เคยไหม รู้สึกเหงา หรืออยากร้องไห้ออกมา ระหว่างนั่งรถเมล์กลับห้อง หลังจากเลิกงาน มองข้างทางยามค่ำคืนในกรุงเทพฯ แล้วรู้สึกว่าเมืองนี้คงไม่เหมาะกับเรา อยากกลับบ้านนอก ในที่ที่เคยอยู่ แต่ก็ทำไม่ได้ เพราะปัจจัยหลายๆอย่าง ที่เราต้องสู้ ต้องฝ่าฟันอุปสรรคมากมายในเมืองกรุงแห่งนี้ เพื่อชีวิตรอดของเราเอง และเพื่อคนข้างหลัง ให้อยู่สุขสบาย ถึงจะเหนื่อยกายในแต่ละวัน แต่ก็ขอแค่ได้ยินเสียงผ่านโทรศัพท์มา ก็หายเหนื่อยไปบ้าง พอมีแรงสู้ในวันต่อไป และสู้จนกว่าจะสบาย นับวันรอที่ได้ลาไว้ เพื่อที่จะได้กลับบ้านนอก ไปพักผ่อนร่างกายและจิตใจที่เหนื่อยล้า ตลอดเวลาที่อยู่เมืองกรุง ชีวิตต้องสู้ เมืองกรุงไม่ได้น่ากลัว แต่เป็นเวทีแห่งการต่อสู้เพื่อความสบายในภายภาคหน้า และมีความสุข บางครั้งก็จะหางานแถวๆบ้านนอก ไว้ว่าจะทำ เพราะหวังว่าสักวัน จะได้กลับไปอยู่บ้านนอก เพราะบางทีเราก็คิดว่าเมืองกรุง คงไม่เหมาะกับเรามากนัก
เคยไหม กับชีวิตต้องสู้