ทุกครั้งที่ตื่นนอนขึ้นมาเราจะรู้สึกใจหายๆ พร้อมกับคำถามในหัวว่า เราตื่นมาทำไม เราอยู่ไปเพื่ออะไร เราอยู่เพื่อใคร เราไร้เป้าหมายในชีวิต ไร้ความฝัน ไร้แรงจูงใจ เรารู้สึกว่าชีวิตเรามันว่างเปล่า แล้วก็ไร้ค่ามากๆ เราอยู่ตัวคนเดียว เราไม่มีภาระหน้าที่ เราไม่มีอะไรเลย แล้วเราก็ไม่มีใครไม่เหลือใครเลย มองไปรอบๆแล้ว รู้สึกว่าตัวเองโดดเดี่ยวมาก เราไม่รู้ว่าความสุขของเราในชีวิตคืออะไร จนมีวันนึงมีผู้ชายคนนึงผ่านเข้ามาในชีวิตเรา เรารู้สึกจริงๆนะว่า เขาคือความสุขของเรา แล้วเราก็อยากอยู่กับความสุขไปนานๆ ตื่นนอนมาเราก็นึกถึงเขา ชีวิตเรามันว่างเปล่ามากๆก่อนหน้านั้นคือ ไม่มีอะไรอยู่ในหัวเราเลย รู้สึกว่าหายใจทิ้งๆไปวันๆ ให้มันผ่านวันนี้ไปแล้วก็ตื่นขึ้นมาใหม่กับความรู้สึกเดิมๆ ชีวิตแบบเดิมแต่พอมีเขา เรานึกถึงเขาตลอด ในหัวเราก็มีแต่เขา อนาคตเราก็มีเขาอยู่เต็มไปหมด แต่วันนี้เขาไปแล้วแหละค่ะ  เราก็คิดไว้แล้วว่าความสุขมันมักอยู่กับเราได้ไม่นาน แล้วมันก็ไม่ใช่ความสุขที่แท้จริงเหมือนมันเป็นความสุขที่ยืมเขามา เราไม่อยากตื่นขึ้นมาเลย แล้วก็ไม่อยากนึกถึงวันพรุ่งนี้ที่ไม่มีเขาอีก มันกลับมาว่างเปล่าอีกครั้ง เรารู้สึกแย่แล้วก็เจ็บๆที่อกยังไงก็ไม่รู้ค่ะ เราอยากมีความสุขจริงๆอีกครั้ง ความสุขที่ไม่ต้องพึ่งคนอื่น ตอนนี้มันเจ็บแล้วก็ใจหายจนแบบเราไม่อยากรู้สึกอะไรอีกแล้ว