ตอนนี้ผมเรียนปี 1 ในมหาวิทยาลัยในกทม.ครับ สมัยม.ปลายเคยมีแฟนคบกันมาปีนึง ก่อนจะจบม.6 ผมบอกว่าจะเรียนใกล้ๆบ้านจะได้ไม่ห่างกัน จนอยู่ๆเธอมาบอกว่า"ห่างกันสักพักนะ นานแค่ไหนไม่รู้ เดี๋ยวบอก" ผมงงครับ วันนึงมีเพื่อนผมไปแฟนถามว่าคบกันเป็นไง แฟนผมบอก เลิกกันแล้ว เพื่อนผมเลยมาถามผมว่า เห้ยเลิกกันหรอ ผมอึ้งอีกสิครับงานนี้ ผมเลยโทรไปหาต้องคุยให้รู้เรื่อง
ผม: ไปบอกเพื่อนพี่แบบนั้นหมายความว่าไง
แฟน: อยากเลิกปะล่ะ
ผม : ตอบให้ตรงได้ปะ ว่ามันคืออะไร เราเลิกกันตอนไหน
แฟน : พูดไปงั้นๆ แล้วอยากเลิกไหม
ผม : ไม่อยากหรอก แล้วจะพูดแบบนั้นทำไม
แฟน : โว๊ะ งั้นแค่นี้แหละ เราเลิกกันเหอะ
แล้ววางไป ผมก็ติดต่อไม่ได้อีกเลยครับ ปล่อยไป จนเห็นเธอโพสเฟสรักคนอื่นที่ไม่ใช่ชื่อผมและล่าสุดเดินควงกันเยาะเย้ยผมในตลาด ผมเจ็บมากๆครับ และมีโอกาสเรื่องเรียนมาพอดี ผมเลยมาเรียนต่อที่กรุงเทพเลย ไม่เรียนแถวบ้านแล้ว จนผมกลับบ้านเมื่อปีใหม่ ผมไป7-11 ซื้อของเข้าบ้านครับ
แฟนเก่า : หายไปอยู่ไหน จำได้ว่าเคยบอกจะเรียนแถวนี้
ผม : ไปไหนก็ได้ ไม่เกี่ยวอะไรกับเธอ
แฟนเก่า : เออ ไม่รักกันจริงแต่แรกก็น่าจะบอก
ผม : คือไร
แฟนเก่า : ตอนหนูบอกเลิกพี่ ทำไมพี่ไม่ตามมายื้อ มาทวงคืนวะ เฟสก็ไม่โพสไม่สะทกสะท้านเลย ไม่ประจานหนู หนูโพสเรียกร้องความสนใจ พี่ก็เงียบไม่อัพเดทไร ขนาดหนูควงแฟนใหม่เยาะเย้ยก็แล้วทำไมไม่ต่อยกับมันเพื่อแย่งหนูกลับมาล่ะ
ผม : จำเป็นด้วยหรอ?
แฟนเก่า : จำเป็น แสดงว่าที่ผ่านมาไม่ได้รักจริงเลยสิ ไม่ตามราวีแถมพอจบม.6 ก็หายไปแบบไม่บอกเลยว่าไปอยู่ไหน คิดถูกละที่เลิกมา พี่ไม่ใช่คนดีเลย
ผม : ก็แล้วแต่จะคิดครับ
แล้วเดินออกมาขี่รถกลับบ้าน
ผมนี่งงไปสิครับ แบบนี้ก็มีด้วยหรอ เธอทิ้งผมไป ผมปล่อยให้ใช้ชีวิตกับคนใหม่แบบมีความสุข อโหสิกรรมให้ไม่ตามจองเวรก็ดีแล้ว คิดๆละแปลกดีครับ555555 แบบนี้ก็มี