ปัจจุบันอายุ25ปี ลูกชายอายุ4ขวบ ตอนนี้เลี้ยงลูกเองมา3ปีแล้วค่ะ ลำบากบ้างแต่ก็ผ่านมาได้ด้วยดีเพราะครอบครัวพ่อแม่เราคอยช่วยเหลือ ตอนนี้ลูกเข้ารร.แห่งหนึ่งเป็นเด็กดีและเชื่อฟัง ไม่เคยถามหาพ่อเลย ส่วนเราตอนนี้ทำธุรกิจส่วนตัวครองโสดอยู่กับลูก2คนค่ะ #จะเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้านั้นให้ฟังนะ คำว่าจนรวย แม่ผัวลูกสะใภ้ ครอบครัวทหารกับคนธรรมดา
เรื่องมีอยู่ว่า .... ตอนนั้นเราเป็นช่างเสริมสวยอยู่ลพบุรี เราเจอกับแฟนทางเฟซเพราะว่าเขาเป็นเพื่อนของเพื่อนเรา ตอนนั้นเขาเรียนอยู่กำลังจะจบม.6แล้ว เขาก็ทักมาเราก็คุยกะว่าคุยเล่นๆแก้เหงาไปเพราะเขาเด็กกว่า3ปี คุยได้หลายเดือนก็นัดเจอกันที่สนามกีฬาแห่งหนึ่งในลพบุรี เขาใส่ชุดนักเรียนมาเลย ตัวเตี้ยมากๆแต่น่ายาวคมหล่อเว่อร์ แต่ด้วยความที่เราชอบคนสูงเราเจอเขาก็เลยไม่กล้าบอกเลิก เพราะเขาเด็กอยู่มองแล้วไม่มั่นคง สักวันถ้าคบกันไปเราต้องเสียน้ำตาแน่ๆรู้ตัวเลย พอเจอเสร็จก็แยกย้ายกลับ ตกเย็นเขาก็โทรมา เราก็ไม่รับนะอยากตัดออกเลยเพราะเด็กเกินไป แต่แล้วโชคชะตาก็เล่นตลกกับเรา เขาโทรมาเยอะมากทั้งเฟซทั้งไลน์ เราเป็นคนใจอ่อนทนไม่ได้เลยต้องรับสาย สุดท้ายชะตาก็เล่นตลกกับเราจริง จนตกลงคบกับเขา แฟนเด็กกว่า3ปี รู้ทั้งรู้ว่าจะต้องเสียน้ำตาในวันนึงแต่ทนกับความพยายามของเขาไม่ได้ พอคบเสร็จตกลงปลวใจเรียบร้อย หลังจากนั้นเริ่มเข้าสู่ช่วงหวานต้นแรกรักน้ำต้มผักก็ยังว่าหวาน เราเริ่มสานสัมพันธ์กันตลอด ดูแลเราดีคนมีแฟนเด็กจะรู้ จนเราเริ่มมีการทำการร่วมรักครั้งแรก และครั้งต่อไป คือเวลาว่างคือต้องเข้าแต่โรงแรม คือเขาหื่นตลอดเวลาเลย จนบางครั้งเราจำเป็นต้องโกหกบอกว่าเราไม่มีเงินจะแชร์นะ เขาก็ออกเองบอกว่าเงินเก็บเขามี เป็นแบบนี้มาได้9เดือนจนเราเริ่มเบื่อ เราอยากเลิกแต่ดันมาท้องช่วงโค้งสุดท้าย ตอนนั้นคิดเลยจะทำไงดี? บอกพ่อไม่ได้ รู้ว่าพ่อคงรับไม่ได้แน่เลย เพราะครอบครัวเราอยู่ระยอง พ่อให้เรามาเรียนเสริมสวยกับร้านที่ลพบุรี เราเลยว่าให้ใครรู้ไม่ได้ เราเลยย้ายออกจากร้านเสริมสวยมาเช่าอพาร์ทเม้นท์อยู่คนเดียว พอตั้งสติได้อาการแพ้ท้องเริ่มหนัก เอาให้แน่ชัดเลยไปตรวจที่รพ.ผลคือแน่ชัดเลย หลังจากหนักพอตั้งหลักได้มีห้องเรียบร้อยที่นี้ก็หางานทำ เดินหางานทั้งๆที่แพ้ท้อง ต้องสู้ให้ได้ทนเอา เดี๋ยวมันดีเอง เราเดินจนทั่วสิ้นหวังมากไม่มีใครรับเลย เราเลยลูบท้อวบอกลูกขอให้แม่ได้งานนะถ้าลูกอยากอยู่กับแม่ ท้อแล้วจนกะว่าจะเดินไปถามร้านทำผมร้านใหญ่ร้านสุดท้ายของวันนี้ก็จะกลับห้องเเล้ว พอเข้าไปสมัครพี่เขาก็เทคสระไดร์ ก็ผ่านให้เริ่มวานพรุ่งนี้ คือดีใจมากเลย ต้องจากนี้จะเริ่มเข้าสู่ช่วงโหดร้ายของชีวิตแล้วนะ พอเรากลับมาห้องคิดหนักมากเลย จะบอกแฟนยังไงจะเลิกมั้ยสงสารลูกจัง สงสารตัวเองด้วย เลยตัดสินใจบอกไปเลย1วันก่อนเขาจะไปเข้าค่าย3วันก่อนจบม.6 ก็บอกเขาว่าเราท้องนะตอนนี้เขาก็ตกใจมาก เราก็บอกเขาว่าเราย้ายห้องมาอยู่คนเดียวและหางานใหม่ได้แล้ว เขาก็เคลียดนะบอกว่าสักวันเรื่องต้องแตก ผ่านมาได้2เดือนเราแพ้ท้องหนักมาก ยืนทำผมได้กลิ่นสีกลิ่นยืดก็เหม็น เจ้าของร้านใจดีมาก เราเลยบอกเขาว่าเราท้อง ตอนมาสมัครไม่กล้าบอกกลัวไม่ให้ทำงาน เขาก็หัวเราะแล้วบอกว่าบอกดีเเล้วจะได้ไม่ให้ทำสีทำสารเคมีสงสารเด็กในท้อง แต่พี่เขาก็ไม่ได้ถาทอะไรกับชีวิตส่วนตัวมากเลยสบายใจและท้องยังเล็กอยู่ ช่วงเดือน3เราแพ้ท้องหนักถึงขั้นเดินไปทำงานไม่ได้ต้องช่วยเหลือตัวเองอยู่แต่ในห้องคนเดียว แฟนมาหาตลอดเวลาเลิกเรียนมาดูแล้วต้องรีบกลับไปยืนรอแม่เขามารับกลับบ้าน เป็นอย่างนี้จนเดือน4 เราขอพักงานก่อนเราเป็นหนักมาก แฟนก็สงสารนะเราไม่ค่อยมีเงินด้วย แฟนให้เราไปรอที่ร้านอาหารข้างรร.พิเศษเขาทุกเช้า เขาติวเพื่อจะสอบทหาร เขาจะส่งเงินให้เราวันละ40บาททุกวัน เขาก็เหลือไว้กินข้าวมื้อนึง จนเพื่อนๆเขาเริ่มรู้ เรื่องนี้เริ่มถึงหูแม่ของแฟน วันหนึ่งแม่เขามาส่งแล้วก็แอบดูพวกเรา ระหว่างที่เรานั่งกินข้าวกันแม่เขาก็โทรมาหาลูกเขาว่าเราคือใคร และเย็นวันนั้นเรื่องทุกอย่างก็แตก แม่เขาทักเฟซมาหาเราจะคุยเรื่องที่เราท้อง เขานัดเราตอนเช้าให้มาเจอเขา แต่แฟนเราบอกว่าอย่าไปเจอแม่เด็ดขาดนะ ห้ามไปเขาบอกว่ารู้นิสัยแม่เขาดี เช้ามาเขาก็มาดักรอกับแฟนเรา เเฟนเราร้อนใจมากบอกให้เดินเลี่ยงไปทางข้างหลังเพราะเราต้องไปเอาเงินเดือนที่ทำไว้มาจ่ายค่าห้องก่อน แม่เขาเหมือนรู้ก็ไปส่งแฟนที่รร.พิเศษก่อนและยึดโทรศัพท์แฟน แล้วแฟนก็ยืมโทรศัพท์เพื่อนโทรทาหาบอกแม่เอาโทรศัพท์ไปแล้ว จนแม่แฟนใช้โทรศัพท์แฟนโทรมาเรากดรับเขาบอกว่าเขารถตามอยู่ทำไมไม่ยอมเจอ จนเรายอมเจอและขึ้นรถไปกับแม่แฟน ถึงจุดนี้ยอมใจเลยว่าลืมไม่ลงมันอึดอัดมาก แม่แฟนเขาเป็นเจ้าหน้าที่ในศาลเยาวชน เขาบอกว่าท้องยังไม่ใหญ่เลยเอาออกก่อนดีกว่ามั้ย อายุมากกว่านี้ค่อยมีกันใหม่ เพราะตอนนี้เขาสามารถเอาเรื่องเราได้ลูกชายเขาเพิ่ง18 เราก็ร้องไห้อยู่ในรถเขาบอกให้เขาถามลูกชายเขาดูว่าจะเอาลูกออกหรือเอาไว้ เขาก็มาส่งเราที่ร้านแล้วบอกว่าเย็นนี้เขาจะไปคุยกับลูกชายเขาแล้วจะมานัดพบเราใหม่ เราเสียใจ+สับสนเลยบอกพี่เจ้าของร้านว่าเรื่องมันเป็นแบบไหน พี่เขาแนะนำให้เราโทรบอกครอบครัวเราส้ะ เราก็เลยตัดสินใจโทรหาพ่อ เรารู้อยู่แล้วว่าพ่อดุแค่ไหนแต่ตอนนี้มันคือที่สุดจริงๆ เราบอกพ่อว่า #หนูท้อง พูดทั้งน้ำตา พ่อบอกตัดพ่อตัดลูกไม่เผาไม่มีลูกแบบเรา เราทรุดเลยเสียใจแต่มาถึงจุดนี้เราต้องยอมรับกับการกระทำของเรา เเละอีก1ชีวิตที่กำลังจะเกิดมา พ่อบอกจะให้อภัยแต่ต้องให้เบอร์ฝั่งผชมา เขาจะคุยเอง ไม่รู้เขาคุยกันยังไงพ่อเราบอกเดี๋ยวโทรหาอีกทีรอฟังพวกมันก่อน จากนั้นเย็นวันนั้นแฟนเราก็โทรมาบอกว่าให้เราเอาออกก่อนมั้ย ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้บอกว่าต้องเลี้ยงให้เอาออกมันบาป เราเลยบอกว่า"เอาออกได้แต่เราต้องเลิกกันนะ"เพราะเราไม่สามารถทนอยู่และเห็นกับคนที่ฆ่าลูกตัวเองได้มันโหดร้ายเกินไปลูกทั้งคนชีวิตนี้จะทำมากินอะไรมันก็ไม่เจริญ แฟนเราไม่ยอมเลิก ไม่ยอมให้เอาออก เขาโดนแม่ตบและยึดโทรศัพท์เขาโดนแม่ขังไว้ในห้องไม่ให้ติดต่อเรา เขาเลยยืมโทรศัพท์น้อวสาวเขาโทรมาบอก แม่เขาตามติดไม่ให้ลูกเขาติดต่อเราเลยสักทาง จนวันนึงแม่เขาเห็นทีทางว่ามันไม่มีผลไม่สามารถโน้มน้าวให้เอาเด็กออกได้ แม่แฟนเขาเลยให้แฟนเราโทรไปบอกตายายเขาที่ร้อยเอ็ดเกี่ยวกับเรื่องนี้ ตายายคือคนที่แฟนเรารักมากที่สุดเขาเลี้ยงแฟนเรามาตั้งแต่เกิด แฟนเรารักและเชื่อฟัวตายายมากกว่าแม่แท้ๆอีก แฟนเราก็บอกความจริวทุกอย่างและขอโทษตายายไม่ว่าอะไรบอกว่าไม่ให้เอาออกมันบาปมีแล้วผิดพลาดก็ต้องรับผิดชอบ แม่แฟนเราโกดมากที่ตายายไม่โน้มน้าวพูดให้เอาเด็กเอา เขาก็ยังคงขังและยึดโทรศัพท์แฟนเราเหมือนเดิม ยายตาแฟนบอกแฟนให้มาบอกเราว่าให้เราทนหน่อย เดี๋ยวตายายก็จะลงมาลพบุรีแล้ว ไม่ต้องจ่ายค่าห้องเดี๋ยวจะรับเราไปอยู่บ้าน เพราะเราลำบากมาก ครอบครัวเราพ่อก็ตัดขาดแล้ว เนื่องจากพ่อเราให้เเม่แฟนมาทำเรื่องผูกแขน เงิน1พัน แม่แฟนเขาก็ไม่ยอม ไม่งั้นต้องเลิกกันแต่ห้ามเอาเด็กออกเด็ดขาดพ่อเราว่า แต่แม่แฟนเขาไม่ยอมจะให้เอาออก ไม่ผูกแขน ไม่อะไรเลย จนแม่แฟนมาบอกเราว่า จะให้คบกะลูกชายเขาได้แต่ไม่มีผูกแขนหรืออะไรทั้งนั้น เราก็เลยแตกหักกะพ่อเพราะกลัวลูกไม่มีพ่อ (เลยมาเสียใจถึงทุกวันนี้ที่ไม่เชื่อฟังพ่อ) ตอนนี้ตายายใกล้จะลงมาลพบุรี แม่แฟนรู้ว่าเราแตกหักกะพ่อแม่แล้ว เขาก็ให้พี่สาวเขาที่อยู่กรุงเทพมาหาเราเอารถมากะเพื่อนเขา มาหาเราที่ห้องเเละพูดคุยกะเราเรื่องลูกแม่แฟนให้เขามาโน้มน้าวพาไปเอาออกที่กทมที่ๆแม่แฟนเคยไปเอาออกว่ามันไม่เจ็บ เราร้องไห้หนักมากเราไม่ได้กลัวเจ็บแต่เราสงสารลูกเราฆ่าเขาไม่ได้เราบอกไม่ยอมแม่แฟนโมโหมากโทรคุยกะพี่สาวเขาตลอด พี่สาวเขาบอกว่าเราไม่ยอมและมันบาปมาด เขาเลยบอกว่าไม่อยากเอาออกก็ได้แต่คลอดออกมาแล้วเอาไปให้คนที่เขาอยากมีลูกเลี้ยงแทนได้มั้ย เอาให้คนอื่นเลี้ยงส้ะให้พี่คนที่ขับรถเนี่ยเพื่อนพี่สาวแม่แฟนไปเลี้ยงส้ะ ( ทุกคนเชื่อมั้ยเรานี้น้ำตาไหลร้องไห้เหมือนจะขาดใจคนอะไรทำไมใจร้ายขนาดนี้) เราเลยบอกพี่สาวแม่แฟนว่า"ขนาดหมามันยังรักลูก แต่นี้หนูเป็นคนนะ ขนาดขอทานคนเก็บขยะยังกะเตงลูกเลี้ยงจนโตได้ "
แล้วก็ร้องไห้) หนูไม่ยอมหรอก หนูจะยอมเลิกกะลูกเขาขอแค่ต่อไปนี้ไม่มาบงการเอาลูกหนูออกก็พอ มันเหนื่อยจริงๆ พี่สาวแม่แฟนก็สงสารร้องไห้โทรไปบอกตายายเรื่องนี้ จนตายายต้องมาช่วยพูด หลานแท้ๆกับจะฆ่า แต่พอญาติๆท้องแบบเราบอกให้เขาไว้เอามันบาป และแล้วช่วงชีวิตที่ถึงจุดตกนรกอเวจีก็มาถึง ตายายลงที่ลพบุรีและให้แฟนเราขี่รถมารับเราเพื่อมาหาที่บ้าน และให้เราพักที่นี้เลยแต่เรากลัวแม่แฟนมากเลยบอกเขาว่าไม่อยู่ได้มั้ย ยายบอกคนท้องอยู่คนเดียวมันลำบากระหว่างที่คุยกันนั้นแม่แฟนก็กลับมาพอดี เราสั่นไปหมดพอมองน่ากันเขาก็ถามเลยใครให้ไปรับมา ยายเลยต้องเดินมาช่วยพูด แม่แฟนโมโหมากแต่ก็ขัดตายายไม่ได้ เวลานอนก็นอนรวมกับตายายแม่แฟนห้ามไม่ให้นอนด้วยกันเด็ดขาด แฟนก็นอนในห้องเขาแต่พอแม่เขาห้องไปเขาก็ออกมานอนรวมกะเราและตายายจนหลายๆวัน ยายทนไม่ไหวเลยบอกให้ไปนอนในห้องเพราะสงสารจนทำให้แม่แฟนเกลียดเราเข้าไปอีก แต่ก็ได้สั่งห้ามปิดประตูเด็ดขาดเปิดไว้ตลอด24ชม. ดึกๆแม่แฟนจะคอยเดินมาดูตลอดจนบางทีเราก็คิดว่าแม่แฟนทำไมเขาน่ากลัวขนาดนี้ เวลานั่งใกล้กันห้ามโดนตัวกัน เช้ามาตื่นตี5หุงข้าวอุ่นกับข้าวใส่จาน ระหว่างนั้นล้างจานคล่ำให้หมด พอเสร็จเอากับข้าวหม้อข้าวมารอให้ทุกคนลงมากิน จากนั้นก็นั่งรถไปทำงานกับแม่แฟน ตอนเย็นเลิกงาน5โมงเย็นนั่งรถตู้กลับบ้านถึงประมาน1ทุ่ม กลับมาก็นั่งกินข้าวเงียบๆคนเดียว เสร็จเก็บกับข้าวให้อาหารหมา ล้างจานกองโต คล่ำเช็ด กรอกน้ำเข้าตู้ กวาดบ้านถูกบ้าน พับผ้าแยกให้แต่ละคน เก็บนั้นนี้จนคิดว่าเรียบร้อยหมดแล้ว จึงอาบน้ำพักผ่อนนอนร้องไห้เหมือนทุกวัน จ-ส ตามเคยเพราะแฟนสอบติดทหารเรือเดือนๆนึงกลับบ้านหนเดียว ชีวิตไม่มีความสุขเลยอยู่ท่ามกลางแวดล้อมด้วยคนที่เกลียดเรา คนเขาเกลียดทำยังไงเขาก็เกลียด ทำให้ดีเขาก็เกลียดเราทำบังไงเขาก็ว่าไม่ดีไม่สะอาดไม่เรียบร้อย เขาก็มีแต่ด่าๆเราก็ได้แค่ยิ้ม ได้แต่เก็บไว้ในใจร้องไห้คนเดียวไม่ให้แฟนรับรู้กลัวเขาไม่สบายใจ ถึงเวลานี้ก็ท้องได้แปดเดือนแล้วท้องแก่แต่ก็ไปทำงานที่ร้านตลอด เพราะขอพี่เขาไปทำตั้งแต่วันแรกที่มาอยู่บ้านแฟน เพราะแม่แฟนบอกห้ามอยู่เฉยมาทำตัวไม่มีค่า อย่าสำอ่อยแพ้ท้องนานเหมือนเกาะลูกชายเขา เราก็ทำงานแบกท้องไปทำทั้งงานในบ้านนอกบ้าน บางทีคนข้างบ้านญาติๆที่ไม่ถูกกะแม่แฟนก็แอบมาล้างจานให้เพราะสงสารเรา พอแม่แฟนจับได้ก็ด่าเรายกใหญ่ เราทำงานทุกวันหยุดวันอาทิตย์ วันหยุดนี้เหมือนนรกชัดเลย บางทีขอตื่นสายสัก8โมงก็ไม่ได้ด่าตั้งแต่โคตรเง้าเราเลยทีเดียว บางทีเราท้องแก่เราอยากนอนตลอด เเต่เขาว่าเราขี้เกียจ วันหยุดเช้าตื่นตี5หุงข้าวทิ้งไว้ จากนั้นเก็บเสื้อผ้าพ่อแม่แฟน น้องสาวแฟน ของตายาย ของเราแยกต่างหากเพราะเขารังเกลียดเรา รวม6-7ตะกร้ามาปั่นทิ้งไว้จากนั้นล้างจานคล่ำเช็ด จานแยกจาน แก้วแยกแก้ว กวาดบ้านเช็ดถูทั้งบนบ้านทั้งข้างล่าง เสร็จก็มานั่งล้างผ้าในกะละมัง เครื่องเขาในใช้แค่ซักกะปั่นแห้งอย่างเดียว มันทั้งหนักทั้งเหนื่อยท้องก็คล้ำขา พอเสร็จเอาไปตาก จากนั้นพอพักเหนื่อยเขาหาว่าเราขี้เกียจ ให้เราไปทำนู่นนี้เช็ดตู้โชว์ตู้เย็นตู้ปลาจนเขาพอใจ เราก็แอบมานั่งร้องไห้คนเดียว ตกเย็นเก็บผ้าพับผ้าแยกให้แต่ละคนเก็บใส่ตู้ หุงข้าว ช่วยยายทำกับข้าวหาจัดอาหาร กินแบบเกร็งๆไม่กล้าตัก แบบอิ่มบ้างไม่อิ้มบ้าง รอเก็บจานเก็บกับข้าว พอเขาขึ้นบ้านเราก็กวาดพื้นที่กินข้าวเช็ดถู และขึ้นไปกวาดเช็ดถูบนบ้านอีก เติมน้ำในตู้ให้เต็ม คลุกข้าวให้หมา ดึกๆดื่นๆคนเดียวคนอื่นเขาขึ้นบ้านดูทีวีกันหมด คิดแล้วน้ำตาไหลแต่ก่อนแฟนอยู่ยังมีเพื่อนคอยเดินเป็นเพื่อนเวลาไปปิดประตูรั้ว ตอนเราซักกางเกงใจเปื้อนประจำเดือนให้น้องสาวแฟน น้องมาว่าเราว่าที่แม่ให้พี่อยู่ที่นี้เพราะพี่ต้องทำงานบ้านทุกอย่างแทนพี่ชายเขานะพี่ไม่รู้หรอ ว่างเดี๋ยวมาเล่าใหม่นะค่ะ ....
มีลูกชาย1คนกับแฟนนายสิบทหารเรือ แต่ต้องเลิกกันเพราะ"แม่ผัวจอมบงการ"
เรื่องมีอยู่ว่า .... ตอนนั้นเราเป็นช่างเสริมสวยอยู่ลพบุรี เราเจอกับแฟนทางเฟซเพราะว่าเขาเป็นเพื่อนของเพื่อนเรา ตอนนั้นเขาเรียนอยู่กำลังจะจบม.6แล้ว เขาก็ทักมาเราก็คุยกะว่าคุยเล่นๆแก้เหงาไปเพราะเขาเด็กกว่า3ปี คุยได้หลายเดือนก็นัดเจอกันที่สนามกีฬาแห่งหนึ่งในลพบุรี เขาใส่ชุดนักเรียนมาเลย ตัวเตี้ยมากๆแต่น่ายาวคมหล่อเว่อร์ แต่ด้วยความที่เราชอบคนสูงเราเจอเขาก็เลยไม่กล้าบอกเลิก เพราะเขาเด็กอยู่มองแล้วไม่มั่นคง สักวันถ้าคบกันไปเราต้องเสียน้ำตาแน่ๆรู้ตัวเลย พอเจอเสร็จก็แยกย้ายกลับ ตกเย็นเขาก็โทรมา เราก็ไม่รับนะอยากตัดออกเลยเพราะเด็กเกินไป แต่แล้วโชคชะตาก็เล่นตลกกับเรา เขาโทรมาเยอะมากทั้งเฟซทั้งไลน์ เราเป็นคนใจอ่อนทนไม่ได้เลยต้องรับสาย สุดท้ายชะตาก็เล่นตลกกับเราจริง จนตกลงคบกับเขา แฟนเด็กกว่า3ปี รู้ทั้งรู้ว่าจะต้องเสียน้ำตาในวันนึงแต่ทนกับความพยายามของเขาไม่ได้ พอคบเสร็จตกลงปลวใจเรียบร้อย หลังจากนั้นเริ่มเข้าสู่ช่วงหวานต้นแรกรักน้ำต้มผักก็ยังว่าหวาน เราเริ่มสานสัมพันธ์กันตลอด ดูแลเราดีคนมีแฟนเด็กจะรู้ จนเราเริ่มมีการทำการร่วมรักครั้งแรก และครั้งต่อไป คือเวลาว่างคือต้องเข้าแต่โรงแรม คือเขาหื่นตลอดเวลาเลย จนบางครั้งเราจำเป็นต้องโกหกบอกว่าเราไม่มีเงินจะแชร์นะ เขาก็ออกเองบอกว่าเงินเก็บเขามี เป็นแบบนี้มาได้9เดือนจนเราเริ่มเบื่อ เราอยากเลิกแต่ดันมาท้องช่วงโค้งสุดท้าย ตอนนั้นคิดเลยจะทำไงดี? บอกพ่อไม่ได้ รู้ว่าพ่อคงรับไม่ได้แน่เลย เพราะครอบครัวเราอยู่ระยอง พ่อให้เรามาเรียนเสริมสวยกับร้านที่ลพบุรี เราเลยว่าให้ใครรู้ไม่ได้ เราเลยย้ายออกจากร้านเสริมสวยมาเช่าอพาร์ทเม้นท์อยู่คนเดียว พอตั้งสติได้อาการแพ้ท้องเริ่มหนัก เอาให้แน่ชัดเลยไปตรวจที่รพ.ผลคือแน่ชัดเลย หลังจากหนักพอตั้งหลักได้มีห้องเรียบร้อยที่นี้ก็หางานทำ เดินหางานทั้งๆที่แพ้ท้อง ต้องสู้ให้ได้ทนเอา เดี๋ยวมันดีเอง เราเดินจนทั่วสิ้นหวังมากไม่มีใครรับเลย เราเลยลูบท้อวบอกลูกขอให้แม่ได้งานนะถ้าลูกอยากอยู่กับแม่ ท้อแล้วจนกะว่าจะเดินไปถามร้านทำผมร้านใหญ่ร้านสุดท้ายของวันนี้ก็จะกลับห้องเเล้ว พอเข้าไปสมัครพี่เขาก็เทคสระไดร์ ก็ผ่านให้เริ่มวานพรุ่งนี้ คือดีใจมากเลย ต้องจากนี้จะเริ่มเข้าสู่ช่วงโหดร้ายของชีวิตแล้วนะ พอเรากลับมาห้องคิดหนักมากเลย จะบอกแฟนยังไงจะเลิกมั้ยสงสารลูกจัง สงสารตัวเองด้วย เลยตัดสินใจบอกไปเลย1วันก่อนเขาจะไปเข้าค่าย3วันก่อนจบม.6 ก็บอกเขาว่าเราท้องนะตอนนี้เขาก็ตกใจมาก เราก็บอกเขาว่าเราย้ายห้องมาอยู่คนเดียวและหางานใหม่ได้แล้ว เขาก็เคลียดนะบอกว่าสักวันเรื่องต้องแตก ผ่านมาได้2เดือนเราแพ้ท้องหนักมาก ยืนทำผมได้กลิ่นสีกลิ่นยืดก็เหม็น เจ้าของร้านใจดีมาก เราเลยบอกเขาว่าเราท้อง ตอนมาสมัครไม่กล้าบอกกลัวไม่ให้ทำงาน เขาก็หัวเราะแล้วบอกว่าบอกดีเเล้วจะได้ไม่ให้ทำสีทำสารเคมีสงสารเด็กในท้อง แต่พี่เขาก็ไม่ได้ถาทอะไรกับชีวิตส่วนตัวมากเลยสบายใจและท้องยังเล็กอยู่ ช่วงเดือน3เราแพ้ท้องหนักถึงขั้นเดินไปทำงานไม่ได้ต้องช่วยเหลือตัวเองอยู่แต่ในห้องคนเดียว แฟนมาหาตลอดเวลาเลิกเรียนมาดูแล้วต้องรีบกลับไปยืนรอแม่เขามารับกลับบ้าน เป็นอย่างนี้จนเดือน4 เราขอพักงานก่อนเราเป็นหนักมาก แฟนก็สงสารนะเราไม่ค่อยมีเงินด้วย แฟนให้เราไปรอที่ร้านอาหารข้างรร.พิเศษเขาทุกเช้า เขาติวเพื่อจะสอบทหาร เขาจะส่งเงินให้เราวันละ40บาททุกวัน เขาก็เหลือไว้กินข้าวมื้อนึง จนเพื่อนๆเขาเริ่มรู้ เรื่องนี้เริ่มถึงหูแม่ของแฟน วันหนึ่งแม่เขามาส่งแล้วก็แอบดูพวกเรา ระหว่างที่เรานั่งกินข้าวกันแม่เขาก็โทรมาหาลูกเขาว่าเราคือใคร และเย็นวันนั้นเรื่องทุกอย่างก็แตก แม่เขาทักเฟซมาหาเราจะคุยเรื่องที่เราท้อง เขานัดเราตอนเช้าให้มาเจอเขา แต่แฟนเราบอกว่าอย่าไปเจอแม่เด็ดขาดนะ ห้ามไปเขาบอกว่ารู้นิสัยแม่เขาดี เช้ามาเขาก็มาดักรอกับแฟนเรา เเฟนเราร้อนใจมากบอกให้เดินเลี่ยงไปทางข้างหลังเพราะเราต้องไปเอาเงินเดือนที่ทำไว้มาจ่ายค่าห้องก่อน แม่เขาเหมือนรู้ก็ไปส่งแฟนที่รร.พิเศษก่อนและยึดโทรศัพท์แฟน แล้วแฟนก็ยืมโทรศัพท์เพื่อนโทรทาหาบอกแม่เอาโทรศัพท์ไปแล้ว จนแม่แฟนใช้โทรศัพท์แฟนโทรมาเรากดรับเขาบอกว่าเขารถตามอยู่ทำไมไม่ยอมเจอ จนเรายอมเจอและขึ้นรถไปกับแม่แฟน ถึงจุดนี้ยอมใจเลยว่าลืมไม่ลงมันอึดอัดมาก แม่แฟนเขาเป็นเจ้าหน้าที่ในศาลเยาวชน เขาบอกว่าท้องยังไม่ใหญ่เลยเอาออกก่อนดีกว่ามั้ย อายุมากกว่านี้ค่อยมีกันใหม่ เพราะตอนนี้เขาสามารถเอาเรื่องเราได้ลูกชายเขาเพิ่ง18 เราก็ร้องไห้อยู่ในรถเขาบอกให้เขาถามลูกชายเขาดูว่าจะเอาลูกออกหรือเอาไว้ เขาก็มาส่งเราที่ร้านแล้วบอกว่าเย็นนี้เขาจะไปคุยกับลูกชายเขาแล้วจะมานัดพบเราใหม่ เราเสียใจ+สับสนเลยบอกพี่เจ้าของร้านว่าเรื่องมันเป็นแบบไหน พี่เขาแนะนำให้เราโทรบอกครอบครัวเราส้ะ เราก็เลยตัดสินใจโทรหาพ่อ เรารู้อยู่แล้วว่าพ่อดุแค่ไหนแต่ตอนนี้มันคือที่สุดจริงๆ เราบอกพ่อว่า #หนูท้อง พูดทั้งน้ำตา พ่อบอกตัดพ่อตัดลูกไม่เผาไม่มีลูกแบบเรา เราทรุดเลยเสียใจแต่มาถึงจุดนี้เราต้องยอมรับกับการกระทำของเรา เเละอีก1ชีวิตที่กำลังจะเกิดมา พ่อบอกจะให้อภัยแต่ต้องให้เบอร์ฝั่งผชมา เขาจะคุยเอง ไม่รู้เขาคุยกันยังไงพ่อเราบอกเดี๋ยวโทรหาอีกทีรอฟังพวกมันก่อน จากนั้นเย็นวันนั้นแฟนเราก็โทรมาบอกว่าให้เราเอาออกก่อนมั้ย ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้บอกว่าต้องเลี้ยงให้เอาออกมันบาป เราเลยบอกว่า"เอาออกได้แต่เราต้องเลิกกันนะ"เพราะเราไม่สามารถทนอยู่และเห็นกับคนที่ฆ่าลูกตัวเองได้มันโหดร้ายเกินไปลูกทั้งคนชีวิตนี้จะทำมากินอะไรมันก็ไม่เจริญ แฟนเราไม่ยอมเลิก ไม่ยอมให้เอาออก เขาโดนแม่ตบและยึดโทรศัพท์เขาโดนแม่ขังไว้ในห้องไม่ให้ติดต่อเรา เขาเลยยืมโทรศัพท์น้อวสาวเขาโทรมาบอก แม่เขาตามติดไม่ให้ลูกเขาติดต่อเราเลยสักทาง จนวันนึงแม่เขาเห็นทีทางว่ามันไม่มีผลไม่สามารถโน้มน้าวให้เอาเด็กออกได้ แม่แฟนเขาเลยให้แฟนเราโทรไปบอกตายายเขาที่ร้อยเอ็ดเกี่ยวกับเรื่องนี้ ตายายคือคนที่แฟนเรารักมากที่สุดเขาเลี้ยงแฟนเรามาตั้งแต่เกิด แฟนเรารักและเชื่อฟัวตายายมากกว่าแม่แท้ๆอีก แฟนเราก็บอกความจริวทุกอย่างและขอโทษตายายไม่ว่าอะไรบอกว่าไม่ให้เอาออกมันบาปมีแล้วผิดพลาดก็ต้องรับผิดชอบ แม่แฟนเราโกดมากที่ตายายไม่โน้มน้าวพูดให้เอาเด็กเอา เขาก็ยังคงขังและยึดโทรศัพท์แฟนเราเหมือนเดิม ยายตาแฟนบอกแฟนให้มาบอกเราว่าให้เราทนหน่อย เดี๋ยวตายายก็จะลงมาลพบุรีแล้ว ไม่ต้องจ่ายค่าห้องเดี๋ยวจะรับเราไปอยู่บ้าน เพราะเราลำบากมาก ครอบครัวเราพ่อก็ตัดขาดแล้ว เนื่องจากพ่อเราให้เเม่แฟนมาทำเรื่องผูกแขน เงิน1พัน แม่แฟนเขาก็ไม่ยอม ไม่งั้นต้องเลิกกันแต่ห้ามเอาเด็กออกเด็ดขาดพ่อเราว่า แต่แม่แฟนเขาไม่ยอมจะให้เอาออก ไม่ผูกแขน ไม่อะไรเลย จนแม่แฟนมาบอกเราว่า จะให้คบกะลูกชายเขาได้แต่ไม่มีผูกแขนหรืออะไรทั้งนั้น เราก็เลยแตกหักกะพ่อเพราะกลัวลูกไม่มีพ่อ (เลยมาเสียใจถึงทุกวันนี้ที่ไม่เชื่อฟังพ่อ) ตอนนี้ตายายใกล้จะลงมาลพบุรี แม่แฟนรู้ว่าเราแตกหักกะพ่อแม่แล้ว เขาก็ให้พี่สาวเขาที่อยู่กรุงเทพมาหาเราเอารถมากะเพื่อนเขา มาหาเราที่ห้องเเละพูดคุยกะเราเรื่องลูกแม่แฟนให้เขามาโน้มน้าวพาไปเอาออกที่กทมที่ๆแม่แฟนเคยไปเอาออกว่ามันไม่เจ็บ เราร้องไห้หนักมากเราไม่ได้กลัวเจ็บแต่เราสงสารลูกเราฆ่าเขาไม่ได้เราบอกไม่ยอมแม่แฟนโมโหมากโทรคุยกะพี่สาวเขาตลอด พี่สาวเขาบอกว่าเราไม่ยอมและมันบาปมาด เขาเลยบอกว่าไม่อยากเอาออกก็ได้แต่คลอดออกมาแล้วเอาไปให้คนที่เขาอยากมีลูกเลี้ยงแทนได้มั้ย เอาให้คนอื่นเลี้ยงส้ะให้พี่คนที่ขับรถเนี่ยเพื่อนพี่สาวแม่แฟนไปเลี้ยงส้ะ ( ทุกคนเชื่อมั้ยเรานี้น้ำตาไหลร้องไห้เหมือนจะขาดใจคนอะไรทำไมใจร้ายขนาดนี้) เราเลยบอกพี่สาวแม่แฟนว่า"ขนาดหมามันยังรักลูก แต่นี้หนูเป็นคนนะ ขนาดขอทานคนเก็บขยะยังกะเตงลูกเลี้ยงจนโตได้ "