เรารู้สึกว่าเราเหมือนเป็นคนเอาแต่ใจค่ะ คือหลายอารมณ์ เราว่าเราต้องการมีเพื่อนนะ แต่เอาไว้แค่ 1-2 คนพอค่ะ อยากเอาไว้แค่ปรึกษาเมื่อเศร้า เราว่าเราคุยได้กับเพื่อนทุกคนนะ แต่ถ้าใครที่ทำให้เรารู้สึกว่าเขารับฟังเรา บางคนไม่สนิท เราก็เล่าเรื่องเก่าๆให้เขาฟังได้ค่ะ เราไม่รู้ว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้ค่ะ เราเป็นคนที่ใจร้อน รอใครไม่ค่อยเป็น แต่ก็รอได้นะ เพื่อนใหม่ของม.4เราก็รอเขาได้ค่ะ เป็นกลุ่ม 4 คนแต่พอมาหลังเทอม 2 มาเราก็รอได้บ้าง ไม่ได้บ้างค่ะ บางทีเราก็รู้สึกเบื่อนิสัยตัวเองนะคะ ทำไมเป็นแบบนี้ หลายๆอย่างมันเป็นนิสัยที่แก้ไม่หาย พยายามปรับปรุงตัวเอง รู้นิสัยตัวเองหลายๆอย่างค่ะว่ามันแย่มาก มันส่งผลทำให้คนรอบตัวเราไม่ค่อยที่จะเข้าหาด้วย เพราะเป็นคนที่หน้านิ่งตลอดเวลา คือเหมือนหน้าเครียดตลอดเวลาค่ะ เพื่อนในห้องเรายังบอกเลยว่า ไม่ค่อยกล้าทักเพราะเห็นหน้าเครียดตลอดเวลา ไม่ค่อยกล้าถามหรือกล้าคุย หรือว่าเราอาจจะเหมาะกับการไม่มีเพื่อนคะ ?
ปล.ใช้คะ ค่ะ ผิดขออภัยด้วยนะคะ กำลังฝึกอยู่ค่ะ😆