ตอนผมอายุ 24 ปีผมเพิ่งทำงานได้ปีกว่าๆ เคยมีแฟนคบกับมา2ปีครับ เขาบอกเจอคนใหม่ที่ดีกว่าทั้งฐานะ หน้าตา แถมเป็นข้าราชการดูมียศดูดีมากกว่าผมที่เป็นพนักงานเอกชนเลยทิ้งผมไป ตอนนั้นผมทั้งขอโอกาส ร้องไห้กอดเข่าเขาเลยเพราะรักมากจริงๆ ยอมหมดแต่เธอก็ไม่สนใจแล้วก็จากไป ผมได้แต่ร้องไห้ฟูมฟาย เสียใจไม่เป็นอันทำงานอยู่ช่วงนึงเลย แล้วตอนนั้นผมตกในภาวะย่ำแย่ครับเพราะตกงานอีก แต่ไม่โทษใครครับเพราะสภาพจิตใจไม่ดีเอง จนต้องกลับไปอยู่บ้านเกือบเดือนจนตั้งตัวได้ก็กลับมาหางานแต่ไม่เช่าห้องแล้วไปอาศัยอยู่บ้านลุงป้าในกทม.เขารู้ว่าผมอกหักไม่สามารถอยู่คนเดียวได้แน่ๆ ซึ่งลุงกับป้าก็ดูแลผมดีอยู่แล้วครับ คอยปลอบคอยเตือนผม จากนั้นผมก็ได้งานใหม่ที่เงินดีกว่าที่เก่าพอสมควรเลย จากนั้นผมก็เก็บเงินดาวรถไว้ขับไปทำงาน จนวันนี้เวลาผ่านมา 4 ปี ผมอายุ 28 ครับก็ยังทำงานส่งรถ หนี้กู้เรียนส่งทางบ้านต่อไป  แม้จะไม่รวยเงินทองมากมายแต่ก็ไม่ขัดสน
จนเมื่อสัปดาห์ก่อนไม่รู้พรหมลิขิตหรือผีผลัก55555 ผมไปกินหมูกระทะกับเพื่อน แล้วผมบังเอิญไปจอดรถขวางคนอื่น ผมเลยบอกว่า" ขอโทษครับ รถผมเอง"แล้วรีบถอยให้คนกลุ่มนั้นก็ไม่ได้มีเรื่องอะไรครับ แต่มีคนนึงมาเรียกชื่อผม ผมหันไปก็งงๆว่าเวรกรรมอะไรวะนิ ต้องมาเจออีก แฟนเก่าทักผมว่า ยังอยู่ดีหรอ นึกว่าตายไปละ ดูดีขึ้นเยอะนิ หน้าตา ฐานะ  ผมไม่ตอบไร จะเดินเข้าร้าน ดึงแขนผมอีก นางพูดอีกว่า ถามทำไมไมตอบวะ มารยาทมีปะ อย่าทำร้ายกันสิวะ จำได้ว่าเมื่อก่อนเคยทำร้ายไว้แต่อย่าทำกลับ ผู้ชายควรให้เกียรติผู้หญิง นี่เพศแม่นะ ผมเลยบอกว่า หมดคำจะพูดละใช่ปะ ไปละ แล้วนางดึงผมอีกครับ บอกว่าเมื่อก่อนเห็นอ้อนวอนจะเป็นจะตาย ตอนนี้ทำไมเมินวะ รักไม่จริงนิหว่า ผมเลยบอกว่า นั่นเมื่อก่อน ตอนนี้ไม่ นางบอกอีกว่าตอบดีๆสิวะ ให้เกียรติบ้าง นี่เพศแม่นะ ผมคิดในใจว่าอะไรนักวะ คำก็เพศแม่ 2 คำก็เพศแม่ แล้วกูทำไรไม่ให้เกียรติ ด่าก็ไม่ ตบตีก็ไม่ทำ เลยตอบไปว่า นี่ก็เพศพ่อ แล้วเดินออกมา นางปรี๊ดลั่นลานจอดรถเลยครับ แต่ผมก็ไม่ได้หันไปมองปล่อยให้ปรี๊ดต่อไป

จนผมกลับถึงบ้านก็ย้อนคิดถึงว่าคำว่า"สักวันนึงเราจะหัวเราะกับสิ่งที่เราเคยร้องไห้"มันเรื่องจริง เมื่อก่อนรักมากตอนนี้ก็เลิกรักได้ ผมเองก็อโหสิกรรมให้เขานะ ไม่ได้ตามแช่งหรืออาฆาต บางทีย้อนคิดแล้วขำตัวเองตอนนั้นว่าร้องทำไม คุกเข่าง้อทำไม 😉