เรารักคนคนนึงอยู่ เรามั่นใจค่ะ ว่าเรารักเค้า เรากับเค้าเป็นเพื่อนกัน เราเคยสารภาพกับเค้าไปแล้วว่าเรารู้สึกกับเค้ายังไง แต่เค้าบอกกลับมาว่าให้เราเป็นแค่เพื่อนกันเท่านั้น
   แต่มีคนมาชอบเรา เราก็เป็นแฟนด้วย เพราะเค้าเป็นคนดี เราเป็นแฟนกับคนนี้ก็ไม่ค่อยมีใครรู้ค่ะ เพราะเราไม่ได้ป่าวประกาศให้ใครรับรู้ แต่เราไม่ได้ปิดบัง ถ้าถามก็ตอบตามจริง
   แฟนเราเป็นคนดีค่ะ รักเรามาก ดูแลเราอย่างดี ตอนที่เราเสียใจจากคนนั้นมาเราละอายใจมากที่ร้องไห้เพราะคนอื่นที่ไม่ใช่แฟนตัวเอง แต่แฟนต้องมาคอยปลอบ
   เราคบกับแฟนมาจะได้ปีนึง จนเราอยากเปิดเผยให้คนอื่นได้รู้มากขึ้น เลยตั้งสเตตัสให้ชัดเจน เพราะเราอยากให้แฟนสบายใจ
   แต่ที่คบกับแฟนมา เราไม่เคยรักคนนั้นน้อยลงเลยสักนิดค่ะ ทำให้เรารู้สึกผิดมาก เราเหมือนเป็นคนเลว
   พอเปิดตัวว่าคบกัน...คนนั้นเค้าก็ไม่คุยกับเราค่ะ ห่างเหินไป เราก็ไม่เข้าใจ จนเค้ามาถาม ว่าถ้ารักเค้า แล้วมีแฟนได้ยังไง มาถามว่าเรารักแฟนเราไหม เราตอบไม่ได้เลยค่ะ จะตอบว่าเรารักเค้ามากกว่าแฟนตัวเองก็ละอายแก่ใจ เค้าบอกว่าถ้ามีมัน(แฟนเรา)ก็ต้องไม่มีกู ถ้ามีกู ก็ต้องไม่มีมัน
   เราไม่เข้าใจว่าเค้ามาถามเพื่ออะไร ทำไมต้องมาคาดคั้นเอาคำตอบว่าเรารักเค้าไหม รักแฟนเราไหม ถามไปถามมาจนทะเลาะกันค่ะ หนักมาก ต่างคนต่างสาดคำพูดแย่ๆใส่กัน เราร้องไห้ทั้งคืน แฟนเราก็คอยโทรมาถามว่าเป็นอะไร แชทมาบอกว่าเป็นห่วง เค้าดูร้อนใจทั้งคืน ยิ่งเค้าดีเรายิ่งรู้สึกผิด รู้สึกว่าตัวเองเลว
   แต่แปลกนะคะ เรารักอีกคนนึง แต่เป็นแฟนกับอีกคนนึงมาได้จนจะเป็นปี เราไม่เข้าใจเลย
   ตอนนี้เรากำลังสับสนมากๆค่ะ เราไม่เข้าใจตัวเอง ไม่เข้าใจเค้าคนนั้น ไม่เข้าใจในสิ่งที่เกิดขึ้น
   อยากจะถามเค้าจริงๆ ว่าต้องการอะไร เราจะเลิกเป็นเพื่อนกันเพราะเรื่องนี้จริงๆใช่ไหม...
   ส่วนนึงอยากระบาย...และส่วนนึงคืออยากได้คำตอบจากทุกคนค่ะ

   ขอบคุณค่ะ....