สวัสดีค่ะ เป็นกระทู้แรกนะคะ
เราอยากสอบถามมุมมองของหลายๆคนว่ามองเรื่องของเรา เป็นอย่างไร เพื่อประกอบกับการตัดสินใจอะไรหลายๆอย่างในอนาคต
เราเอง ตอนนี้ อายุ 23 ปีค่ะ ทำงานเลี้ยงตัวเองตั้งแต่เรียนจบมหาลัยค่ะ ที่บ้านไม่ค่อยมีเงิน เราไม่มีพ่อแม่หรอกค่ะ เราอยู่กับย่า ย่าเลี้ยงมาตั้งแต่จำความได้
และได้อาที่ฐานะดีหน่อย ช่วยส่งเสียสมัยเรียน มอปลาย
แม่เราทิ้งเราไปตั้งแต่เด็ก เมื่อตอนที่พ่อติดคุก และไม่เคยกลับมาอีกเลย
พ่อของเรา(คนที่เราเกลียดที่สุดในชีวิต)ก็ใช้ชีวิตเลวทรามให้เราเห็นมาตลอด ตั้งแต่เด็กจนโต ออกมาจากคุกขอเงินทางบ้านไปทำงาน ทำไม่ได้เงินหมดก็กลับมาขอทางบ้าน มาอยู่บ้าน เก็บข้าวของสมบัติในบ้านขาย ไปๆกลับๆแบบนี้ตลอดบวกกันมีเมีย มีเงินจากการทำงานหรือขายอะไร ก็แทบไม่เคยให้เราสักบาท แต่ก็ไม่ใช้ว่าจะแย่อะไรขนาดนั้นนะคะ เค้าก็ยังไปส่งเราที่โรงเรียน ให้เงินทั้งชีวิต 210 บาท สอนเราขับรถ เพราะเค้าบอกว่า เค้าไม่มีเงิน แต่เล่นการพนัก ตีได้ เสพยา ขอเงินอาไปให้เมียทำสวย กับเราให้แค่นั้นจริงๆค่ะ จนผ่านมาเราเรียนจบ เข้า กทม ทำงาน เค้าเองก็มีเมียคนที่เท่าไหร่ไม่ได้นับ เมียเป็นเด็กใจแตกที่เคยขายตัวมาก่อนคิดว่าพ่อเรารวย้พราะชชอบอวดวันมีน้องมีผัวฝรั่ง เด็กเลยคิดว่าพ่อเรามี ที่ไหนได้ ขอเงินย่า ของเงินอาทั้งนั้น ขอจนที่บ้านไม่มีจะให้มีบ้านขายบ้านมีรถขายรถ ไม่เคยรักใครจริงเลย งานศพปู่ยังไม่บวชให้ ขอเงินใครแล้วำม่ใให้ก็แช่งเขา จะทุบจะตีเขา อันนี้ตอนช่วงนั้นนะคะ จนมีลูกด้วยกัน หลังจากมีลูก ก็เริ่มขอเงินเราทุกเดือน ให่ส่งค่านมน้อง ขอเราเดือนละไม่มาก เค้าขอกนะ เดือนละ 5000 เราบอกไม่ไหวหรอกนี้ก็ต้องเก็บเงิน เราเลยให้เดือนละ 1000 เท่านั้น จากนั้นเค้าก็แช่งเราด่าเรา บอก นี้น้องแท้ๆของ
นะ มาจากสายเลือกกรูเหมือน
จะใจดำไม่เลี้ยงน้องหรอ ลูกเนรคุณ จากนั้นเราก็เลยยื่นคำขาดบอกเหตุผลไปทั้งหมดที่เรามี คือบอกเค้าว่า ก็ไม่ได้เลี้ยงดูส่เสีย ใช้ชีวิตเสเพลอย่างไร ก็เคยมีเงิน จากที่เอาของไปขายได้ ไม่เคยให้หนูเลย เลี้ยงก็ไม่เคย สร้างแต่เรื่องแย่ๆให้เห็น ด่าปู่ย่า เสพยา พาพวกมาเสพยา ตบตีลูกเมีย ตีหนูอยู่บ่อยๆตอนเด็ก ไม่เคยตอบแทนบุญคุณพ่อแม่ ให้แค่นี้ก็ดีแล้วนะ เค้าบอกว่า พ่อแม่มีแบบเค้าเป็นล้านคนที่ทิ้งลูก อยู่ที่ลูกแหล่ะ จะมองเห็นบุญคุณที่ทำให้เกิดมาไหม จำไว้
มันเนรคุณ จากนั้นเราก็ไม่เคยส่งไม่เคยยุ่งเกี่ยวอีกเลย ไม่เจอด้วย
จนวันนึงเมียเด็กทิ้งไป ทำอาชีพเดิม แต่ไกลหน่อย คุณพ่อออกตามหา ขอเงินอาหลายหมื่นเพื่อตามหา จนไปเจอ และก็ไม่ได้อะไรกับมาเพราะผู้หญิงไม่ยอมกลับ เสียใจร้องไห้ เอามีดกรีดหน้าอกตัวเองและกลับมาอยู่กับย่า จากนั้น ก็ทำพฤติกรรมแบบเดิม ทั้งที่มีลูกแล้ว เสพยาจนหลอนด่าย่าว่าปัญญาอ่อน มองหน้าย่าบอกเหมือนหมู อยากเอามีดปาดคอ ทุบตีทารุณลูกต่างๆนาๆทั้งที่เด็กยังเล็ก ตีเสร็จก็ปลอบ เอาไก่มาเล่น พาพวกมาเสพยา เกะของที่บ้านขาย เอาเงินไปเสพยา เราไม่ส่งเงินให้ ก็เที่ยวไปบอกว่า เรา มันเนรคุณ ลืมบุญคุณพ่อแม่ ไม่มีวันเจริญ ย่าเรากลัวจนทนไม่ได้ เลยขึ้นมาอยู่กับเราที่กทม เราเช่าห้องเล็กๆอยู่ ย่าต้องมาลำบาก ทีวีก็ไม่มีดู ข้าวปลาก็หากินไม่สะดวก เค้าก็ชอบโทรมาร้องไห้ขอร้องให้ย่ากลับไป เพราะไม่มีเงินใช้ ไม่มีใครให้ขอ บอกจะไม่ด่าย่าไม่ขู่ย่าแล้ว ขอเงินให้ลูกซื้อนม อาเราก็ต้องส่งให้ ทุกคนในครอบครัว เกลียดการกระทำของเค้า จนตัดเค้าทิ้งแต่ไม่ให้ติดต่อ มีแต่ชอบโทรหาย่า บอกใจจะขาดแล้ว ทำไมทุกคนต้องทิ้ง ฉันนรักทุกคน อยากให้ทุกคนมีความสุข อยากให้ทุกคนสบายแต่ฉันไม่มีเงินให้เท่านั้นเอง 5555 ที่ผ่านมาไม่เคยพยายามทำงาน พยายามขอแต่เงินทางบ้าน โทรมาย่าก็สงสารเพราะอย่างไรก็เป็นลูก
จนเราทนไม่ไหวโทรกลับไปทั้งที่ไม่อยากคุยด้วย แอบกลัวเพราะคนคนนี้บ้ามาก ภัยสังคม ทำร้ายได้ทุกคน ทำร้ายร่างกายคนอื่นจนชิน เราตัดสินใจโทรไปหาบอกว่า พ่อไม่ต้องโทรมารบกวนย่าแล้ว ย่ากละบไปอันตรายแบบนั้นไม่ได้หรอ บ้านอยากอยู่ก็อยู่ไป จะให้ย่าอยู่ที่นี้ จนกว่าพ่อจะออกไป
จากนั้น คุณพ่อของเรา กรี๊ดออกมา เหมือนคนบ้า กรีดร้องได้สยองมากเหมือนคนเสียงสติ ด่าเรา.......คำหยาบที่สุดเท่าที่มนุษย์คิดค้นได้ ด่าเราจนเราไม่มีช่องว่างได้เทียบ ด่าเราแบบ คุณจะไม่อย่าเชื่อ เพราะเราพิมพ์ไม่ได้ กระทู้เด้งแน่นอน ด่าเราว่าเราอ่ะตัวปัญหา อย่ามาว่าแต่เค้า ด่าว่าเราเป็นโสเภณี เป็นลูกโสเภณี ชาติสุนัข ไม่น่าให้เกิด ไม่เคยเห็นเราเป็นลูกถึงไม่ได้เลี้ยงไง ถ้าจะเลี้ยงทำไมจะเลี้ยงไม่ได้ ให้ไปถามย่าเลย ว่าเค้านอนแช่งเราให้ตายทุกวัน
เราก็เถียงกลับขึ้นกู เพราะเราไม่ได้รักไม่ได้นับถือยู่แล้ว คนไม่ได้มีบุญคุณพ่อแม่คนใครๆก็เป็นได้ เราคิดแบบนี้
เราก็บอกไปว่า กรูไม่เคยคิดว่า
เป็นพ่อเหมือนกัน พ่ออะไรด่าลูกแบบนี้ เคยอยากตายบางไหม คนอื่นเค้าจะได้มีความสุข ทำเลวมาทั้งชีวิตไม่เบื่อหรอ
ตายๆไปซะ
พ่อเราตอบกลับ โธ่คุณลูกโสเภณี คุณโสเภณี ได้ดีแล้วลืมบุญคุณ ทั้งที่เราไม่ได้ได้ดีอะไรเลย มีสามีก็นอนให้เค้าฟรีๆงานการก็ไม่ได้แต่งแบบคนอื่นเค้า ไม่มีสินสอดมาให้ย่า แบ่งให้กรูทุกคำหยาบบนโลกมากองตรงนี้ พร้อมกับคำหน้าว่า E
เราก็เลยไป ไปว่า คุณเห้
มันไม่ใช่พ่อคน ไม่สมควรเกิดเป็นลูกใคร พ่อใครหรือเป็นคน
พ่อเรา กรี๊ดร้อง บอกว่า เราอยู่ไหน บอกมาคำเดียว บอกมา เราอยู่ไหน กำลังจะเก็บขายทุกอย่างเพื่อเอาเงินไปตามล่าเรา จะฆ่าเราให้ตายให้ได้ ถ้าไม่ได้ให้เรียกหมาเลย ขอให้
ตายเหมือนหมาข้างขนน ตายในซ่องเหมือนแม่
กรูไม่เคยรัก ไม่เคยเห็นเป็นลูก กรูอยากให่ตาย ต้องตาย จะบอกอาด้วยว่า
ด่าอา ใส่ร้ายคนอื่นเก่งมาก เราไม่ได้พูด ส่วนเรื่องแม่เราไม่รู้ และบอกว่าเมียเค้าดีกว่าเราทุกอย่างสวยกว่า ดีกว่า ไม่ได้ไปนอนไร้ค่าให้คนอื่นฟรีๆ เป็นคนประสาทหลอนชอบแต่งเรื่องค่ะ ครั้งนึงไปเล่าให้เพื่อนฟัง ว่าเราเป็นเด็กเสี่ย เพื่อที่จะได้ยิมเงินเพื่อน และให้เพื่อนมาทวงที่เรา เค้าขอให้บอกว่าเราอยู่ที่ไหน จะฆ่าให้ตายอย่างทรมาน บอกว่าเราเนรคุณไม่เคยส่งเงินให้ย่าทั้งที่เราให้เดือนละเยอะมากๆมากกว่าของตัวเองอีก เงินที่ขอย่าก็ของเรา แต่ว่าเราแค่ไม่เคยให้เค้า ด่าว่าเราไม่เจริญ เกลียดอยากฆ่าเราให้ได้
เราบอกว่า หาเจอก็มาเลย เค้าบอกว่าอย่าท้านะ เมียเค้าเค้ายังตามเจอ อันนี้จริงตามจนเจอ น่ากลัวมาก เค้าบอกว่าจะบีบย่าให้ย่ายอมบอกว่าอยู่ที่ไหน เจอกันแน่
และเก็บของเราทุกอย่างที่บ้านนอกเผาไฟ พร้อมพริกกับเกลือสาปแช่งเรา ว่าขอจองเวรให้เกิดมาเกี่ยวข้องกัน และทรมานกันไปทุกชาติ ขอให้เราไม่ได้ตาย อันนี้น้องที่บ้านเล่าให้ฟัง
เราเอง เลยพยายามโทรหาก็ไม่รับสาย จนเราส่งข้อความไปว่า หนูมีเงินอยู่ก้อนนึงจะทำอะไรคุณก็ได้ เค้ารีบโทรกลับเลย เพราะคงกลัว แล้วขอโทษเรา ที่ด่าเราแบบนั้น เพราะเคืองที่เราเคยไปว่า เมียเค้าว่าเป็นโสเภณี เราพูดว่า เด็กมันคุงรักอาชีพโสเภณีละเนอะถึงทิ้งลูกไป คลอดเด็กออกมาแท้ๆ แค่นั้น
ขอโทษเรา บอกรักเราต่างๆนาๆ เราก็พยายามบอกแล้วที่ด่าอ่ะ ที่เผาเสื้อผ้า ที่แช่ง ที่จะฆ่าอะ นางเปลี่ยนเรื่องทำเป็นคุยกับเด็กแทน
เราก็บอกว่า เออ อโหสิกรรมให้ เค้าก็บอกว่า แล้วแต่หนูจะรักพ่อหรือเปล่า พ่ออยากเลี้ยงหนู แต่ไม่มีเงิน หนูจะทิ้งจะลืมบุญคุณพ่อก็แล้วแต่
เราเลยบอกว่า ก็ทำแบบที่ทำกับหนูแหล่ะ เค้าก็บอกว่า แล้วแต่หนูเลย แต่อย่าลืมว่าพ่อรักและมีพระคุณ ที่ปู่กับย่าเอามาเลี้ยงก็เพราะหนูเป็นลูกพ่อ มีชิวิตได้ก็เพราะพ่อ มันไม่เกี่ยวว่าจะเลี้ยงหรือไม่เลี้ยง เราก็บอกว่า พอเถอะ จบกันแค่นี้แหล่ะ ขอโทษที่ทำได้ดี อโหสิกรรมให้ด้วย อย่าได้เจอกันอีกเลย ชาตินี้ เค้าก็พูดว่า
อย่าลืมนะ กรูพ่อนะ แล้วเราก็ตัดสายไป เพราะเค้าเป็นคนสตอว์พูดได้ทุกอย่างเพื่อผลประโยชน์
เราควรทำอย่างไรกับเรื่องพวกนี้ดีคะ เราควรจัดการกับคุณพ่ออย่างไรดี เราเกลียดตัวเอง อยากฆ่าตัวตายที่มีเลือกคนชั่วอยู่ในตัว เราเกลียดที่จะเขียนชื่อมันลงไปในประวัติทุกอย่าง
เปลี่ยนชื่อพ่อแม่ในทะเบียนราฎษ์ได้ไหม
เราแก้ไขอะไรที่ไม่ต้องไปยุ่งเกี่ยวกัยคนๆนี้ได้บ้าง
เราควรพบจิตแพทย์ไหมคะ เราจิตตกมาก ไม่น่าเกิดมาเลยค่ะ
เราควรทำอย่างไรกับชีวิตต่อไปดีคะ
เราอยากสอบถามมุมมองของหลายๆคนว่ามองเรื่องของเรา เป็นอย่างไร เพื่อประกอบกับการตัดสินใจอะไรหลายๆอย่างในอนาคต
เราเอง ตอนนี้ อายุ 23 ปีค่ะ ทำงานเลี้ยงตัวเองตั้งแต่เรียนจบมหาลัยค่ะ ที่บ้านไม่ค่อยมีเงิน เราไม่มีพ่อแม่หรอกค่ะ เราอยู่กับย่า ย่าเลี้ยงมาตั้งแต่จำความได้
และได้อาที่ฐานะดีหน่อย ช่วยส่งเสียสมัยเรียน มอปลาย
แม่เราทิ้งเราไปตั้งแต่เด็ก เมื่อตอนที่พ่อติดคุก และไม่เคยกลับมาอีกเลย
พ่อของเรา(คนที่เราเกลียดที่สุดในชีวิต)ก็ใช้ชีวิตเลวทรามให้เราเห็นมาตลอด ตั้งแต่เด็กจนโต ออกมาจากคุกขอเงินทางบ้านไปทำงาน ทำไม่ได้เงินหมดก็กลับมาขอทางบ้าน มาอยู่บ้าน เก็บข้าวของสมบัติในบ้านขาย ไปๆกลับๆแบบนี้ตลอดบวกกันมีเมีย มีเงินจากการทำงานหรือขายอะไร ก็แทบไม่เคยให้เราสักบาท แต่ก็ไม่ใช้ว่าจะแย่อะไรขนาดนั้นนะคะ เค้าก็ยังไปส่งเราที่โรงเรียน ให้เงินทั้งชีวิต 210 บาท สอนเราขับรถ เพราะเค้าบอกว่า เค้าไม่มีเงิน แต่เล่นการพนัก ตีได้ เสพยา ขอเงินอาไปให้เมียทำสวย กับเราให้แค่นั้นจริงๆค่ะ จนผ่านมาเราเรียนจบ เข้า กทม ทำงาน เค้าเองก็มีเมียคนที่เท่าไหร่ไม่ได้นับ เมียเป็นเด็กใจแตกที่เคยขายตัวมาก่อนคิดว่าพ่อเรารวย้พราะชชอบอวดวันมีน้องมีผัวฝรั่ง เด็กเลยคิดว่าพ่อเรามี ที่ไหนได้ ขอเงินย่า ของเงินอาทั้งนั้น ขอจนที่บ้านไม่มีจะให้มีบ้านขายบ้านมีรถขายรถ ไม่เคยรักใครจริงเลย งานศพปู่ยังไม่บวชให้ ขอเงินใครแล้วำม่ใให้ก็แช่งเขา จะทุบจะตีเขา อันนี้ตอนช่วงนั้นนะคะ จนมีลูกด้วยกัน หลังจากมีลูก ก็เริ่มขอเงินเราทุกเดือน ให่ส่งค่านมน้อง ขอเราเดือนละไม่มาก เค้าขอกนะ เดือนละ 5000 เราบอกไม่ไหวหรอกนี้ก็ต้องเก็บเงิน เราเลยให้เดือนละ 1000 เท่านั้น จากนั้นเค้าก็แช่งเราด่าเรา บอก นี้น้องแท้ๆของ
จนวันนึงเมียเด็กทิ้งไป ทำอาชีพเดิม แต่ไกลหน่อย คุณพ่อออกตามหา ขอเงินอาหลายหมื่นเพื่อตามหา จนไปเจอ และก็ไม่ได้อะไรกับมาเพราะผู้หญิงไม่ยอมกลับ เสียใจร้องไห้ เอามีดกรีดหน้าอกตัวเองและกลับมาอยู่กับย่า จากนั้น ก็ทำพฤติกรรมแบบเดิม ทั้งที่มีลูกแล้ว เสพยาจนหลอนด่าย่าว่าปัญญาอ่อน มองหน้าย่าบอกเหมือนหมู อยากเอามีดปาดคอ ทุบตีทารุณลูกต่างๆนาๆทั้งที่เด็กยังเล็ก ตีเสร็จก็ปลอบ เอาไก่มาเล่น พาพวกมาเสพยา เกะของที่บ้านขาย เอาเงินไปเสพยา เราไม่ส่งเงินให้ ก็เที่ยวไปบอกว่า เรา มันเนรคุณ ลืมบุญคุณพ่อแม่ ไม่มีวันเจริญ ย่าเรากลัวจนทนไม่ได้ เลยขึ้นมาอยู่กับเราที่กทม เราเช่าห้องเล็กๆอยู่ ย่าต้องมาลำบาก ทีวีก็ไม่มีดู ข้าวปลาก็หากินไม่สะดวก เค้าก็ชอบโทรมาร้องไห้ขอร้องให้ย่ากลับไป เพราะไม่มีเงินใช้ ไม่มีใครให้ขอ บอกจะไม่ด่าย่าไม่ขู่ย่าแล้ว ขอเงินให้ลูกซื้อนม อาเราก็ต้องส่งให้ ทุกคนในครอบครัว เกลียดการกระทำของเค้า จนตัดเค้าทิ้งแต่ไม่ให้ติดต่อ มีแต่ชอบโทรหาย่า บอกใจจะขาดแล้ว ทำไมทุกคนต้องทิ้ง ฉันนรักทุกคน อยากให้ทุกคนมีความสุข อยากให้ทุกคนสบายแต่ฉันไม่มีเงินให้เท่านั้นเอง 5555 ที่ผ่านมาไม่เคยพยายามทำงาน พยายามขอแต่เงินทางบ้าน โทรมาย่าก็สงสารเพราะอย่างไรก็เป็นลูก
จนเราทนไม่ไหวโทรกลับไปทั้งที่ไม่อยากคุยด้วย แอบกลัวเพราะคนคนนี้บ้ามาก ภัยสังคม ทำร้ายได้ทุกคน ทำร้ายร่างกายคนอื่นจนชิน เราตัดสินใจโทรไปหาบอกว่า พ่อไม่ต้องโทรมารบกวนย่าแล้ว ย่ากละบไปอันตรายแบบนั้นไม่ได้หรอ บ้านอยากอยู่ก็อยู่ไป จะให้ย่าอยู่ที่นี้ จนกว่าพ่อจะออกไป
จากนั้น คุณพ่อของเรา กรี๊ดออกมา เหมือนคนบ้า กรีดร้องได้สยองมากเหมือนคนเสียงสติ ด่าเรา.......คำหยาบที่สุดเท่าที่มนุษย์คิดค้นได้ ด่าเราจนเราไม่มีช่องว่างได้เทียบ ด่าเราแบบ คุณจะไม่อย่าเชื่อ เพราะเราพิมพ์ไม่ได้ กระทู้เด้งแน่นอน ด่าเราว่าเราอ่ะตัวปัญหา อย่ามาว่าแต่เค้า ด่าว่าเราเป็นโสเภณี เป็นลูกโสเภณี ชาติสุนัข ไม่น่าให้เกิด ไม่เคยเห็นเราเป็นลูกถึงไม่ได้เลี้ยงไง ถ้าจะเลี้ยงทำไมจะเลี้ยงไม่ได้ ให้ไปถามย่าเลย ว่าเค้านอนแช่งเราให้ตายทุกวัน
เราก็เถียงกลับขึ้นกู เพราะเราไม่ได้รักไม่ได้นับถือยู่แล้ว คนไม่ได้มีบุญคุณพ่อแม่คนใครๆก็เป็นได้ เราคิดแบบนี้
เราก็บอกไปว่า กรูไม่เคยคิดว่า
ตายๆไปซะ
พ่อเราตอบกลับ โธ่คุณลูกโสเภณี คุณโสเภณี ได้ดีแล้วลืมบุญคุณ ทั้งที่เราไม่ได้ได้ดีอะไรเลย มีสามีก็นอนให้เค้าฟรีๆงานการก็ไม่ได้แต่งแบบคนอื่นเค้า ไม่มีสินสอดมาให้ย่า แบ่งให้กรูทุกคำหยาบบนโลกมากองตรงนี้ พร้อมกับคำหน้าว่า E
เราก็เลยไป ไปว่า คุณเห้
พ่อเรา กรี๊ดร้อง บอกว่า เราอยู่ไหน บอกมาคำเดียว บอกมา เราอยู่ไหน กำลังจะเก็บขายทุกอย่างเพื่อเอาเงินไปตามล่าเรา จะฆ่าเราให้ตายให้ได้ ถ้าไม่ได้ให้เรียกหมาเลย ขอให้
เราบอกว่า หาเจอก็มาเลย เค้าบอกว่าอย่าท้านะ เมียเค้าเค้ายังตามเจอ อันนี้จริงตามจนเจอ น่ากลัวมาก เค้าบอกว่าจะบีบย่าให้ย่ายอมบอกว่าอยู่ที่ไหน เจอกันแน่
และเก็บของเราทุกอย่างที่บ้านนอกเผาไฟ พร้อมพริกกับเกลือสาปแช่งเรา ว่าขอจองเวรให้เกิดมาเกี่ยวข้องกัน และทรมานกันไปทุกชาติ ขอให้เราไม่ได้ตาย อันนี้น้องที่บ้านเล่าให้ฟัง
เราเอง เลยพยายามโทรหาก็ไม่รับสาย จนเราส่งข้อความไปว่า หนูมีเงินอยู่ก้อนนึงจะทำอะไรคุณก็ได้ เค้ารีบโทรกลับเลย เพราะคงกลัว แล้วขอโทษเรา ที่ด่าเราแบบนั้น เพราะเคืองที่เราเคยไปว่า เมียเค้าว่าเป็นโสเภณี เราพูดว่า เด็กมันคุงรักอาชีพโสเภณีละเนอะถึงทิ้งลูกไป คลอดเด็กออกมาแท้ๆ แค่นั้น
ขอโทษเรา บอกรักเราต่างๆนาๆ เราก็พยายามบอกแล้วที่ด่าอ่ะ ที่เผาเสื้อผ้า ที่แช่ง ที่จะฆ่าอะ นางเปลี่ยนเรื่องทำเป็นคุยกับเด็กแทน
เราก็บอกว่า เออ อโหสิกรรมให้ เค้าก็บอกว่า แล้วแต่หนูจะรักพ่อหรือเปล่า พ่ออยากเลี้ยงหนู แต่ไม่มีเงิน หนูจะทิ้งจะลืมบุญคุณพ่อก็แล้วแต่
เราเลยบอกว่า ก็ทำแบบที่ทำกับหนูแหล่ะ เค้าก็บอกว่า แล้วแต่หนูเลย แต่อย่าลืมว่าพ่อรักและมีพระคุณ ที่ปู่กับย่าเอามาเลี้ยงก็เพราะหนูเป็นลูกพ่อ มีชิวิตได้ก็เพราะพ่อ มันไม่เกี่ยวว่าจะเลี้ยงหรือไม่เลี้ยง เราก็บอกว่า พอเถอะ จบกันแค่นี้แหล่ะ ขอโทษที่ทำได้ดี อโหสิกรรมให้ด้วย อย่าได้เจอกันอีกเลย ชาตินี้ เค้าก็พูดว่า
เราควรทำอย่างไรกับเรื่องพวกนี้ดีคะ เราควรจัดการกับคุณพ่ออย่างไรดี เราเกลียดตัวเอง อยากฆ่าตัวตายที่มีเลือกคนชั่วอยู่ในตัว เราเกลียดที่จะเขียนชื่อมันลงไปในประวัติทุกอย่าง
เปลี่ยนชื่อพ่อแม่ในทะเบียนราฎษ์ได้ไหม
เราแก้ไขอะไรที่ไม่ต้องไปยุ่งเกี่ยวกัยคนๆนี้ได้บ้าง
เราควรพบจิตแพทย์ไหมคะ เราจิตตกมาก ไม่น่าเกิดมาเลยค่ะ