ผมกับแฟนเก่า คบกันตอนปีที่แล้ว แต่ปัญหาก็เกิดขึ้นไวมาก เค้าไปมีอะไรกับผชคนอื่น จนเกิดเหตุทำให้ทะเลาะกัน แต่ผมก็ยังไปมาหาเค้าตลอดปีนึงที่ผ่านมา
(ผมมีโรคประจำตัวคือ โรคไบโพล่า + phycosis เป็นทุนเดิมอยู่แล้ว และอาการแย่ลงเรื่อยๆ ตั้งแต่เกิดเหตุการณ์)
มีช่วงนึงที่ผมออกมาจากเค้า และ ผมก็มีคนอื่น (แต่ไม่ได้คบกันเป็นแฟน) ผ่านมา ผมกับแฟนเก่าก็ยังเจอกันอยู่ เป็นพักๆ (ซึ่งผญอีกคนก็รู้ว่าผมไปหาแฟนเก่า แต่เค้าก็ไม่ได้ไปจากผมหรือว่าอะไร แฟนเก่าก็เช่นกัน)
จนเรื่องก็ดำเนินไปไม่มีปัญหาอะไร แต่เมื่อ2อาทิตย์ก่อน แฟนเก่าขับมอไซ มารับผมที่คอนโด ตอนกลางดึก และ เกิดอุบัติเหตุ มีคนเมาขับรถมาชน ตรงทางแยกพอดี
(แฟนเก่าผมขับ ผมซ้อน)
แฟนเก่าผมเลือดคลั่งในสมองและกระดูกไหล่ขวาหัก กลายเป็นว่า จากปกติดีๆ ไม่มีอะไร ต้องกินยากันชักไป หมอบอกว่าตลอดชีวิต ซึ่งผมหดหู่มาก พอเกิดเรื่อง ไม่เป็นอันทำอะไร ต้องคอยไปเยี่ยมเค้าตลอด ที่โรงพยาบาล ซึ่ง ผญอีกคนก็ยังไม่รับรู้ มาจนถึงวันนี้ ผมรู้สึกอึดอัดมาก
ซึ่งตอนนี้ผมก็ดูแลเค้าอยู่ แต่ผมทรมานมาก ผลกระทบที่ได้รับจากเรื่องนี้คือ ความจำผม อย่างแรก จำอะไรไม่ค่อยได้ ไม่รู้ว่าสมองได้รับการกระทบกระเทือนหรืออะไร แต่ก็ดูปกติ คนนอกบอกผมปกติหมด แต่ความจำผมกลับแย่มาก เรื่องราวก่อนหน้าที่รถจะชน ความรู้สึก อารมณ์ เหตุการณ์ต่างๆ ผมคิดไม่ออก มันบอกไม่ถูก แต่มันรู้สึกไม่เหมือนเดิม
กับเรื่องเรียนตอนนี้ก็เข้าขั้นแย่ ผมอยู่ปี4แล้ว แต่ ดรอปไปเกือบทุกวิชา ข้อสอบก็ทำไม่ค่อยได้ ไม่รู้จะเป็นยังไง ตั้งใจทำงานส่ง อาจารย์ก็ไล่ให้ไปดรอป บอกว่าเราไม่ไหว ทั้งที่เราก็จะตั้งใจแล้วแท้ๆ จนท้อ ดรอปไป ด้วยเรื่องความรักด้วย ที่ทำให้ไม่มีกำลังใจจะเรียนต่อ
พอเกิดเรื่อง รถชน ตอนแรกผมก็รู้สึกว่า เออ ผมขาดเค้าไปไม่ได้ ผมรักเค้า ผมก็บอกกับคนรอบตัวแบบนี้ ผมไม่อยากเสียเค้าไป แค่พอเค้าหาย ออกจากโรงบาล ออกมาอยู่หอ ย้ายมาใกล้ๆผม ตอนนี้ผมกลับรู้สึกว่า ผมเฉยๆมาก ไม่ได้รักเค้า ผมถามตัวเองตลอดนะ ว่ายังรู้สึกอะไรกับเค้า คำตอบคือ ผมไม่รู้สึก ไม่ได้ผูกพันธ์แล้วด้วย มันว่างเปล่ามาก
ผมตอนแรกก็ไม่ได้ยึดติดอะไรกับเค้าเป็นพิเศษอยู่แล้ว จะออกมาจากเค้าแล้วด้วยซ้ำ แต่พอเกิดเหตุการณ์นี้ทำให้ผมต้องมาจมอยู่กับเค้า จนตัวผมแย่ ด้วยคำสัญญาที่ให้กับเค้าไว้ ตอนที่เค้าป่วย ว่า ผมจะดูแลเค้าไม่ทิ้งเค้าไปไหน … ทำให้แค่ผมคิดว่าผมจะออกมาจากเค้าตอนนี้ ผมก็รู้สึกผิดแล้ว แต่ผมก็จะไม่ไหวแล้วเหมือนกัน
ผมกลัวมาก เค้าเป็นคนที่น่าสงสาร ผมเองก็ขี้สงสารคนมาก ที่บ้านไม่มีตังเลย ฐานะเข้าขั้นยากจน เค้าไม่มีแม่ ไม่มีพ่อ พอมาเกิดเรื่องนี้ ทำให้เค้าต้องหยุดงาน เงินใช้ก็ไม่มี แล้วผมก็กลายเป็นต้องมาดูแล ผมเครียดมาก ตัวเองก็จะเอาไม่รอดอยู่แล้ว
จะตัดเค้าก็กลัวเค้าทำร้ายตัวเองอีก เพราะแต่ก่อนเค้าชอบทำร้ายตัวเอง อะไรนิดอะไรหน่อยก็ร้องไห้ กลัวเค้าจะคิดไม่ดี แต่ถามว่าหวงมั้ย ถ้าเค้ามีคนอื่น ก็คงหวงแหละ แต่มันก็ไม่ได้ขนาดนั้น ตอนนี้ผมเป็นห่วงตัวเอง เป็นห่วงสุขภาพจิตใจ สุขภาพร่างกาย ตัวเองมากกว่า
แต่ผมรู้สึกว่าผมไม่รักตัวเองเลย ผมควรจะต้องทำยังไง
ต้องไปหาหมอกินยา เปลี่ยนหมอไปๆมาๆไม่รู้กี่คน จนผมเริ่มจะแย่ลงทุกที
เพื่อนสนิทผมก็จะย้ายหอไปอยู่กับแฟนมันอีก มีแต่เรื่องให้ปวดหัว ไม่ชอบตัวเองตอนนี้เลย ไม่อยากให้เป็นแบบนี้
ขอคำแนะนำหน่อยครับ ขอบคุณครับ
อยากหยุดความสัมพันธ์กับแฟนเก่า รู้สึกว่าตัวเองเริ่มไม่ไหวแล้ว
(ผมมีโรคประจำตัวคือ โรคไบโพล่า + phycosis เป็นทุนเดิมอยู่แล้ว และอาการแย่ลงเรื่อยๆ ตั้งแต่เกิดเหตุการณ์)
มีช่วงนึงที่ผมออกมาจากเค้า และ ผมก็มีคนอื่น (แต่ไม่ได้คบกันเป็นแฟน) ผ่านมา ผมกับแฟนเก่าก็ยังเจอกันอยู่ เป็นพักๆ (ซึ่งผญอีกคนก็รู้ว่าผมไปหาแฟนเก่า แต่เค้าก็ไม่ได้ไปจากผมหรือว่าอะไร แฟนเก่าก็เช่นกัน)
จนเรื่องก็ดำเนินไปไม่มีปัญหาอะไร แต่เมื่อ2อาทิตย์ก่อน แฟนเก่าขับมอไซ มารับผมที่คอนโด ตอนกลางดึก และ เกิดอุบัติเหตุ มีคนเมาขับรถมาชน ตรงทางแยกพอดี
(แฟนเก่าผมขับ ผมซ้อน)
แฟนเก่าผมเลือดคลั่งในสมองและกระดูกไหล่ขวาหัก กลายเป็นว่า จากปกติดีๆ ไม่มีอะไร ต้องกินยากันชักไป หมอบอกว่าตลอดชีวิต ซึ่งผมหดหู่มาก พอเกิดเรื่อง ไม่เป็นอันทำอะไร ต้องคอยไปเยี่ยมเค้าตลอด ที่โรงพยาบาล ซึ่ง ผญอีกคนก็ยังไม่รับรู้ มาจนถึงวันนี้ ผมรู้สึกอึดอัดมาก
ซึ่งตอนนี้ผมก็ดูแลเค้าอยู่ แต่ผมทรมานมาก ผลกระทบที่ได้รับจากเรื่องนี้คือ ความจำผม อย่างแรก จำอะไรไม่ค่อยได้ ไม่รู้ว่าสมองได้รับการกระทบกระเทือนหรืออะไร แต่ก็ดูปกติ คนนอกบอกผมปกติหมด แต่ความจำผมกลับแย่มาก เรื่องราวก่อนหน้าที่รถจะชน ความรู้สึก อารมณ์ เหตุการณ์ต่างๆ ผมคิดไม่ออก มันบอกไม่ถูก แต่มันรู้สึกไม่เหมือนเดิม
กับเรื่องเรียนตอนนี้ก็เข้าขั้นแย่ ผมอยู่ปี4แล้ว แต่ ดรอปไปเกือบทุกวิชา ข้อสอบก็ทำไม่ค่อยได้ ไม่รู้จะเป็นยังไง ตั้งใจทำงานส่ง อาจารย์ก็ไล่ให้ไปดรอป บอกว่าเราไม่ไหว ทั้งที่เราก็จะตั้งใจแล้วแท้ๆ จนท้อ ดรอปไป ด้วยเรื่องความรักด้วย ที่ทำให้ไม่มีกำลังใจจะเรียนต่อ
พอเกิดเรื่อง รถชน ตอนแรกผมก็รู้สึกว่า เออ ผมขาดเค้าไปไม่ได้ ผมรักเค้า ผมก็บอกกับคนรอบตัวแบบนี้ ผมไม่อยากเสียเค้าไป แค่พอเค้าหาย ออกจากโรงบาล ออกมาอยู่หอ ย้ายมาใกล้ๆผม ตอนนี้ผมกลับรู้สึกว่า ผมเฉยๆมาก ไม่ได้รักเค้า ผมถามตัวเองตลอดนะ ว่ายังรู้สึกอะไรกับเค้า คำตอบคือ ผมไม่รู้สึก ไม่ได้ผูกพันธ์แล้วด้วย มันว่างเปล่ามาก
ผมตอนแรกก็ไม่ได้ยึดติดอะไรกับเค้าเป็นพิเศษอยู่แล้ว จะออกมาจากเค้าแล้วด้วยซ้ำ แต่พอเกิดเหตุการณ์นี้ทำให้ผมต้องมาจมอยู่กับเค้า จนตัวผมแย่ ด้วยคำสัญญาที่ให้กับเค้าไว้ ตอนที่เค้าป่วย ว่า ผมจะดูแลเค้าไม่ทิ้งเค้าไปไหน … ทำให้แค่ผมคิดว่าผมจะออกมาจากเค้าตอนนี้ ผมก็รู้สึกผิดแล้ว แต่ผมก็จะไม่ไหวแล้วเหมือนกัน
ผมกลัวมาก เค้าเป็นคนที่น่าสงสาร ผมเองก็ขี้สงสารคนมาก ที่บ้านไม่มีตังเลย ฐานะเข้าขั้นยากจน เค้าไม่มีแม่ ไม่มีพ่อ พอมาเกิดเรื่องนี้ ทำให้เค้าต้องหยุดงาน เงินใช้ก็ไม่มี แล้วผมก็กลายเป็นต้องมาดูแล ผมเครียดมาก ตัวเองก็จะเอาไม่รอดอยู่แล้ว
จะตัดเค้าก็กลัวเค้าทำร้ายตัวเองอีก เพราะแต่ก่อนเค้าชอบทำร้ายตัวเอง อะไรนิดอะไรหน่อยก็ร้องไห้ กลัวเค้าจะคิดไม่ดี แต่ถามว่าหวงมั้ย ถ้าเค้ามีคนอื่น ก็คงหวงแหละ แต่มันก็ไม่ได้ขนาดนั้น ตอนนี้ผมเป็นห่วงตัวเอง เป็นห่วงสุขภาพจิตใจ สุขภาพร่างกาย ตัวเองมากกว่า
แต่ผมรู้สึกว่าผมไม่รักตัวเองเลย ผมควรจะต้องทำยังไง
ต้องไปหาหมอกินยา เปลี่ยนหมอไปๆมาๆไม่รู้กี่คน จนผมเริ่มจะแย่ลงทุกที
เพื่อนสนิทผมก็จะย้ายหอไปอยู่กับแฟนมันอีก มีแต่เรื่องให้ปวดหัว ไม่ชอบตัวเองตอนนี้เลย ไม่อยากให้เป็นแบบนี้
ขอคำแนะนำหน่อยครับ ขอบคุณครับ