ขอเล่าเลยละกันนะครับ ผมเป็นลูกจ้างรัฐวิสาหกิจที่หนึ่งผมเพิ่งจบมาทำงานได้ 6 ปี แฟนผมก็จบที่หลังแต่เราเรียนที่เดียวกันมาเธอเป็นครูเอกชน ผมคบกับแฟนได้  10 ปี พอดี ที่ผ่านมารารักกันมากคบกันมาตั้งแต่สมัยเธอเรียน ปี 1 ลำบากมาด้วยกันครับบ้านผมไม่ค่อยมีเงินแต่บ้านเธอค่อนข้างมีฐานะตอนคบกันมีทะเลาะกันบ้างเล็กน้อยไม่มีเรื่องอะไรให้ผมลำบากใจเลย พ่อแม่เธอยอมรับในตัวผมผมเข้าบ้านเธอได้ เราว่างแผนจะแต่งงานกันเธอบอกให้ผมเก็บเงินคนเดียวแต่เงินเดือนผมน้อยเลยต้องใช้เวลามากเธอบอกเธอรอได้เธอดาวส์รถยนต์เงินเดือนเธอจึงใช่ส่งรถเกือบหมดแฟนผมเป็นคนน่ารักคุยเก่งเธอจึงรู้จักคนเยอะ เธอเริ่มเปลี่ยนไป เริ่มแอบคุยโทรศัพท์ แอบเล่นไลน์ตลอดเวลาใส่รหัสโทรศัพท์   ไม่ยอมให้ผมจับโทรศัพท์เธอเราเริ่มทะเลาะกัน เธอเริ่มเที่ยวกลางคืน เราทะเลาะกันรุนเเรง เธอบอกเลิกผม เเต่ไม่เลิกจิงหรอกครับ ห่างไป 2-3 วัน แล้วก้กลับมาคบกันต่อ เธอบอกว่าผมจนไม่มีอะไรเลยเธอมีรถ   และคงไปด้วยกันไม่ได้ แฟนผมขอแยกกับผมอยู่บอกว่าเผื่ออะไรจะดีขึ้นจะได้กลับมาเหมือนเดิมผมก็ยอม แล้วช่วงนี้ก็มีผู้ชายเข้ามาจีบเธอ ผู้ชายคนนั้นดูดีนะครับ เป็นลูกจ้างของหน่วยงานรัฐ (สีเขียว) อายุประมาณ 35 มีลูกมีเมียแล้ว เท่าที่ผมรู้มาและยอมเลิกทิ้งลูกกับเมียเพื่อมาคบกับแฟนผม โดยที่ผมไม่รู้ ที่เจ็บปวดที่สุดคือเธอบอกว่าจะไปนอนบ้านเพื่อนผมก็เชื่อใจ เค้าแอบไปอยู่ด้วยกัน เอาละ มาถึงตอนที่ผมรู้เรื่องได้ไง คือไปเทียวกับน้องๆที่ทำงาน  โทรหาเธอเธอบอกว่าไปนอนบ้านเพื่อนก็ไปเจอเธอที่นั้นกับผู้ชายคนนั้นผมมองหน้าเธอเธอตกใจไม่พูดอะไรสักคำผมได้พูดกับผู้ชายคนนั้นหมดแรงเลยครับเค้าบอกว่าเค้าคบกันแฟนผมไปอยู่กับเค้าได้ 1 เดือนแล้วครับ แฟนผมโทรมาหาเราก็ทะเลาะกันเธอบอกว่าเลิกยุ่งกับเธอได้แล้วเธอไม่ได้รักผมแล้ว
ที่ผ่านมา ไม่มีคุณค่าเลยยยยยย ความทรงจำดีดีทุกอย่าง ความผูกพัน ความรัก ความเอาใจใส่ มันพังทลายหายไป หมดสิ้น เหลือ เเต่ความเจ็ป ปวด ผมทามรัยไม่ได้พูดรัยไม่ออก แม้ตอนที่เขียนข้อความนี้ ก้ยังเจ้บจนไม่มีคำบรรยาย ทำไม เพราะอะไร ผมเฝ้าถามตัวเอง ผมคบมาสิบปี ดูเเลทุ่มเททุกอย่าง แต่ผู้ชายคนนั้น ได้สิ่งที่มีค่าที่สุดในชีวิตที่ผมมีโดยไม่ได้ลงทุนรัยเลยสักอย่าง ผมไม่ควรจะร้องให้ เเต่มันทนไม่ไหว ไม่ไหวจิงๆๆๆ ว่าจะเอายังงัยต่อไป หากกระทู้นี้ รบกวนเพื่อนๆๆในห้องนี้ก็ขอโทดด้วยนะครับ