(เรื่องที่เล่านี้ อยากให้เป็นเรื่องราวที่ไม่ได้เกิดขึ้นจริงๆ)
ผมเป็นคนชอบเที่ยวต่างจังหวัด ชอบดูบ้านเรือนเก่าๆแบบชนบท ชอบอินไปกับหนังหรือละคร(เคยเป็นกันมั้ย) ที่ถ่ายภาพสวยๆพล็อตเรื่องน่ารักๆแล้วคิดว่าวันนึงเราจะต้องไปซื้อบ้านแบบนี้อยู่ที่ปลายดอย ใช้ชีวิตในชนบท แต่อยู่แบบ เท่ห์ๆ เก๋ๆปลูกผัก เปิดร้านกาแฟเล็กๆสเต็กก็ได้(สวยงาม)
ซึ่งเกิดมายังไม่เคยมีบ้านอยู่ต่างจังหวัดเลย แม้กระทั่งบ้านญาติที่ต่างจังหวัดก็ไม่มี เพราะเป็นคนกรุงเทพ ได้แต่ไปเที่ยว เที่ยวจนคนท้องที่จำได้ ไปสังขละบุรี คนมอญยังให้หยกก้อนเบ้อเร่อมาเลย แม้กระทั่งเจ้าของรีสอร์ทที่ไปพัก ก็โทรมาหาบ่อยๆเค้าเห็นว่าเราไปเที่ยวบ่อยก็โทรมาบอก บ้านนั้นจะขาย บ้านนี้จะขายก็ น่ารักดี ยิ่งทำให้ซาบซึ้งอินเข้าไปอีก แต่ไม่ได้ซื้อเพราะแพงจัง
หน้าหนาวก็ไปเที่ยวภาคเหนือ เคยดูหนังเรื่อง the letter มั้ย??? หนังเก่าแล้ว แต่ดูแล้วอยากอยู่แบบนั้นเลย บ้านไม้แบบนั้น อากาศหนาวๆผิงไฟ โหย......ชีวิตมันช่างสวยงามถ้าได้อยู่แบบนั้นจริงๆ แล้ววันนั้นก็มาถึง!!!
ระหว่างขับรถไปเที่ยวจังหวัดหนึ่ง ทางภาคเหนือ เป็นจังหวัดที่ผมไม่มีความรุ้สึกว่ามันน่าตื่นเต้นหรือมีอะไรเลย ไม่เหมือนหลายๆจังหวัดที่เคยไป แต่ทำไมคนถึงชอบกันจัง อยู่ๆก็รู้สึกอยากกลับ กทม.มากกว่า ไม่รู้ทำไม ปกติแล้วไปเที่ยวมีแต่ไม่อยากกลับ ขับรถก็หลงอยู่ในเมือง เมืองเล็กๆยังหลง ฝนก็ตกไม่สนุกเลย ไม่น่ามาเลยความรู้สึกไม่ดี ตื่นเช้ามาพี่เจ้าของโรงแรม บอกว่าไปเที่ยวนั่นสิ สวยนะ ก็ลองไปดู วิวก็ดีนะแต่รู้สึกเฉยๆไม่ได้อะไร ไม่เห็นจะเหมือนในรีวิวพันทิปเลย งั้นๆปลอมๆยังไงไม่รู้ ในใจคิดว่าจะไม่มาเหยียบที่นี่อีกละ ไม่รู้ทำไมเป็นอย่างนั้นเหมือนกัน ระหว่างทางขับกลับ ได้ไปเจอบ้านไม้อยู่หลังหนึ่ง เป็นบ้านไม้สักเก่า บ้านร้างหน้าต่างปิดด้วยที่ตากยา ความรู้สึกก็งั้นๆไม่ได้อยากได้อะไรเฉยไม่ถ่ายรูปด้วยซ้า แต่แฟนได้โทรไปคุยกับคนที่เค้าจะขาย ก็คุยกันไป แล้วก็ขับกลับกทม.
เมื่อผมย้ายจาก กทม.ไปอยู่ ต่างจังหวัด(ตัวตายตัวแทน)
ผมเป็นคนชอบเที่ยวต่างจังหวัด ชอบดูบ้านเรือนเก่าๆแบบชนบท ชอบอินไปกับหนังหรือละคร(เคยเป็นกันมั้ย) ที่ถ่ายภาพสวยๆพล็อตเรื่องน่ารักๆแล้วคิดว่าวันนึงเราจะต้องไปซื้อบ้านแบบนี้อยู่ที่ปลายดอย ใช้ชีวิตในชนบท แต่อยู่แบบ เท่ห์ๆ เก๋ๆปลูกผัก เปิดร้านกาแฟเล็กๆสเต็กก็ได้(สวยงาม)
ซึ่งเกิดมายังไม่เคยมีบ้านอยู่ต่างจังหวัดเลย แม้กระทั่งบ้านญาติที่ต่างจังหวัดก็ไม่มี เพราะเป็นคนกรุงเทพ ได้แต่ไปเที่ยว เที่ยวจนคนท้องที่จำได้ ไปสังขละบุรี คนมอญยังให้หยกก้อนเบ้อเร่อมาเลย แม้กระทั่งเจ้าของรีสอร์ทที่ไปพัก ก็โทรมาหาบ่อยๆเค้าเห็นว่าเราไปเที่ยวบ่อยก็โทรมาบอก บ้านนั้นจะขาย บ้านนี้จะขายก็ น่ารักดี ยิ่งทำให้ซาบซึ้งอินเข้าไปอีก แต่ไม่ได้ซื้อเพราะแพงจัง
หน้าหนาวก็ไปเที่ยวภาคเหนือ เคยดูหนังเรื่อง the letter มั้ย??? หนังเก่าแล้ว แต่ดูแล้วอยากอยู่แบบนั้นเลย บ้านไม้แบบนั้น อากาศหนาวๆผิงไฟ โหย......ชีวิตมันช่างสวยงามถ้าได้อยู่แบบนั้นจริงๆ แล้ววันนั้นก็มาถึง!!!
ระหว่างขับรถไปเที่ยวจังหวัดหนึ่ง ทางภาคเหนือ เป็นจังหวัดที่ผมไม่มีความรุ้สึกว่ามันน่าตื่นเต้นหรือมีอะไรเลย ไม่เหมือนหลายๆจังหวัดที่เคยไป แต่ทำไมคนถึงชอบกันจัง อยู่ๆก็รู้สึกอยากกลับ กทม.มากกว่า ไม่รู้ทำไม ปกติแล้วไปเที่ยวมีแต่ไม่อยากกลับ ขับรถก็หลงอยู่ในเมือง เมืองเล็กๆยังหลง ฝนก็ตกไม่สนุกเลย ไม่น่ามาเลยความรู้สึกไม่ดี ตื่นเช้ามาพี่เจ้าของโรงแรม บอกว่าไปเที่ยวนั่นสิ สวยนะ ก็ลองไปดู วิวก็ดีนะแต่รู้สึกเฉยๆไม่ได้อะไร ไม่เห็นจะเหมือนในรีวิวพันทิปเลย งั้นๆปลอมๆยังไงไม่รู้ ในใจคิดว่าจะไม่มาเหยียบที่นี่อีกละ ไม่รู้ทำไมเป็นอย่างนั้นเหมือนกัน ระหว่างทางขับกลับ ได้ไปเจอบ้านไม้อยู่หลังหนึ่ง เป็นบ้านไม้สักเก่า บ้านร้างหน้าต่างปิดด้วยที่ตากยา ความรู้สึกก็งั้นๆไม่ได้อยากได้อะไรเฉยไม่ถ่ายรูปด้วยซ้า แต่แฟนได้โทรไปคุยกับคนที่เค้าจะขาย ก็คุยกันไป แล้วก็ขับกลับกทม.