คือตอนนี้เราอยู่ม.6ซึ่งอาจเป็นปีสุดท้ายที่เราได้เจอกันกับเพื่อนคนนี้ เราเเอบปลื้มเพื่อนคนนี้มาตั้งแต่ ป.6  (รู้ค่ะว่าเด็กอยู่แค่ท้าวความให้ฟัง) เราเป็นประธาน ร.ร ตอนประถมบอกก่อนนะว่าเราเป็น (ผญ)  เค้าก็เป็นประธาน รร. เราได้ไปแข่งที่โรงเรียนของเค้าตลอด จึงเจอกันเรื่อยๆ  แต่ไม่เคยคุยกันเลย พอขึ้น มธย. เราก็สอบเข้า ร.ร เดียวกัน แต่เราสอบติดห้องกิ๊ป เค้าติดห้องธรรมดา  เลยไม่ค่อยได้เจอกัน เราเล็กเรียนค่ำทุกวัน ส่วนห้องธรรมดา เลิกก่อนตลอด้ราอยากเห็นหน้าเค้าก่อนกลับบ้าน แต่ก็ไม่เคยเจอเลย (ไม่เคยคุยกันเเม้เเต่คำเดียว ) พอขึ้นม.2 5555เราย้ายห้อง เพราะเลิกค่ำ และเราต้องเรียนพิเศษอีก  มาอยู่ห้องธรรมดา  แต่เค้าดันสอบได้ห้องรองชิง ซึ่งเลิกค่ำ(อ้าววว...กลับกัน) แล้วเราก็มีเพื่อนอยู่ห้องนี้พอดี(เพื่อนที่เรียนด้วยกันตอนประถม) แล้วเพื่อนเราก็สารภาพว่า  เค้าแอบชอบคนที่เราชอบเหมือนกัน  แล้วได้คุยกันในเฟสเเล้วด้วย(เพื่อนเรา ผญ.เป็นคนทักไป ) แต่คุยได้ไม่นานเพราะเพื่อนเรา(ผญ.)เป็นคนเจ้าชู้คนกับคนอื่นไปเรื่อย  เราก็แอบมองเค้าเวลาไปกินข้าว  หรือเวลาที่เค้าเล่นกีฬา(ไม่เคยได้คุยกันซักคำอีกละ)  ม.3 ปีที่ช้ำหนักเค้าดันมีเเฟน เปิดตัวถ่ายรูปกัน แต่เเฟนเค้าคนนี้เอาเเต่ใจ ต้องง้อแฟนตลอด เราก็พอรู้เรื่องบ้างจากเพื่อนผช. ที่รู้จักและอยู่ห้องเดียวกับเค้า  เค้าเดินไปส่งแฟนกงับบ้านทุกวันๆๆๆ ตอนพักเที่ยง ก็มาหากัน  เฮ้อออเราเห็นเเล้วก็เสียใจเเหละ ทั้งๆที่ไม่ได้เป็นไรกันซักหน่อยแต่ก็อดไม่ได้อยู่ดี บางวันแอบบร้องไห้ มีคนเข้ามาจีบเราเยอะเหมือนกัน แต่ก็สนใจแค่เค้ามาตลอด...ทำไงได้เนอะ พอจบม.3 จะมีปัจฉิม  เค้าได้ช่อดอกไม้ ของขวัญจากสาวๆเยอะ ป.ล เขาก็หล่อพอควร ส่วนเราก็มีรุ่นพี่เอาดอกไม้มาให้...ไม่พูดถึงดีกว่า เพราะเราไม่ได้คิดอะไร  เรามีกุหลาบดอกนึง ที่กะว่าจะบอกความในใจและให้กุหลาบเค้า ...แต่มันติดตรงที่เค้ามีแฟนเเล้วนี่เเหละ  เราเลยไม่ได้ให้(ไม่ได้คุยกันซักคำอีกล้ะ)ปล.แต่เรารู้จักกันอยู่นะ พอม.4 เค้าป๊อปมากในหมู่สาวๆ ช่วงนี้เค้าน่าจะเลิกกับแฟนน้ะ เพราะตอนนั้นเราพยายามตัดใจเลย พยายามไม่สนใจเค้า เเต่ก็แอบดูเค้าตลอด.. พอขึ้นม.5 เข้าได้รับตำแหน่ง ประธาน ร.ร .  หน้าตาก็ดี เรียนเก่ง นิสัยดี เฮ้อออ สาวๆชอบเค้าทั้ง ร.ร เเต่เค้าทำงานหนักมากเนื่องจากเป็นสภานักเรียน  มีโรงเรียนต่างๆมาเยี่ยมชม ร.ร  สาวต่าง ร.ร ก็ชอบเค้าหลายคนเช่นกัน...เฮ้อออ(ถอนหายใจครั้งที่ร้อย) พอขึ้นม.6  เทวดาคงสงสารมั้ง  เราได้อยู่ห้องเดียวกับเค้า  เทอมแรกคุยกันน้อยมาก  เวลาเค้าถามเรา  เราก้มักหันหลังตอบ เนื่องจากเราจะสั่นและทำตัวไม่ถูกเวลาอยู่ใกล้ หรือคุยกับเค้า  เราชอบทำเป็นคนตลกเล่นมุกตลกๆเพื่อกลับเกลื่อน(เราเป็นคนเฮฮา) เก็บอาการไม่อยากให้เค้ารู้ ..ไม่รู้ว่าเค้ารู้บ้างรึเปล่า ..พอเทอม2 เราสนิทกันมากขึ้นคุยกันมากขึ้น(ฐานะเพื่อน) เเต่ก็เหมือนเดิม ไม่กล้าสบตาเวลาคุย ไม่เคยมองหน้า เวลามองอะไรในห้องมันจะมีบ่อยมากกกที่เราหันมาสบตากันเเบบบังเอิญ มากเกือบทุกวัน ส่วนเราก็พอเจอะสายตาเค้าก็รีบหลบตาไปมองอย่างอื่น  เเล้วเราก็รวมความกล้าไป ฟอลไอจี เเละเเอดเฟสเค้า...(ไม่เคยคุยกันในเฟสเลย)จนกระทั่งงง....เค้าทักมายืมหนังสือ55555 ตลกป้ะ  เราก็เลยยกให้เค้าเลย หลังจากนั้นเราคุยกันในห้องมากขึ้น และมากขึ้น  กล้าหัวเราะ กล้าเเซวเค้าขึ้นเรื่อยๆ  บอกได้เต็มปากเลยว่ารักเค้าไปเเล้ว ถ้ารวมปีนี้ก็เข้าปีที่ 8 ที่ชอบเค้า ปัจฉิมปีนี้อาจเป็นปีสุดท้ายที่เรากับเค้าอาจได้เจอกันเป็นครั้งสุดทาย เราควรสารภาพกับเค้าดีไหม๊ แบบเขียนจดหมายใส่กล่อง เเนบดอกกุหลายที่เเห้งกรอบ ดอกที่อยากให้ตั้งเเต่ม.3 ครั้งนี้น่าจะเป็นโอกาสที่เหมาะที่จะให้
แต่ไม่บอกว่าเป็นเรา ที่ให้หรือควรบอกดี  แต่อีกใจนึงก็หวั่นๆว่าจะเสียเพื่อน  ..ควรทำยังไงดีคะ  ? ขอบคุณค่ะ