ผมกับแฟนห่างกัน 7 ปี ผมกับแฟนแต่งงานกัน คือตอนแรกอยู่บ้านเดียวกัน แต่มีอยู่ช่วงหนึ่งเราทะเลาะกัน
เลยแยกกันอยู่ เขาไปเช่าบ้านอยู่ แต่สุดท้ายเราก็ดีกัน แต่เขาไม่ยอมกลับมาอยู้บ้าน มานอนที่บ้านอาทิตย์ละสองครั้งหรือเวลาที่เขาอยากมา
ผมอยากให้เขากลับมาอยู่บ้าน เขาก็ไม่ยอม หาข้ออ้างสารพัด อีกเรื่องคือแฟนผมชอบเทียวผับกลับตี 3-4 กว่าทุกรอบ
ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะเขาไปเทียวกับเพื่อน นานๆไปที เวลาเขาไปเทียว ผมเป็นห่วงเขาทุกรอบ ไม่รู้จะเป็นไงบ้าง ร้องไห้ก็มี
ผมเป็นคนขี้เกียจ แต่ตอนนี้ผมเปลียนตัวเอง กลับมาขยัน เพิ่ออนาคตของเรา และตามใจเธอทุกอย่าง ทำทุกอย่างไม่ว่าจะงานอะไร
ส่วนแฟนผมนิสัยจะเอาแต่ใจ ไม่เคยง้อผมเลย ผมต้องเป็นคนยอมเขาตลอด จนผมรู้สึกว่าเขาไม่ได้รักผม
เวลาผมถามว่าเขารักผมไหม เขาก็ไม่ยอมตอบ ตอนที่ทะเลาะกันแล้วแยกกันอยู่ เรากลับมาดีกัน ผมถามว่าเขาว่ารักผมไหม เขาบอกไม่รักแค่รู้สึกผูกพัน
เราจะทะเลาะกันเรื่อง sex บ่อย เพราะผมขอแล้วเขาไม่ให้ นานๆเราจะมี sex กันที
ตอนนี้ผมเรื่มกลับมาคิดว่าเธอคือผู้หญิงที่ใช้สำหรับผมไหม ผมรักเธอ แต่เหมื่อนผมจะหมดความอดทน
ตอนนี้เราดาวน์รถยนตร์มาหนึ่งคัน อีกใจผมก็อยากเลิก แต่กลัวเธอลำบากเพราะต้องผ่อนรถ แต่อีกใจก็ยังรักเธอมากอยากอยู่ดูแลกันไปจนแก่
และผมเสียดายเวลาที่คบกันมา 6 ปี แถมผมอายุมากแล้ว 32  ตอนนี้ผมสับสนมาก ไม่รู้จะระบายกับใครเพราะไม่อยากให้คนรอบตัวรู้
ผมควรทำไงดีครับ เครียดไม่มีความสุขเลย คำตอบที่เขาบอกผมว่าไม่ได้รักแต่รู้สึกผูกพันมันก้องอยู่ในหัวผมตลอด