เข้ามาทำงานโรงงานค่ะ เพราะภาระลูกสองคน เลิกกับเเฟน
เพิ่งทำงานได้สามวัน เเต่มันคิดถึงบ้านมากๅ คิดถึงลูก  เวลาทำงานเเค่นึกถึงลูกก้อร้องไห้ คิดถึงเเม่
เวลาทำงาน กินข้าวคนเดียว ไปไหนมาไหนคนเดียว ไม่มีเพื่อน ไม่มีใครคุยด้วยเพราะเราพักอยู่ข้างนอกคนเดียว
เพื่อนพักกันพวกเค้าก้อเข้าหอ กินข้าวกัน กะเรามีเรานั่งกินข้าวคนเดียว อย่กอดทนนะคะ เเต่มันท้อ คิดถึงบ้านเหลือเกิน พาลไม่อยากไปทำงานใจมันห่อเหี่ยว เลิกงานมา ร้องไห้ทุกวัน  เห้อเกีลยดตัวเองค่ะ ตั้งเเต่เดกเวลาไปไหนก้อคิดถึงบ้าน คิดถึงเเม่
ทุกวันนี้อาการเหมือนคนเป็นโรคซึมเศร้าเข้าไปทุกวัน อยากนั่งเหม่อๆ คิดอะไรเรื่อยเปื่อยบางทีไม่รุ่ตัวว่านั่งตรงนี้มานานเเค่ไหน เบื่อการเเบบนี้มากค่ะ