ทุกคนล้วนมีความเวร แต่หนูนี้สิโคตรเวรเลย คือหนู "ป่วยเป็นโรคไข้หวัดใหญ่แล้วมาเป็นโรคไข้เลือดออก" แล้วหนูต้องหยุดเรียนเป็นสัปดาห์กว่าๆ ต้องนอนโรงพยาบาล ทำให้หนูไม่ได้ทำการบ้าน แล้วก็ไม่ได้ส่งงาน หนูไม่รู้ เพราะป่วยอยู่เลยไม่เล่นโทรศัพท์ ไม่ได้ถามเพื่อน แล้วคุณครูก็ให้ส่งงาน คุณครูไม่ได้บอกว่าต้องส่งเมื่อไหร่ ซึ่งหนูตั้งใจว่าจะส่งคาบถัดไป(คือตอนทำอะโคตรเมื่อยโคตรปวดหัวมากแต่หนูก็นึกถึงหน้าคุณครูเสมอ) แต่ปรากฏว่าวันที่หนูจะส่งตรงกับที่หนูไปเข้าค่ายบวร ซึ่งหนูสมัครไว้ก่อนป่วยและตั้งใจว่าจะต้องไปให้ได้ เพราะอยากจะไปลดความเครียดเรื่องเรียนไม่ทันเพื่อน คือหนูอยู่รร. ชื่อดังอะ แล้วหนูได้เกรดแค่3.67แค่นั้นเอง คือ หนูอยู่ห้องเด็กเก่งด้วยอะ(ห้องวิทย์-คณิต) แต่พอกลับมาจากค่าย หนูก็ได้เล่นเม็จเส็จคือตอนอยู่ค่ายหนูไม่เล่นเพราะตั้งใจมาปฏิบัติธรรมไม่ได้มาเล่นเฟสบุ๊ค แล้วเพื่อนหนูบอกในทำนองว่า ครูให้ฝากมาบอกหนูว่า ในห้องมีแค่หนูคนเดียวที่ไม่ส่งงาน(3ชิ้น) ให้หนูรีบส่ง เพราะถ้าส่งช้าจะติดศูนย์
#ตอนนี้โคตรเครียดเลยอะ
#คืองานอะทำเสร็จแล้ว2ชิ้นอีก1ชิ้นค่อยให้เพื่อนสอนเพราะอ่านเองไม่เข้าใจเลย
#อุตส่าห์ไปอบรมบวรมาสุดท้าย........ ไม่อยากว่าอาจารย์ตัวเองกลัวบาป
#ปกติก็ปวดหัวอยู่แล้วโดนเรื่องนี้ไปโคตรปวดเลย
ปล. ตอนนี้พ่อกับแม่ยังไม่รู้
หนูผิดใช่ไหม ที่ส่งงานไม่ทัน
#ตอนนี้โคตรเครียดเลยอะ
#คืองานอะทำเสร็จแล้ว2ชิ้นอีก1ชิ้นค่อยให้เพื่อนสอนเพราะอ่านเองไม่เข้าใจเลย
#อุตส่าห์ไปอบรมบวรมาสุดท้าย........ ไม่อยากว่าอาจารย์ตัวเองกลัวบาป
#ปกติก็ปวดหัวอยู่แล้วโดนเรื่องนี้ไปโคตรปวดเลย
ปล. ตอนนี้พ่อกับแม่ยังไม่รู้