เรื่องที่ไม่สนใจจะดูแต่แรก เพราะคิดว่าพล็อตมันก็เดิมๆน่ะ แต่แล้วก็ตามดูตลอด ไม่ว่าจะสดหรือย้อนหลัง นี่ก็เหลือสองตอนสุดท้าย อยากจะเขียนความคิดความรู้สึกถึงเรื่องนี้บ้าง

เราว่าชีวิตของภูผา หลักๆที่เป๋ไปคือ การคบคนพาล พาลพาไปหาผิด แท้ๆ แม้ว่าจะมีเรื่องพ่อที่ป้ายความซวยให้ภูตาตั้งแต่เกิด (จริงๆ มันคือความผิดของพ่อต่างหากที่ไฟไหม้บ้าน ไม่ดับไฟในเตาแต่แรก) แต่ก็ยังมีอาม่าคอยรักและสั่งสอนให้กำลังใจรู้จักทำมาหากินแต่เล็กอยู่นะ
ถ้าไม่พาตัวเองไปคบกับสมคิด ทั้งๆที่ตอนแรกก็ไม่ได้สนิทกันด้วยซ้ำ ชีวิตคงไม่ไปในทางนักเลงแบบนี้ตั้งแต่เด็ก อย่างมากก็โดนพ่อด่าไปจนโต แต่ทำมาหากินเก่งพ่อก็ไม่ได้จะรังเกียจอะไรมากมาย คงเห็นความดีได้ไม่ยากสักวัน

ทีนี้พอเป็นนักเลง ก็ซวยกับสมคิดอีก ที่ไปยิงตำรวจจนตาย โดนตราหน้าว่าเป็นฆาตกรต้องระเห็ดหนีไปอยู่ใต้ กว่าจะได้กลับมาพิสูจน์ความบริสุทธิ์ตัวเองก็ตั้งนาน
พอออกจากนักเลงมาช่วยพ่อแม่ขายของ กำลังไปได้ดี สมคิด ก็มาเยี่ยมหา แล้วพวกไอ้สันต์ก็มาทำลายข้าวของ เรื่องราวก็กลับมาเลวร้ายอีกครั้งจนต้องระเห็ดไปอยู่ราชบุรี
อยู่สวนดีๆ กลับมาเยี่ยมอาม่าที่ป่วย อ้าวไปวนหาสมคิดอีก ไอ้สันต์ก็จมูกไวตามมาราวีจนได้เรื่อง ดีที่พี่เชิดขี่ม้าขาวมาช่วยแม้เป็นผีก็เถอะโถ พี่เชิด สุดยอดใจนักเลงจริงๆ
ต่อนี้ ชีวิตคงไม่กลับหัวอีกแล้วใช่มั๊ยอาภูผา

ในมุมกลับกัน มองชีวิตเวหา บางทีก็รู้สึกว่าเหลือเชื่อ ว่า นิสัยเลวอย่างนี้ ยังสามารถ เล่าเรียนหนังสือจนเป็นหมอได้ อย่างนี้ก็คงเข้าข่าย คบบัณฑิตๆพาไปหาผล คือพาตัวเองไปอยู่ในสิ่งแวดล้อมที่ดี (แม้จะเลวที่อับอายกำพืดและบุพการี) มันก็ได้ดีสมกับที่หวังไว้ ซึ่งก็คงมีแหละใช่มั๊ย เป็นหมอที่มีความเห็นแก่ตัวอย่างนี้ เป็นตัวละคร ที่อยากเห็นมันรับกรรม แต่อีกใจ ก็ชื่นชมที่เป็นคนไฝ่เรียน  สุดท้ายกรรมดีก็ส่วนกรรมดี กรรมเลวก็เช่นกัน ผลกำลังจะตามมาให้มันสำนึก

เรื่องนี้ ร้องไห้ อินตามหลายครั้ง ไม่ใช่เรื่องชีวิตอันลำเค็ญของภูผาหรอกนะ แต่เรื่องความรักของภูผากับทอรุ้ง พอเพลงขึ้นทีไร น้ำตาไหลพรากๆ เพลงช้าเรื่องนี้ เพราะมาก เข้ากับเนื้อเรื่อง เข้ากับชีวิตที่มืดดำของภูผา แต่ที่สดใสได้ก็คือความรักกำลังใจจากรุ้ง (น้องพาย แสดงได้หม่นตามโทนในชาติเสือฯ พอมาเรื่องนี้ น้องยิ้มที โลกสดใส สมชื่อ รุ้ง)

เหลืออีกสองตอน รู้สึกใจหายนิดๆ ดูเด็กๆยิ้ม ให้รู้สึกยิ้มตาม น่ารักจริงๆ ละครน้ำดีมีทั้งรอยยิ้มเคล้าน้ำตา

เข้ามาขยายความ เรื่อง ร้องไห้ จริงๆมีหลายๆฉากที่ซึ้งมากระหว่างภูผากับกำลังใจที่เขาได้ไม่ว่าจากใคร คนเขียน เขียนบทได้ซึ้งมากเลยค่ะ แต่น้ำตาจะไหลตอนได้ยินเพลงทุกที และก็มักจะขึ้นตอนที่อยู่กับรุ้ง