หนึ่งในร้านก๋วยเตี๋ยวลูกชิ้นปลาอร่อยในย่านไชน่าทาวน์ นอกเหนือไปจากตั้งโต๊ะสี จั่งกิมฮั้วเตียง
เฮียสุรินทร์ นายซั่ง หลานนายซั่ง เจ๊มุ้ย เจ๊ปุ้ย ตั้งบักเส็ง นายฮุย หนูแหม่ม อึ้งเป็งชุง ยู้ นิวยืนยง เม้ง(ทวีชัย)
ลิ้มเหล่าโหงว ลิ้มเหล่าซา นายย้ง รุ่งแรือง และสามร้านบนถนนข้าวหลาม คือ แปะเตียง ซึ่งทำก๋วยเตี๋ยวได้เร็วมาก
สั่งเสร็จน้ำยังไม่มาก๋วยเตี๋ยวมาแล้ว ลูกจ้างนับสิบในร้านที่ไม่ใช่จีนแท้ แต่สั่งก๋วยเตี๋ยวไปยังคนทำแบบย่อ ๆ
เป็นสำเนียงแต้จิ๋วยาวสุดไม่เกินสี่คำ เช่น บะหมี่เป๊าะแห้งลูกชิ้นกุ้งอย่างเดียว จะสั่งว่า "ตาเป๊าะเจ็งแฮ้"
กินร้านนี้ตั้งแต่เด็กเมื่อกว่า 50 ปีที่แล้ว เดิมเปิดเป็นร้านสามห้อง ทำเครื่องปลาประมาณเจ็ดโมงเช้า
ปัจจุบันส่งให้สาขารุ่นหลานแถวเจริญนครด้วย เครื่องปลาจึงสดใหม่ ต่างจากบางร้านที่ทำล่วงหน้าหนึ่งคืน
กลิ่นปลาชัดเจนจนบางคนติว่าแรง ปัจจุบันยังขายอยู่ที่เดิมโดยลดขนาดเหลือเพียงห้องเดียว
เนื่องจากที่เหลือไม่อยากทำต่อ ตู้ไม้ยังอยู่แต่ไม่ได้นำมาใช้แล้ว มาร้านนี้ต้องบะหมี่ซึ่งทำเองเช่นเดียวกับร้านนายฮุย
ทั้งเส้นบะหมี่ธรรมดา และเส้นบะหมี่แบนแบบเส้นใหญ่ หรือหมี่เป๊าะ มาทีไรต้องเริ่มด้วยหมี่เป๊าะแห้ง
ตามด้วยบะหมี่ธรรมดาน้ำ แต่วันนี้เบิ้ลแห้งทั้งสองชาม ๆ ละ 50 บาท สิ่งที่เปลี่ยนไปไม่ใช่ความอร่อย
แต่เป็นลูกชิ้นแบนที่ใหญ่กว่าเดิม บนโต๊ะมีซอสเปรี้ยวสำหรับใส่แบบแห้ง โรยน้ำตาลเล็กน้อย ถั่วลิสงคั่วตำ
พริกป่นพอได้รสเผ็ด แต่ที่ชอบใส่มาก คือ พริกชี้ฟ้าดองเปล่า ๆ ไม่ชอบใส่น้ำส้มสายชู
เพราะเปรี้ยวแหลม เนื่องจากได้ความเปรี้ยวหอมจากซอสเปรี้ยวแล้ว















ติดตามเรื่องราวอื่น ๆ ได้ที่เพจ "เที่ยวไปกินไป by laser"
https://th-th.facebook.com/เที่ยวไปกินไป-by-laser-458383970993701
ที่เอาไว้รวบรวมเรื่องเที่ยวเรื่องกิน ที่สั้นเกินกว่าจะนำมาลงเป็นบทความ
หรือ อยู่ระหว่างรวบรวมเป็นบทความที่สมบูรณ์