วันนี้เราลองขอครอบครัวทำงานพาร์ทไทม์
เพราะช่วงนี้เราจะปิดเทอมแล้ว แล้วกำลังจะขึ้น ม.5 แล้ว เรารู้สึกว่าจะขึ้นม.5ละ ต้องได้ใช้เงินเยอะแน่ๆ สงสารพ่อแม่กลัวหาเงินให้ไม่ไหว อายุป่านนี้แล้วเราไม่ควรแบมือขอเงินไปวันๆ เดี๋ยวก็ว่าเราเป็นลูกขี้แย ช่วงปิดเทอมเราควรหางานพาร์ทไทม์ทำดีกว่าอยู่บ้านเขี่ยโทรศัพท์ไปวันๆ แต่พอเราหางานได้แล้วซึ่งมันเป็นงานเบาๆทำที่ตลาดนัด ทำแค่ศุกร์ เสาร์ อาทิตย์  ทำตั้งแต่ 17:00-00:00น. เราทำแค่เก็บโต๊ะ เสิร์ฟน้ำแข็ง
เราลองโทรบอกแม่จะได้ไม่ทำให้เป็นห่วงด้วย แต่พอแม่รับสายแม่ก็บอกว่ามีหน้าที่ใช้เงินก็ใช้ไป มีหน้าที่ตั้งใจเรียนก็พอ ไม่ต้องทำหรอกงาน เดี๋ยวเป็นเด็กใจแตกมันยุ่ง ซึ่งเราก็พักหอในเมือง พ่อแม่อยู่ต่างอำเภอ เราก็เข้าใจแหละว่าท่านเป็นห่วงเรา แต่เราก็พยายามอธิบายว่างานเป็นยังไง เราทำหน้าที่อะไรบ้าง อธิบายยังไงท่านก็ไม่ฟัง
เราก็เลยร้องไห้(ที่เราร้องไห้เพราะเรารู้สึกว่าแม่ไม่เชื่อใจเรา ไม่เปิดโอกาสให้ลูกตัวเองพิสูจน์)แล้วท่านก็คิดว่าเราไม่ได้ทำงานจริงหรอกแต่จะไปเถลไถล ออกไปเที่ยวกับผู้ชาย แต่ที่จริงมันไม่ใช่เราตั้งใจจะไปทำงานจริงๆ เราพยายามจะให้ท่านฟังเจ้าของร้านพูดว่าร้านเป็นยังไงเพิ่นก็ไม่ยอมฟัง

หนูควรทำยังไงดีคะ ควรจะบอกยังไง ให้พ่อแม่ท่านรับฟังและยอมให้เราทำงาน โดยที่ท่านไม่ต้องเป็นห่วง ไม่ต้องคิดมาก