การอบรมจิตใจของเรา ก็เพื่อจะทำตนของตนให้พ้นอุปสรรค หรือสิ่งกีดขวางความทุกข์ความทรมานทั้งหลาย ให้ได้มีความราบรื่นในคติของตนๆ ไปเป็นลำดับๆ ถ้าหากว่าเราไม่สามารถบรรลุมรรคผลอันสูงสุดกตาม คุณงามความดีทั้งหมดที่เราทำไว้นี้จะเป็นนิสัยปัจจัยของเรา ให้ได้ต่อภพต่อชาติที่ดี สมความมุ่งมาดปรารถนาต่อไป เพราะความเกิดนี้มีช่องมากที่สุด ถ้าเราไม่ได้ทำคุณงามความดีไว้แล้ว
เราอาจเกิดผิดพลาดจากความปรารถนาของเรา
ห่างไกลกันเหมือนฟ้ากับแผ่นดินเลยทีเดียว
ให้เราคิดใกล้ๆ อย่างนี้ เรามองเห็นด้วยตาของเรา
เช่นอย่างที่นั่งอยู่ด้วยกันบัดนี้มีทั้งคนชั้นสูง มีทั้งคนชั้นกลาง มีทั้งคนชั้นต่ำ มีทั้งคนมั่งมีคนจน มีทั้งคนโง่คนฉลาด ความเป็นทั้งนี้ใครได้ปรุงให้เราได้สมความปรารถนาหรือไม่นั้นเป็นขึ้นด้วยอำนาจแห่งกรรมที่ทำไว้ เมื่อเป็นเช่นนี้แล้ว เราก็ควรสั่งสมกรรมที่ดีไว้ เพื่อให้สมหวังในอนาคต คือกาลข้างหน้า
.
หลวงตาพระมหาบัว ญาณสัมปันโน
พระธรรมเทศนาอบรมกรรมฐาน
แสดง ณ สภาการศึกษามหามกุฏราชวิทยาลัย
เมื่อวันที่ ๑๓ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๐๕

สาธุครับ...