ขอพื้นที่ระบายความอึดอัดและขอกำลังใจข้อคิดดีๆหน่อยค่ะ ดิฉันคบกับแฟนมานานพอสมควรบ้านเราอยู่ใกล้กันช่วงแรกๆเราคบกันแบบแอบๆเพราะไม่อยากให้คนในหมู่บ้านรู้ มีอยู่วันนึงเราตัดสินใจว่าเราจะเปิดตัวตอนแรกแฟนก็มีเตือนว่าถ้าแม่เค้ารู้คงไม่โอเคแน่ๆ แต่ด้วยความที่เราก็สนิทกับบ้านแฟนอยู่ในระดับนึง บ้านแฟนเป็นร้านขายของชำเราจะไปช่วยแม่เค้าประจำในฐานะเด็กในหมู่บ้านที่มีน้ำใจมากๆคนนึง จนวันนึงวันที่เราเปิดตัวว่าคบกันแม่เค้ารีบโทรถามแฟนว่าแน่ใจหรอว่าจะคบเรา เราเที่ยวเก่งนุ้นนี่นั่น จนแฟนย้อนถามแม่เค้าว่าไม่ดีหรือไงก็เห็นใช้เราอยู่เป็นประจำ แม่เค้าก็เออออห่อหมกตามลูกเค้าไปแบบฝืนๆ หลังจากนั้นเราก็เข้าออกบ้านเค้าช่วยขายของทำงานบ้านทู๊กกกกกอย่างเหมือนสะใภ้แต่ยังไม้ได้อยู่กินกันเท่านั้นเอง เวลาปิดร้านเราก็เดินกลับบ้านเราทำอย่างนี้ทุกวัน เรากับแฟนติดกันมากเลิกงานก็จะกลับมาเจอกันที่ร้านเราจะมาช่วยบ้านแฟนทุกวัน เวลาไปไหนเราก็จะไปด้วยกันตลอดจนกระทั่งแม่เค้าเริ่มไม่พอใจที่ลูกชายเค้าเชื่อเรามากกว่าแม่ จนหลังๆเค้าเริ่มแสดงกริยาไม่ชอบเรารุนแรงมาก ไม่ค่อยได้ไปไหนส่วนมากเราจะอยุ่ร้านทำงานบ้านขายของ แฟนมีลูกติดเราก็คอยช่วยเลี้ยงลูกแฟนระหว่างแฟนไปทำงานยังไม้เลิกงาน เรียกได้ว่าเราแบ่งเบาภาระบ้านแฟนไปได้เยอะแต่เราทำด้วยความสมัครใจแต่ตั้งแต่แม่แฟนไม่ปลื้ม ความอึดอัดใจก็เริ่มมี เราทำทุกอย่างทุ่มเทกายใจ วันนึงเราโดนว่าเราก็น้อยใจเป็นธรรมดา ผิดที่น้อยใจลงเฟสแต่ก็ไม่ได้เล่าทุกอย่าง จนพี่ชายเค้าหาว่าเราว่าแม่เค้า วันนั้นเรากับแฟนก็เลยมีปัญหากัน จนในที่สุดแม่แฟนให้แฟนเลือกระหว่างแม่กับเราถ้ามีเราก็ไม่มีแม่ ธรรมดาที่แฟนเรายังไงก็ต้องเลืกแม่ โดยที่ให้เหตุผลกับเราว่าเราดีไม่พอคุณสมบัติไม่ผ่าน อดทนไม่มากพอ ที่จะชนะใจแม่เค้า โดยที่คนในบ้านนั้นไม่คิดถึงสิ่งที่เราเคยทำเลยสักนิด ใช้เราเหมือนทาสสาระพัดไม่เห็นใจไม่เห็นความรู้สึกของเราเลย จนตอนนี้เลิกกันได้ 7 เดือนแล้วแฟนเรากลับมาบอกว่าเป็นเพื่อนเป็นพี่น้องกันมั้ยไม่จำเป็นต้องเกลียดกัน แต่ความรู้สึกเราเป็นอะไรก็ไม่ได้ทั้งนั้น เค้าบอกว่าในเมื่อแม่เค้าไม่ชอบเรามันไม่มีทางที่จะไปกันรอด เราเลยบอกว่าของแบบนี้ขึ้นอยู่กับคนกลางถ้าเชื่อใจเราว่าเราดีพออุปสรรคคือแม่ไม่ชอบก็ไม่ใช่ปัญหาแต่เค้ากลับยอมแพ้ง่ายๆ ทุกวันนี้รุ้สึกเสียใจอย่างบอกไม่ถูกเราทุ่มเทกายใจให้บ้านแฟนสุดๆจนถึงขั้นคิดแล้วว่าคนนี้แหละพ่อของลูก สรุปสุดท้ายความดีสิ่งต่างๆที่เราทำไม่เคยมีความหมายเลย แถมทุกวันนี้เวลาแม่เค้าเจอเราเกลียดเราอย่างกับขี้ ด่าว่าเราสาระพัด ทั้งๆที่ใช้เราเยี่ยงทาส ใจนึงก็รุ้สึกดีแล้วที่หลุดจากคนประเภทนี้ใจนึงก็เสียใจ ใครมีประสบการณ์แย่ๆเกี่ยวกับแม่ผัวมาแชร์กันหน่อยนะคะ แล้วผ่านกันมาได้ยังไงกัน ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ