สอบเข้ามัธยมต้นได้ที่3นะ ก็เรียนเข้าใจบ้างไม่เข้าใจบ้าง ตอนจะสอบก็อ่านหนังสือหน้าห้องสอบตลอด555อยู่บ้านไม่อ่านเกรดก็โอเค 3.50ขึ้น คือเป็นคนไม่ค่อยอ่านแต่สอบได้ อยู่เฉยๆก็ขึ้นมาจากหัวเอง(ชอบนะ) เเต่ผ่านไปๆเกรดก็ลดลงๆ    ตอนแรกก็ไม่มีโทรศัพท์ใช้หรอก ครอบครัวไม่ให้ใช้กัน ก็กลับบ้านมาทำการบ้าน ไม่มีการบ้านก็หาอะไรมาทำมาประดิษฐ์(ชอบประดิษฐ์มากกกก) จนถึงม.2เทอม2 แม่ก็ซื้อให้ใช้ ซึ่งติดมากๆ ดูนั่นดูนี่ไปเรื่อยเปื่อย จากตอนแรกทำการบ้าน ตอนช่วงนี้ทำบ้างไม่ทำบ้าง กลับมาทำโรงเรียนบ้าง ลอกเพื่อนบ้าง

มัธยมปลายสอบได้ที่1คือไม่ได้หวังเห้อะไรเลยจากที่ผ่านมาเพราะเกรดก็ลงเรื่อยๆคนอื่นก็แซงหน้าหมด มาตอนนี้สอบเข้าม.4ได้ที่1 คืองงจริงๆ เพราะข้อสอบก็คิดว่าคนอื่นคงทำได้ เดินออกห้องสอบก็ชิวๆเพราะไม่ได้หวังอะไร

ช่วงม.4 คือช่วงวิกฤตขั้นรุนแรง ติดโทรศัพท์มากกกก ครูสอนก็ไม่ฟังเล่นโทรศัพท์ตลอด ครูด่าก็เอาลง ครูเผลอก็เอาขึ้นมา แต่ก่อนการบ้านทำบ้างไม่ทำบ้าง ตอนนี้คือไม่ทำเลยยย ลอกเพื่อนอย่างเดียว สอบตกเป็นว่าเล่น  จะโทษโทรศัพท์ดีไหมวะ? ก็คิดอยู่ รู้ตัวว่าไม่ดีแต่ก็ยังทำยิ่งรู้ว่าเป็นความหวังของครอบครัวก็ไม่คิดจะหยุด เรียนที่ผ่านมาคือลืมไปหมดเลยอ่ะ จำอะไรไม่ได้ ตอนนั้นยังไม่อ่านหนังสือยังสอบได้เพราะไม่รู้ว่ามาจากไหนอยู่เฉยๆก็ขึ้นมาจากสมอง   ตอนนี้คือไม่มีอะไรเลยจริงๆ สมองไม่รับรู้อะไรเลย แบบไม่รับเข้าหัวเลยจริงๆ////ร้องไห้