวัสดีค่ะ เรามีเรื่องที่อยากมาระบายให้เพื่อนๆลองฟังดูนะคะ ปกติเราจะให้ส่วนมากจะเป็นจากใจเจ้าหนี้ เทคนิคการทวงเงิน ฯลฯ อะไรแบบนี้เนอะ
แต่เราเป็นคนนึงที่อยู่ในสถานะลูกหนี้ เราก็มีเรื่องอยากจะมาขอระบายบ้าง เผื่อว่าจะได้เข้าใจลูกหนี้บ้างนะคะ

เมื่อก่อนสถานะการเงินของเราก็ปกติดี มีเงินพอใช้ ไม่ได้ร่ำรวยอะไร แต่เมื่อสักสองปีก่อน บ้านเรามีปัญหาทางการเงินขึ้น
เมื่อเกิดปัญหาหนึ่งขึ้นมา ปัญหาสอง ปัญหาสามก็ตามมาเรื่อยๆ ประกอบกับการลงทุนที่ผิดพลาด ทางบ้านโดนหลอกสูญเงินไปเป็นล้าน
ตัวเราเองหมุนเงินไม่ทัน มีความเดือดร้อนทางด้านการเงินขึ้นมา เราก็พยายามแก้ไข ประคับประคองมาเรื่อยๆ
พอมาถึงจุดๆหนึ่ง เราต้องขอความช่วยเหลือจากคนอื่นๆ เราพยายามถามทั้งเพื่อนร่วมงาน เพื่อนสมัยเรียน ญาติๆ

เรายอมรับว่าเรื่องหนี้สินมันเป็นปัญหาของเรา เราไม่ได้อยากจะเอาปัญหาไปให้คนอื่นๆเลย เราเกรงใจทุกคนที่เราไปขอยืมมาก
การบากหน้าไปขอยืมเงินใครๆ ไม่ใช่เรื่องที่ทำแล้วสบายใจเลย ยอมรับว่าอาย ไม่ใช่ไม่อาย แต่มันคือความจำเป็น
คนไหนที่ช่วยได้ เราก็ขอบคุณ พยายามอย่างยิ่งที่จะหาเงินมาคืนให้ บางครั้งเราคืนเงินจำนนวนเต็มไม่ได้ เรายอมให้ดอก
ยอมรับว่าการไปขอยืมเนี่ยทำให้เห็นจิตใจของคนได้มากมายจริงๆ บางคนเราคิดว่าเราสนิทกันมาก เป็หนึ่งในเพื่อนสนิทกันเลย
พอเราขอยืม คนที่ปฏิเสธ เราไม่เคยโกรธ เรารู้ว่าแต่ละคนมีความจำเป็น ไม่เคยเคืองใครเลย แต่บางครั้งเค้าพูดกับเราอย่างกับเราเป็นหมูเป็นหมา
เพื่อนสนิทกันแท้ๆ ไม่ได้ถามไถ่เลยว่าเป็นยังไงบ้าง ปฏิเสธแบบพูดไม่ดีใส่เลย
แต่บางคนไม่ได้ให้เรายืม แต่เค้าถามไถ่ บอกปฏิเสธแต่อย่างน้อยก็ไม่ได้ซ้ำเติม ให้กำลังใจเพื่อให้เราผ่านอุปสรรค แค่นั้นเราก็ดีใจแล้ว
เราไม่ได้ไปคาดคั้น แต่เราแค่ไปขอความช่วยเหลือ ไม่ให้ไม่เป็นไร แต่หลังจากนั้นบางคนมองเราแบบรังเกียจมากมาย
เราทำยังไงก็ไม่ได้ ได้แต่อดทนและหวังว่าสักวันอะไรๆจะดีขึ้นบ้าง

ส่วนเจ้าหนี้ทุกคนที่เราไปขอยืมเงิน หรือขอความช่วยเหลือ เราอยากให้เค้ารู้ว่าเราจำ จำทั้งตัวเงินที่ยืมมา
จำทั้งบุญคุณที่เค้าช่วย บางครั้งที่ยังคืนไม่ได้ไม่ได้เป็นเพราะจะชิ่ง จะเบี้ยวหรืออะไรทั้งนั้น เราพยายามอยู่
บางคร้งมันก็เครียดเหลือเกิน คนที่เราเอ่ยปากขอความช่วยเหลือ บางคนไม่ได้ช่วย ไม่เป็นไร แต่กลับเอาเราไปเม้าท์อย่างสนุกปากก็มี
ทุกอย่างเรารับรู้ ไม่ใช่ไม่รู้ แต่จะทำอย่างไรได้

ดังนั้นขอความกรุณาเจ้าหนี้นะคะ ขอให้คุณๆอย่าเพิ่งมองลูกหนี้ในแง่ร้ายเลย ขอเห็นใจเราบ้าง บางคนไม่ได้คืนเพราะไม่มีจริงๆ
ขอมองกันในแง่ดีบ้างเถอะนะคะ เราแค่ขอเวลา ขอโอกาส ช่วยต่อลมหายใจกันบ้าง อย่าถึงขั้นทำร้ายซ้ำๆกันเลย สักวันเราคงลุกขึ้นยืนได้ เรามีเราต้องคืนทุกบาท ทุกสตางค์ ให้เจ้าหนี้ทุกๆคนแน่ ที่ตั้งกระทู้มานี้ไม่รู้ว่าเราจะโดนถล่มรึเปล่า แค่อยากแชร์จากมุมมองของลูกหนี้บางค่ะ