ตอนนั้นมีคุณครูทามเราเรื่องนิยามความรักของเราเเละทักเราน่ะว่า มันผ่านมานานเเล้วทำไมถึงไม่ยอมมีเเฟนสักที ทั้งที่ก็มีคนเข้ามา ในตอนนั้นเราคิดอะไรไม่ออกได้เเต่ยิ้มมองหน้าครูอยู่ดีๆ น้ำตาก็ออกมาเอง มันเเปลกดีน่ะคนทั้งคนที่เราไม่ได้เป็นเเฟนกัน ไม่ได้คุยโทรศัพท์ ไม่ได้เจอ ไม่ได้สบตา ไม่มีการเเลกเปลี่ยนอะไรในชีวิตประจำวัน  เลยจะรู้สึกได้มากขนาดนี้ หรือนั้นเป็นเพียงเพราะเราคิดถึงเค้ามาก