พอดีผมคบกับแฟนมา6ปีแต่รู้สึกเบื่อหยากจะเลิกกันไปซะหยากยุคนเดียวสบายใจแต่กะรู้สึกเป็นห่วงว่าถ้าผมเลิกกับเธอไปแล้วเธอจะอยู่ยังใงส่งสารมาก
คือแฟนอายุ31
ผมอายุ27
แต่เธอดูเด็กกว่าผมอีก
แฟนเป็นโรคภูมิแพ้ผมเลยไมให้ทำงานให้อยู่ห้องทำหน้าที่แม่บ้านผมหาคนเดียวได้แต่บางครังแฟนผมนะกะหยากออกไปเทียวหยากออกไปหาใรกินและที่สำคัญเธอหมดเงินไปกับขนมที่กินกะอิ่มเลยส่วนผมนะไมชอบเพราะเปลืองเงินไมชอบเทียวบ้างานคือต้องคิดว่าอนาคตข้างหน้าจะเป็นใงหยากให้เธอสบายหยากให้มีอนาคต
แต่เธอชอบงี้เง้าเวลาผมบอกไมมีบางที่เธอกะบอกจะต้องอดอีกนานมั่ยแน่นอนครับได้ยินแบบนี้มันรู้สึกเสียใจที่เธอพูดแบบนี้ทั่งๆที่ผมนะให้เธอได้กินอิ่มก่อนทุกครังเลยมันทำให้ผมคิดว่าเธอทำมัยไมไปหาคนใหม่มาทนอยู่ทำมั่ยแหละผมกะเหนือยที่ต้องมาทะเลอะกันเรืองเดิมๆจนผมเองหยากจะหนีไปเองแต่ติดที่ว่าผมคิดถึงตอนที่เรารักกันคือเธอนะกะคอยดูแลผมเวลาไมสบายหาข้าวน้ำยาทำทุกหยางเช็ดตัวให้แล้วถ้าผมทิ้งเธอไปเธอกะไมเหลืออะใรด้วยอายุแหละขี้โรคคงหาใหม่ยากแล้วนะหุ่นกะไมได้ดีอะใรอีกใจหยากจะเลิกไปซะแน่นอนผมสบายมีเงินเก็บมากมายแต่อีกใจเป็นห่วงส่งสารแหละผมไมได้คิดมีคนใหม่นะ