ผญ.คนนึงจบป.ตรี อายุ 30 ต้นๆ ไม่มีแพลนเรียนต่อโท ทำงานในบริษัทเอกชนระดับกลางๆ
-ทำงานบริษัทเดิมมากนานพอสมควร ปรับตำแหน่งขึ้นมา 2 รอบ
-เงินเดือนอยู่ในระดับที่เจ้าตัวรับได้ และขึ้นทุกปี ปีแรกๆ ขึ้นเกิน 10% ปัจจุบันขึ้น 5-10%
-โบนัส 1 - 1.5 เดือน สวัสดิการพื้นฐาน
-เจ้าตัวมีเรียนภาษา+คอร์สระยะสั้น เพื่ออัพเดทความรู้ที่มี
-ยังไม่มีแพลนจะเปลี่ยนงาน เพราะแฮปปี้กับงานที่ทำปัจจุบัน
คือเราทำงานกับน้องๆ รุ่นใหม่ๆ หลายคน ซึ่งมีคนเก่าคนใหม่เข้า-ออกกันเป็นว่าเล่น ทำให้เราก็แอบมองย้อนมาที่ตัวเองเหมือนกันว่าเนือยๆ กับชีวิตไปรึเปล่าคะ เราแค่รู้สึกว่าทุกวันนี้เราบาลานซ์งานกับชีวิตส่วนตัวได้ดีแล้ว รายได้ก็พออยู่พอกินค่ะ คิดแบบนี้ไม่ได้แล้วใช่มั้ยคะ เหมือนยึดติดกับ comfort zone แล้วใช่มั้ย จริงๆ เราอยากหาอะไรทำเป็นรายได้เสริมมากกว่าหางานใหม่น่ะค่ะ นี่ก็ศึกษาพวกการเกษตรกันอยู่ หรือจำเป็นต้องเรียนด้านบริหารเพื่อไปต่อดีคะ คิดไม่ตกเลย แอบเสียดายเงินค่ะ อยากเก็บไว้ซื้อบ้านมากกว่า
ทำงานในบริษัทเดิมเกิน 2-3 ปี ถือว่าไม่โอเค ไม่ทะเยอทะยานรึเปล่าคะ
-ทำงานบริษัทเดิมมากนานพอสมควร ปรับตำแหน่งขึ้นมา 2 รอบ
-เงินเดือนอยู่ในระดับที่เจ้าตัวรับได้ และขึ้นทุกปี ปีแรกๆ ขึ้นเกิน 10% ปัจจุบันขึ้น 5-10%
-โบนัส 1 - 1.5 เดือน สวัสดิการพื้นฐาน
-เจ้าตัวมีเรียนภาษา+คอร์สระยะสั้น เพื่ออัพเดทความรู้ที่มี
-ยังไม่มีแพลนจะเปลี่ยนงาน เพราะแฮปปี้กับงานที่ทำปัจจุบัน
คือเราทำงานกับน้องๆ รุ่นใหม่ๆ หลายคน ซึ่งมีคนเก่าคนใหม่เข้า-ออกกันเป็นว่าเล่น ทำให้เราก็แอบมองย้อนมาที่ตัวเองเหมือนกันว่าเนือยๆ กับชีวิตไปรึเปล่าคะ เราแค่รู้สึกว่าทุกวันนี้เราบาลานซ์งานกับชีวิตส่วนตัวได้ดีแล้ว รายได้ก็พออยู่พอกินค่ะ คิดแบบนี้ไม่ได้แล้วใช่มั้ยคะ เหมือนยึดติดกับ comfort zone แล้วใช่มั้ย จริงๆ เราอยากหาอะไรทำเป็นรายได้เสริมมากกว่าหางานใหม่น่ะค่ะ นี่ก็ศึกษาพวกการเกษตรกันอยู่ หรือจำเป็นต้องเรียนด้านบริหารเพื่อไปต่อดีคะ คิดไม่ตกเลย แอบเสียดายเงินค่ะ อยากเก็บไว้ซื้อบ้านมากกว่า