จักรวาล ที่รู้แน่ๆ ตอนนี้คือ ทรงกลมรัศมี 13,500ล้านปีแสง โดยอิงโลกเป็นศูนย์กลาง
การตรวจหาเรดชิฟ และ การขยายตัวของอวกาศที่มีความเร่ง แถมความเร็วมากกว่าแสงอีก
-แสดงว่า ถ้าไม่พัฒนากล้องที่ส่องได้ไกลกว่าเดิมไปเรื่อยๆ กาแลคซี่ที่เคยส่องเห็น มันจะค่อยๆหายไป(ค่อยๆห่างจากรัศมีที่กล้องส่องถึง ออกไปเรื่อยๆ) ใช่ไหมครับ?
-(อิงบิ๊กแบง) ทรงกลมจักรวาล ที่เรากำหนดขึ้น เราสมมติให้โลกอยู่ตรงกลางเลยใช่หรือเปล่า? แต่เราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าทรงกลมจักวาล อยู่ตรงไหนของบิ๊กแบง(กลาง หรือขอบ)เราไม่รู้ว่าขนาดของบิ๊กแบงใหญ่ขนาดไหน
-ต่อให้พัฒนากล้องให้ส่องไกลเรื่อยๆ แต่มันก็จะหนีห่างไปเรื่อยๆ หากอวกาศมันขยายอย่างเดียว ใช่ไหม? (เหมือนคำที่ว่าเราไม่มีวันถึงวันพรุ่งนี้=เล่นคำ)
กาแลคซี่ที่ปลายรัศมี 13,500ล้านปีแสง จะส่องไม่เห็นอีก ถ้าไม่มีกล้องที่ส่องได้ไกลกว่าฮับเบิล ใช่ไหม?
การตรวจหาเรดชิฟ และ การขยายตัวของอวกาศที่มีความเร่ง แถมความเร็วมากกว่าแสงอีก
-แสดงว่า ถ้าไม่พัฒนากล้องที่ส่องได้ไกลกว่าเดิมไปเรื่อยๆ กาแลคซี่ที่เคยส่องเห็น มันจะค่อยๆหายไป(ค่อยๆห่างจากรัศมีที่กล้องส่องถึง ออกไปเรื่อยๆ) ใช่ไหมครับ?
-(อิงบิ๊กแบง) ทรงกลมจักรวาล ที่เรากำหนดขึ้น เราสมมติให้โลกอยู่ตรงกลางเลยใช่หรือเปล่า? แต่เราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าทรงกลมจักวาล อยู่ตรงไหนของบิ๊กแบง(กลาง หรือขอบ)เราไม่รู้ว่าขนาดของบิ๊กแบงใหญ่ขนาดไหน
-ต่อให้พัฒนากล้องให้ส่องไกลเรื่อยๆ แต่มันก็จะหนีห่างไปเรื่อยๆ หากอวกาศมันขยายอย่างเดียว ใช่ไหม? (เหมือนคำที่ว่าเราไม่มีวันถึงวันพรุ่งนี้=เล่นคำ)