สวัสดีค่ะ กระทู้นี้อยากขอใครสักคนที่ช่วยให้คำปรึกษาให้มันมีทางที่ดีขึ้นบ้างค่ะ :’(
ตอนนี้เราอยู่กับแม่และพ่อเลี้ยง เราไม่ถูกกับพ่อเลี้ยง(ขอใช้ พล.ย่อมาจาก พ่อเลี้ยง)
มีปัญหาเล็กน้อยที่สะสมมาตั้งแต่เด็ก เราอยู่กับพล.คนนี้ตั้งแต่ 7ขวบ จนตอนนี้อายุ 17 เหตุการณ์ที่ทำให้เราต้องเกือยฆ่าตัวตายเพราะ จู่ๆพ่อเลี้ยงก็เข้ามาที่รร. โทรมาด้วยน้ำเสียงที่ดุว่า
พล.:เรียนอยู่ไหน ตึกไหน เลิกยัง (เสียงสัญญาณไฟเลี้ยวที่ดังในรถ)
เรา: (ตกใจและกลัว) อยู่ตึก 1 เรียนอยู่ แต่จริงๆไม่ใช่ เราจะไปหาที่ปรึกษาที่ตึก1 เพื่อไปบอกว่าพ่อเลี้ยงกำลังจะมารร.
—ก่อนหน้านี้ครูไปเยี่ยมบ้านรักเรียนทุกคน ระหว่างทางครูได้ถามไถ่ว่าที่บ้านเราเป็นอย่างไรบ้าง ฐานะในครอบครัว และสิ่งต่างๆเป็นยังไง—-
เราได้ตอบครูไปว่า เวลามีปัญหาจะปรึกษาเพื่อนมากกว่า ไม่กล้าปรึกษาแม่เพราะเราไม่ค่อยสนิทกับแม่
(มีเรื่องฝังใจตอนเด็ก เวลาเราขอตำปรึกษาจะโดนพูดจาด้วยถ้อยคำที่หยาบและแรงกลับมา ทำให้กลัวคำตอบของแม่ตั้งแต่เด็ก )
เมื่อถึงบ้านครูก็เปิดประเด็นเลยว่า
ครู : น้องกับคุณแม่เป็นยังไงบ้างคะ
แม่ : ก็ดีค่ะ น้องทำงานบ้านทุกอย่าง บลาๆๆ
ครู : คือครูหมายถึงว่า น้องบอกว่าไม่ค่อยสนิทกับคุณแม่ หมายความว่ายังไงคะ
เราอึ้งมาก เพราะเราบอกครูว่า ครูอย่าพูดนะคะหนูกับพ่อเลี้ยงไม่ถูกกันด้วยไม่ค่อยลงรอยกันค่ะ ครูรับปากว่าจะไม่พูด
ผ่านมาอาทิตย์กว่าๆ จู่ๆพ่อเลี้ยงก็มาหาเราที่รร. เราตกใจมาก เลยรีบโทรไปเตี้ยมกับครู เพราะเรารู้ว่าเราจะพูดเรื่องอะไรบ้าง ครูได้สัมผัสครอครัวเรามาแค่ส่วนหนึ่งแต่ครูกับรับมือได้ไวมาก เพราะครอบครัวเราอยู่ในลิสที่น่าเป็นห่วงมาก เขามาถึงก็ชี้หน้าด่าเรา เราอายมากเราร้องไห้ คนรอบข้างทั้งเพื่อน รุ่นพี่ รุ่นน้อง หันมามองกันหมด ( เราเป็นเด็กที่ป๊อปในรร. อยู่ในระดับหนึ่ง ) คนส่วนมากรู้จักเรา เอาเราไปนินทา
ในขณะที่พล.คุยกับครู แม่ก็ไลน์เข้ามาถามว่า
แม่: กลับกี่โมง (เป็นคำถามที่ถามทุกวัน เป็นปกติ)
เรา: เดี๋ยวรอลุง คุยกับครูอยู่ (เราเรียกพ่อเลี้ยงว่า ลุง)
ซึ่งแม่ งง และขอคุยกับครูเพราะว่าแม่ไม่รู้ว่าลุงมารร.
เรานั่งรถเมกลับบ้าน พอถึงบ้านมีแม่อนู่คนเดียว บรรยากาศคึงเคลียด ต่างคนต่างทำงานบ้าน ไม่พูดไม่จา แม่ทำงานบ้านแทบทุกอย่างแล้วเราเลยถามว่า มีอะไรให้ทำอีกไหม คำถามนี้ก็เปิดประเด็นให้พูดถึงเรื่องวันนี้
แม่บอกว่า ตูเหนื่อย ไม่อยากทน อยากตาย เขาบ่นและด่าถึงเรื่องที่สะสมกันมาเรื่องงานบ้าน เรื่องเงิน เขาเคลียด
**จุดพีค**
แม่บอกให้หยิบกระดาษมา 1ใบ และเขียนชื่อคนที่ติดหนี้แม่ คนนี้ติดเท่านี้ ผ่อนทุกวันนี้เท่านี้ และเขียนเสร็จแม่ให้กราบเท้าและขออโหสิกรรม และแช่งเรา
จากนั้น แม่ลุกไปหยิบยาพารา 10กว่าเม็ด และกิน เราห้ามแม่เราร้องไห้ แม่ผลักเราออก กินเสร็จแม่ก็ไปเข้าห้องน้ำ เราจึงตัดสินใจกินตาม 20กว่า กลืน 2ครั้ง
จากนั้นเราก็ออกไปซักผ้าหน้าบ้าน ทำเหมือนไม่มีอะไรเกินขึ้น จู่ๆลุงโทรมาแล้วด่าเราว่าแม่
-นาทำไมไม่โทรมาบอกตู เขาตะคอกใส่ด้วยความโมโห เราตึงบอกว่าเราก็กินเหมือนกันเราไม่อยากอยู่ แม่เหนื่อยเพราะเรา ตั้งแต่ย้ายมาในบ้านนี้มีแต่ปัญหา บ้านลุกเป็นไฟตลอด
__________________________
สรุปคือ
รอดกันมาได้ แต่ก็มีปัญหากันอีก หลักๆคือ
เรื่องงานบ้าน ที่เราทำคนเดียวเวลาเขาสั่งสมองเราจะจำแต่งานใหญ่ๆเช่น ล้างห้องน้ำ ถูบ้าน ล้างตู้เย็น
สิ่งที่จุ๊บจิ๊บเราจะลืม (เราเป็นคนขี้ลืมมากซึ่งแม่ก็เป็น)
เช่น กระดาษทิชชู่หมด แล้วเราไม่ได้เอามาเปลี่ยน ซึ่งตินนั้นเราทำข้าวให้สุนัข 3ตัวอยู่ หรือติดงานบ้านอื่นๆอยู่ และจะเป็นแบบนี้ตลอด ลุงลื้อของมาวางเราต้องเป็นคนเก็บ กินข้าวกันเสร็จแล้วเราต้องเก็บ ถึงเราไม่ได้กินก็ตาม ( เรารู้ว่ามันเป็นหน้าที่เพราะเขาหาเงินให้เรา แต่คำพูดที่เค้าใช้สั่งให้เราทำ มันเหมือนพูดกับหมูกับหมา มีคำหยาบตลอด คำแรง)
เราเคยขอให้เขาพูดดีๆ เขากลับตอบว่า ตูเป็นของตูอย่างงี้ตั้งแต่
เกิด ทำไมเพิ่งมารับไม่ได้ตอนนี้
ตอนเด็กเราพูดอะไรมากไม่ได้ บอกความรู้สึกกับแม่ตัวเองำม่ได้ว่าเราอึดอัดขนาดไหน โดนตีขาลายไปรร. กระโปรงไม่ปิดแผลที่ตี เราก็อายเพื่อน พรุ่งนี้แข่งแสดงละครแต่แม่ก้นผมเราให้เราไปตัดผมเหมือนทอม เราอายเราไม่รู้จะแก้ตัวยังไง แม่ทำกับเราแบบนี้ตอนป.6 เราต้องโกหกเพื่อนและครูว่า อ๋อรอยนี้โดนท่อรถมา พอดีหนูเป็นเหาค่ะเเม่เลยให้ไปตัด
ความรู้สึกเด็กตอนนั้นจะเป็นยังไงคะ ตอนนี้พิมไปน้ำตาซึมไป เจ็บปวดแต่พูดไม่ได้
เวลากินข้าวถ้ามีลุงจะไม่มีเรา ถ้าเรากลับมาเร็วเราจะชิงกินข้าวก่อน และค่อยทำให้แม่กับลุงกินด้วยกัน
วันไหนลุงไม่อยู่บ้าน เราก็จะได้กินกับแม่ได้คุยได้หัวเราะตามภาษาแม่ลูก มีความสุขค่ะ เราชอบ เรารักแม่ แต่เราก็อึดอัด เคยหัวเราะกับแม่แล้วก็ลุกไปร้องไห้ที่ห้องน้ำ เพราะมันรู้สึกมีความสุขค่ะ อยากให้เป็นแบบนี้ทุกๆวัน
สรุปคำถาม
1.เราอยากให้เรากับพ่อเลี้ยงเจอกันน้อยที่สุด คุยกันน้อยที่สุด แต่เราหาทางเลี่ยงไม่ได้ เขาจะหาเรื่องมาพูดให้เคืองหูอยู่ตลอด
2. เราไม่มีคนให้ปรึกษา อยากปรึกษาแม่ เพราะเราเหลือแม่คนเดียวแต่เรารับคำพูดเขาไม่ได้ เขาพูดแรงแทบเรียกว่าด่าสวนกลับมา แต่เขาก็อยากให้เราปรึกษาเขานะ เขาอยากเป็นที่พึ่งให้
\\\\\เรื่องจะ งงๆ หน่อยขออภัยด้วยนะคะ/////
ปัญหาครอบครัวเล็กน้อยที่เกือบ (ฆ่าตัวตาย)
ตอนนี้เราอยู่กับแม่และพ่อเลี้ยง เราไม่ถูกกับพ่อเลี้ยง(ขอใช้ พล.ย่อมาจาก พ่อเลี้ยง)
มีปัญหาเล็กน้อยที่สะสมมาตั้งแต่เด็ก เราอยู่กับพล.คนนี้ตั้งแต่ 7ขวบ จนตอนนี้อายุ 17 เหตุการณ์ที่ทำให้เราต้องเกือยฆ่าตัวตายเพราะ จู่ๆพ่อเลี้ยงก็เข้ามาที่รร. โทรมาด้วยน้ำเสียงที่ดุว่า
พล.:เรียนอยู่ไหน ตึกไหน เลิกยัง (เสียงสัญญาณไฟเลี้ยวที่ดังในรถ)
เรา: (ตกใจและกลัว) อยู่ตึก 1 เรียนอยู่ แต่จริงๆไม่ใช่ เราจะไปหาที่ปรึกษาที่ตึก1 เพื่อไปบอกว่าพ่อเลี้ยงกำลังจะมารร.
—ก่อนหน้านี้ครูไปเยี่ยมบ้านรักเรียนทุกคน ระหว่างทางครูได้ถามไถ่ว่าที่บ้านเราเป็นอย่างไรบ้าง ฐานะในครอบครัว และสิ่งต่างๆเป็นยังไง—-
เราได้ตอบครูไปว่า เวลามีปัญหาจะปรึกษาเพื่อนมากกว่า ไม่กล้าปรึกษาแม่เพราะเราไม่ค่อยสนิทกับแม่
(มีเรื่องฝังใจตอนเด็ก เวลาเราขอตำปรึกษาจะโดนพูดจาด้วยถ้อยคำที่หยาบและแรงกลับมา ทำให้กลัวคำตอบของแม่ตั้งแต่เด็ก )
เมื่อถึงบ้านครูก็เปิดประเด็นเลยว่า
ครู : น้องกับคุณแม่เป็นยังไงบ้างคะ
แม่ : ก็ดีค่ะ น้องทำงานบ้านทุกอย่าง บลาๆๆ
ครู : คือครูหมายถึงว่า น้องบอกว่าไม่ค่อยสนิทกับคุณแม่ หมายความว่ายังไงคะ
เราอึ้งมาก เพราะเราบอกครูว่า ครูอย่าพูดนะคะหนูกับพ่อเลี้ยงไม่ถูกกันด้วยไม่ค่อยลงรอยกันค่ะ ครูรับปากว่าจะไม่พูด
ผ่านมาอาทิตย์กว่าๆ จู่ๆพ่อเลี้ยงก็มาหาเราที่รร. เราตกใจมาก เลยรีบโทรไปเตี้ยมกับครู เพราะเรารู้ว่าเราจะพูดเรื่องอะไรบ้าง ครูได้สัมผัสครอครัวเรามาแค่ส่วนหนึ่งแต่ครูกับรับมือได้ไวมาก เพราะครอบครัวเราอยู่ในลิสที่น่าเป็นห่วงมาก เขามาถึงก็ชี้หน้าด่าเรา เราอายมากเราร้องไห้ คนรอบข้างทั้งเพื่อน รุ่นพี่ รุ่นน้อง หันมามองกันหมด ( เราเป็นเด็กที่ป๊อปในรร. อยู่ในระดับหนึ่ง ) คนส่วนมากรู้จักเรา เอาเราไปนินทา
ในขณะที่พล.คุยกับครู แม่ก็ไลน์เข้ามาถามว่า
แม่: กลับกี่โมง (เป็นคำถามที่ถามทุกวัน เป็นปกติ)
เรา: เดี๋ยวรอลุง คุยกับครูอยู่ (เราเรียกพ่อเลี้ยงว่า ลุง)
ซึ่งแม่ งง และขอคุยกับครูเพราะว่าแม่ไม่รู้ว่าลุงมารร.
เรานั่งรถเมกลับบ้าน พอถึงบ้านมีแม่อนู่คนเดียว บรรยากาศคึงเคลียด ต่างคนต่างทำงานบ้าน ไม่พูดไม่จา แม่ทำงานบ้านแทบทุกอย่างแล้วเราเลยถามว่า มีอะไรให้ทำอีกไหม คำถามนี้ก็เปิดประเด็นให้พูดถึงเรื่องวันนี้
แม่บอกว่า ตูเหนื่อย ไม่อยากทน อยากตาย เขาบ่นและด่าถึงเรื่องที่สะสมกันมาเรื่องงานบ้าน เรื่องเงิน เขาเคลียด
**จุดพีค**
แม่บอกให้หยิบกระดาษมา 1ใบ และเขียนชื่อคนที่ติดหนี้แม่ คนนี้ติดเท่านี้ ผ่อนทุกวันนี้เท่านี้ และเขียนเสร็จแม่ให้กราบเท้าและขออโหสิกรรม และแช่งเรา
จากนั้น แม่ลุกไปหยิบยาพารา 10กว่าเม็ด และกิน เราห้ามแม่เราร้องไห้ แม่ผลักเราออก กินเสร็จแม่ก็ไปเข้าห้องน้ำ เราจึงตัดสินใจกินตาม 20กว่า กลืน 2ครั้ง
จากนั้นเราก็ออกไปซักผ้าหน้าบ้าน ทำเหมือนไม่มีอะไรเกินขึ้น จู่ๆลุงโทรมาแล้วด่าเราว่าแม่-นาทำไมไม่โทรมาบอกตู เขาตะคอกใส่ด้วยความโมโห เราตึงบอกว่าเราก็กินเหมือนกันเราไม่อยากอยู่ แม่เหนื่อยเพราะเรา ตั้งแต่ย้ายมาในบ้านนี้มีแต่ปัญหา บ้านลุกเป็นไฟตลอด
__________________________
สรุปคือ
รอดกันมาได้ แต่ก็มีปัญหากันอีก หลักๆคือ
เรื่องงานบ้าน ที่เราทำคนเดียวเวลาเขาสั่งสมองเราจะจำแต่งานใหญ่ๆเช่น ล้างห้องน้ำ ถูบ้าน ล้างตู้เย็น
สิ่งที่จุ๊บจิ๊บเราจะลืม (เราเป็นคนขี้ลืมมากซึ่งแม่ก็เป็น)
เช่น กระดาษทิชชู่หมด แล้วเราไม่ได้เอามาเปลี่ยน ซึ่งตินนั้นเราทำข้าวให้สุนัข 3ตัวอยู่ หรือติดงานบ้านอื่นๆอยู่ และจะเป็นแบบนี้ตลอด ลุงลื้อของมาวางเราต้องเป็นคนเก็บ กินข้าวกันเสร็จแล้วเราต้องเก็บ ถึงเราไม่ได้กินก็ตาม ( เรารู้ว่ามันเป็นหน้าที่เพราะเขาหาเงินให้เรา แต่คำพูดที่เค้าใช้สั่งให้เราทำ มันเหมือนพูดกับหมูกับหมา มีคำหยาบตลอด คำแรง)
เราเคยขอให้เขาพูดดีๆ เขากลับตอบว่า ตูเป็นของตูอย่างงี้ตั้งแต่เกิด ทำไมเพิ่งมารับไม่ได้ตอนนี้
ตอนเด็กเราพูดอะไรมากไม่ได้ บอกความรู้สึกกับแม่ตัวเองำม่ได้ว่าเราอึดอัดขนาดไหน โดนตีขาลายไปรร. กระโปรงไม่ปิดแผลที่ตี เราก็อายเพื่อน พรุ่งนี้แข่งแสดงละครแต่แม่ก้นผมเราให้เราไปตัดผมเหมือนทอม เราอายเราไม่รู้จะแก้ตัวยังไง แม่ทำกับเราแบบนี้ตอนป.6 เราต้องโกหกเพื่อนและครูว่า อ๋อรอยนี้โดนท่อรถมา พอดีหนูเป็นเหาค่ะเเม่เลยให้ไปตัด
ความรู้สึกเด็กตอนนั้นจะเป็นยังไงคะ ตอนนี้พิมไปน้ำตาซึมไป เจ็บปวดแต่พูดไม่ได้
เวลากินข้าวถ้ามีลุงจะไม่มีเรา ถ้าเรากลับมาเร็วเราจะชิงกินข้าวก่อน และค่อยทำให้แม่กับลุงกินด้วยกัน
วันไหนลุงไม่อยู่บ้าน เราก็จะได้กินกับแม่ได้คุยได้หัวเราะตามภาษาแม่ลูก มีความสุขค่ะ เราชอบ เรารักแม่ แต่เราก็อึดอัด เคยหัวเราะกับแม่แล้วก็ลุกไปร้องไห้ที่ห้องน้ำ เพราะมันรู้สึกมีความสุขค่ะ อยากให้เป็นแบบนี้ทุกๆวัน
สรุปคำถาม
1.เราอยากให้เรากับพ่อเลี้ยงเจอกันน้อยที่สุด คุยกันน้อยที่สุด แต่เราหาทางเลี่ยงไม่ได้ เขาจะหาเรื่องมาพูดให้เคืองหูอยู่ตลอด
2. เราไม่มีคนให้ปรึกษา อยากปรึกษาแม่ เพราะเราเหลือแม่คนเดียวแต่เรารับคำพูดเขาไม่ได้ เขาพูดแรงแทบเรียกว่าด่าสวนกลับมา แต่เขาก็อยากให้เราปรึกษาเขานะ เขาอยากเป็นที่พึ่งให้
\\\\\เรื่องจะ งงๆ หน่อยขออภัยด้วยนะคะ/////