คือเราเป็นคนที่สกิลภาษาอังกฤษอยู่ในเกณฑ์ปานกลางค่อนไปทางต่ำค่ะ อ่านได้แปลพอใช้ เขียนพอถูไถ แกรมม่าง่อยสุด แต่ที่เป็นปัญหาแบบสุดๆเลยคือการพูดค่ะ ปัญหาที่ว่าไม่ใช่เรื่องสำเนียงการออกเสียงนะคะ แต่มันคือสมองเราไม่ทำงานเมื่อเจอหน้าชาวต่างชาติค่ะ!

มันเป็นมาตั้งแต่สมัยเรียนมัธยมต้นค่ะ เวลาชาวต่างชาติถามหรือคุยกับเราเรารู้ค่ะว่าเขาถามอะไร แต่พอจะตอบมันกลับติดอยู่ในหัว มานึกได้ก็ตอนเขาจากไปแล้วทุกที จำได้ว่าทีเชอร์ถามเราว่าวันหยุดสุดสัปดาห์ไปเที่ยวไหน เราแปลสิ่งที่ทีเชอร์ถามได้ แต่เรากลับตอบไม่ได้ค่ะ เราตั้งใจจะตอบว่าเราไปห้างมา แต่คิดไม่ออกเลยตอบไปว่า สเตย์แอทโฮม  ซึ่งก๊อปเพื่อนโต๊ะข้างหน้าเลยค่ะ จนทีเชอร์เดินผ่านไปถึงเพิ่งนึกได้ว่าต้องตอบอย่างไร มันเป็นแบบนี้หลายครั้งมาก ชาวต่างชาติมาถามทาง เราอยากตอบใจจะขาดแต่นึกศัพท์ไม่ออก ได้แต่บอกซอรี่ไอดอนท์โนว์ พอเขาเดินผ่านไปถึงเรียบเรียงได้ว่าต้องตอบแบบไหน มันเจ็บใจมากเลยค่ะ อยากสปีคกับเขามากแต่สมองเออเรอร์ทุกทีเลย และล่าสุดไปช่วยพี่ขายของ ร้านข้างๆแม่ค้าไม่อยู่มีชาวต่างชาติมาซื้อของ เขาถามเราว่าแม่ค้าไปไหน จ่ายเงินกับเราได้ไหม เราตอบเขาไม่ได้เลยค่ะ บอกแต่ประโยคเดิมๆ ซอรี่ไอดอนโนว์ แล้วก็สเตปเดิมค่ะ เขาเดินผ่านไปถึงนึกออกว่าต้องพูดอะไร มันน่าหงุดหงิดมากเลยนะคะ อยากพูดแต่พูดไม่ออก พอนึกออกก็ไม่ได้พูดแล้ว

อยากรู้ว่าใครเคยประสบปัญหาแบบนี้บ้างคะ และควรจะแก้ไขอย่างไรดี ตอนนี้เราเริ่มพยายามท่องศัพท์ให้มากขึ้น จดศัพท์ที่ไม่คุ้นและใช้ดิกชันนารีแทนการเสิร์ชกูเกิล เขาบอกจะช่วยให้เราจำศัพท์แม่นขึ้น คิดว่าถ้าศัพท์แน่นอาจจะช่วยให้เราพูดดีขึ้นได้(มั้ง) มันหนหวยเจ้าของหลายค่ะ5555