“รักและหวัง ยังคงอยู่”
มีใครเล่าเอาชนะมัจจุราช
เมื่อไม่อาจปกป้องก็ต้องปล่อย
ไม่เคยเรียกร้องขอ แค่รอคอย
หนึ่งในร้อยอาจมีหวังหลังความตาย

เวลาผ่านนานเพียงใดไม่ได้นับ
เหมือนยอมรับอยู่เงียบเงียบอย่างเรียบง่าย
เหนือคติ เหนือนิยามความงมงาย
และสุดท้ายมีเพียงรักที่ถักทอ

บางขณะได้กลิ่นดอกกุหลาบ
ภาพทุกภาพในวันนั้นพลันเชื่อมต่อ
เพียงวูบหนึ่งซึ้งค่า น้ำตาคลอ
ระลึกถึงจิ๊กซอต่อชีวิต

สิ่งกำหนดทุกข์สุข ทุกรูปนาม
เป็นไปตามบุญนำกรรมลิขิต
เกิด แก่ เจ็บ ตาย ฉายให้คิด
ดูน้อยนิดในทะเลกาลเวลา

ชีวิตหนึ่งซึ่งดับลาลับลง
แต่ความรักยังคงดำรงค่า
เป็นเรี่ยวแรงแห่งความหวังทุกครั้งครา
เป็นดาวกล้าส่องสว่าง..กลางหัวใจ

รินศรัทธา กาญจนวตี