โดนเพื่อนแกล้งจนเครียด ร้องไห้ หนักสุดคืออยากตาย!

สวัสดีค่ะ ชื่อ นา ม.3 มีเพื่อนในแก๊ง9 คน คือมันก็มีความสุขดีอะ แต่มี ผช. กลุ่มหนึ่ง ชอบมาแกล้งมาล้อ "ล้อ ยิ้มไรนักหนา" ในกลุ่มมันไม่กล้าล้อใครเลยอะ นอกจากเรา เเต่เพื่อนก็ปกป้องบ้าง แต่ส่วนมากมันปล่อยให้ ผช. มาแกล้ง โดยไม่สนใจ เขาก็คงชินแล้วอะ หนักสุดคือมันล้อพ่อเราว่าขายยา สูบม้า เเล้วทั้งกลุ่มล้อ ว่า...ทอง เพื่อนในห้องบ้างคนก็หัวเราะ แต่เราโครตแย่ ล้อจุดด้อยเราบ้าง ในคาบอังกฤษมันพุดว่าพี่ชายเราไปคุยกับมัน เเล้วมันก็ไม่สำนึกอะไรเลย ด่าพี่ชายเราเฉย "พี่มันโครตเถื่อน แล้วก็ด่า!! " เเล้วก็เอาเท้ามาเตะเก้าอี้ เพราะมันนั่งอยู่ข้างหลัง แล้วเราก็นั่งเรียนอยู่ ครูก็สอน มันก็มาพุดใส่เราให้เราได้ยิน คือง่ายๆ คือยั่วโมโห เราโมโหจัด เราหันหลังแล้ว ผลักเก้าอี้ แล้วพุดว่า  "ทำไมไม่ตายๆไปซะ" แล้วครุก็เห้น แล้วแค่พุดว่าอย่าไปแกล้งเพื่อน เชื่อดิคือความรู้สึกอะมันไม่ได้ล้อแค่ วันสองวัน คนสองคน แต่มันล้อทุกวัน หลายๆคน แกล้ง ผญ. คนเดียว ต่อๆ แล้งก็เรียนตามปกติ แล้วคือมันไม่หยุดอะ ทั้งเตะ ทั้งว่าพุดใส่ คือมันเจ้บนะเว้ย ในใจคนที่ไม่โดนล้ออะ ก็คงหัวเราะแล้วอะ รอบสองเราลุกขึ้น. คือตอนนั้นครุสอน คือฟังอะไรไม่รุ้เรื่องเลย เราผลักโต้ะมัน แล้วมันก้ยิ้มเยาะๆแล้ววิ่งหนี ในห้องหันมามองหมด เราได้กระเป้า แล้วโยนใส่หน้ามัน มันไม่เจ้บหรอก แค่กระเป่าที่แม้แต่สมุดหนังสือก้ไม่มี  ความรู้สึกแบบมันโครตเจ้บอะ พวกมันแซวเพื่อนจนเพื่อนคนหนึงที่อยู่ห้องเดียวกัน ไม่มา รร. ไม่เข้าเรียน เขาเป้นคนไม่ค่อยพุด ไม่คอยจา แถมเป้น ผญ.  เเล้วทำไมวะ ชอบมาพุดให้เราเสียๆหาย ถ้าเป้นวัยนี้อะ ความรู้สึกคืออยากให้รุ่นพี่รัก ไม่มีใครเกลียดใช่ป่ะ แต่มันเหมือนมาทำร้ายเราหมดเลย มันล้อเรามาก ด่าพ่อเราแต่ละที มันเป้นคำที่เจ้บมาก บ้างครั้งต้องฝืนยิ้มบ้าง ทำไมเพื่อนในกลุ่มไม่โดนบ้าง มันไม่กล้าพุดสักคำ แต่กับเราทำไมวะ ไม่เคยไปทำให้มันขนานนี้ คืออดมามาก มันล้อมาเป้นเทอมแต่พึ่งโต้กลับแค่2ครัง ทำกับผุ้หญิงได้ไงวะ มีครั้งหนึ่งที่เราหยอกกลับบ้าง แต่มันตบหน้าเรา จนหันไปอีกด้านหนึงเลยอะ  กุพึงม.3 นะเว้ย พ่อแม่ยังไม่เคยทำขนานนี้เลย (ตอนพิมทั้งเครียดทังน้ำตาจะไหล) ฝากถึงคนที่ชอบล้อเพื่อน หน่อย แม้บ้างครั้งเขาอาจจะยิ้ม แต่ในใจเขาเจ้บกลับคำพุดนั้นมากนะ   เป้นผญ. อยู่ยากเนาะ 😂
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่