ผมอายุ29 ปีครับ ทำงานเอกชนและเป็นนักร้องกลางคืนทำเป็นอาชีพเสริมไว้ เมื่อปีที่แล้วเพิ่งซื้อบ้านเป็นแบบทาวเฮ้านะครับ ผ่อนเดือนละหมื่นกว่าบาท หนักหน่อยก็พอไหว มีรถมอเตอร์ไซคันนึงซื้อสดมา รถยนต์ยังไม่มีครับ กลัวไม่ไหว 55555 ชีวิตผมก็ทำงานเรื่อยๆ ไม่ได้เดือดร้อนอะไร มีเงินเก็บเล็กน้อยและก็มีส่งให้ทางบ้านครับ จนเมื่อวันศุกร์ผมก็ร้องเพลงตามปกติแล้วมีน้องในร้านบอกผมว่ามีคนมาถามหา ผมก็เดินออกไปว่าใครจะมาถามหาวะ สรุปคือเป็นแม่แฟนเก่ากับแฟนเก่าผมครับ เมื่อ 5 ปีที่แล้วตอนผมอายุ 24 ปี แฟนเก่า(แก่กว่าผม1ปีครับ)สอบติดราชการใหม่ๆ แม่แฟนก็ดีใจมากๆครับเขาชอบราชการสุดๆแต่ที่เขาไม่ชอบผมเพราะทำงานเอกชนดูไม่มีลาภ ยศอะไรเลย แถมบังคับให้ผมสอบ ผมก็ไม่สอบครับเพราะผมมีทางของผม เขาโมโหมากด่าผมเยอะและถามแฟนผมว่าระหว่างแม่กับแฟนจะเลือกใคร แน่นอนว่าแฟนผมมาขอโทษผมและบอกเลิกผมไปเพราะไม่อยากถูกด่าว่าอกตัญญูเห็นคนนอกดีกว่าแม่แท้ๆของตัวเอง จนปีต่อหน้าแฟนเก่าผมแต่งงานกับนายสิบทหารและมีลูกกันแล้ว ผมก็ได้แต่ทำใจและเดินหน้าต่อครับ
แม่แฟนเก่าทักผมว่า : สบายดีไหม ไม่เจอตั้งนาน
ผม : เรื่อยๆครับ มีธุระอะไร
แม่แฟนเก่า : ตอนนี้มีแฟนหรือยัง
ผม : ยังครับ ไม่รีบ
แม่แฟนเก่า : ทำไมยังไม่มีล่ะ หรือรอใคร
ผม : ไม่ได้รอใครครับ ยังไม่เจอคนที่ใช่แค่นั้น
แม่แฟนเก่า : เข้าเรื่องนะ อยากกลับมาคบกับลูกแม่ไหม
ผม : อ๋อ ว่าละ ขอบอกว่าไม่ครับ
แม่แฟนเก่า : ทำไมล่ะวันนั้นอ้อนวอนจะเป็นจะตาย
ผม : เพราะว่าวันนั้นไม่ใช่วันนี้ไงครับ
แฟนเก่า : เธอๆ ทำไมเธอเปลี่ยนไป ไหนบอกว่ารักเรามากไง
ผม : เธออย่าลืมว่าเวลาผ่านไปนานแล้ว เธอเองแต่งงานมีลูกแล้วด้วยนิ
แฟนเก่า : ก็ใช่ แต่ถ้าเธอรักเราก็ยอมรับให้ได้สิ
ผม : ก็เราไม่ได้รักละไง เรายังไม่พร้อม
แฟนเก่า : ใช่สิ เธอรวยละนิ มีทาวเฮ้าอยู่เอง
ผม : ฮะ รวยตรงไหน ไม่ได้รวย ทาวเฮ้าก็ยังผ่อนทุกเดือน  ถ้ารวยจริงซื้อสดแล้ว
แฟนเก่า : แต่เธอก็จะ30ละนะ จะโสดอีกนานแค่ไหน
ผม : แล้วยังไง 30 มันไม่ดีหรอ ถ้าจะมีแฟนก็ต้องมีให้ดีกว่าอยู่คนเดียว ถ้าจะมีแฟนแล้วดึงเราให้ต่ำลง เราไม่มีดีกว่า
แม่แฟนเก่า : นี่เธอพูดแบบนี้แสดงว่าไม่รักแล้วใช่ไหใ
ผม : ใช่ครับ พาลูกกลับไปหาผัวทหารเถอะ ผมมันไม่มีลาภ ยศ เป็นแค่นักร้องกลางคืนกับพนง.เอกชนธรรมดา
แฟนเก่า : มันทิ้งเราไปละ มีเมียน้อย ลูกก็ไม่ดูแล
ผม : อ๋อ อันนี้ไม่ใช่เรื่องของเราละล่ะ เรากับเธอไม่ได้เป็นอะไรกัน ลูกของเธอก็ไม่ใช่ลูกของเราด้วย ภาระก็เยอะพออยู่แล้ว
แฟนเก่า : กลับเถอะแม่เสียเวลาที่มาจริงๆ
แล้วพวกเขากลับไป  แต่มันทำให้ผมดีใจกับตัวเองมากครับ ผมไม่รู้สึกเจ็บปวดไรเลย ผมมองย้อนกลับไปหาตัวเองวันนั้นที่ผมอ้อนวอนจะเป็นจะตายขอโอกาสให้ผมพิสูจน์ตัวเองว่าแม้ผมจะไม่ใช่ราชการ ไม่มีลาบยศใดๆ แต่ผมก็สามารถสร้างความมั่นคงได้ ที่ผมพูดแบบนี้ไม่ได้จะว่าราชการไม่ดีนะครับ สายงานนี้ก็ดีครับเพียงแค่ไม่ใช่ทางของผมแค่นั้นเอง หลังจากโดนทิ้งมามันก็เสียใจแต่ก็สบายใจที่ผมได้ก้าวเดินเต็มที่โดยไม่มีอะไรติดขัด ส่วนเรื่องความรักก็ยังคงรอคนที่ใช่ต่อไป ผมเชื่อว่ามันจะมาเองเมื่อถึงเวลา  บางทีชีวิตก็เหมือนละครดีครับ55555