คือหนูเรียนจบมาในช่วง โควิด เคยไปทำงานโรงงานอยู่ประมาณ 2 เดือนก็ทนสังคมโรงงานไม่ไหว พยายามฝืนทุกอย่างเพราะเราไปอยู่ในตำแหน่งที่สูงกว่าเขา เวลาแพลนงานให้ไปดั่งเป้าหมายก็ยาก เพราะพวกเขาไม่เชื่อฟังและไม่ยอมทำตามเราเพราะ เราเป็นเด็กไปสั่งเขาแต่ละวันถ้าดีก็ดีไป ถ้าวันไหนเสียน้ำตาก็ท้อไปหมด เราสู้สุดๆ ทำงานวันละ 11 ชั่วโมง เบรกกินข้าวเที่ยง 40 นาทีบางวันได้เบรกไม่ถึงด้วยซ้ำ เงินเดือนได้ 15,000 โอไม่ได้ 😂 แต่พอ ออกก็โดนคำพูดจากคนรอบข้างว่าจะไปทำอะไรกินแค่งานกระจอกแค่นี้ทำไม่ได้ เราทำได้นะคะแต่เรามาท้อคำพูดคน มันเหนื่อยมากจริงๆ (( ตอนนั้นที่เราออกเพราะเกิดอุบัติเหตุทำให้กล้ามเนื้อขาหลังฉีกทำให้เราเดินไล่งานไม่ได้นั่งเก้าอี้ไม่ได้ ทำให้หยุดงานวันนั้น แต่ได้รับสายจากหัวหน้างานอีกคนนึงว่า กรมแรงงานมาที่โรงงาน แล้วทำไมเราไม่มาทำงาน แต่เราแจ้งเจ้าของบริษัทเรียบร้อยแล้ว เอกสารเราก็จัดการให้แล้ว แต่กลายเป็นเราผิด เราก็เลยไม่กล้าจะทำอะไรต่อขาดความมั่นใจในตัวเองมากๆในตอนนี้คือหนูเรียนจบมาในช่วง โควิด เคยไปทำงานโรงงานอยู่ประมาณ 2 เดือนก็ทนสังคมโรงงานไม่ไหว พยายามฝืนทุกอย่างเพราะเราไปอยู่ในตำแหน่งที่สูงกว่าเขา เวลาแพลนงานให้ไปดั่งเป้าหมายก็ยาก เพราะพวกเขาไม่เชื่อฟังและไม่ยอมทำตามเราเพราะ เราเป็นเด็กไปสั่งเขาแต่ละวันถ้าดีก็ดีไป ถ้าวันไหนเสียน้ำตาก็ท้อไปหมด เราสู้สุดๆ ทำงานวันละ 11 ชั่วโมง เบรกกินข้าวเที่ยง 40 นาทีบางวันได้เบรกไม่ถึงด้วยซ้ำ เงินเดือนได้ 15,000 โอไม่ได้ 😂 แต่พอ ออกก็โดนคำพูดจากคนรอบข้างว่าจะไปทำอะไรกินแค่งานกระจอกแค่นี้ทำไม่ได้ เราทำได้นะคะแต่เรามาท้อคำพูดคน มันเหนื่อยมากจริงๆ