เราสับสนมานาน อยากได้คำแนะนำจากหลายๆคนหลายๆแบบ จึงมาตั้งกระทู้ถามบอร์ดสาธารณะดูเผื่อได้ความเห็นที่นำไปปรับใช้ได้ค่ะ ไม่อยากให้กลายเป็นกระทู้ดราม่าเงินเดือนนะคะ จะบอกให้ละเอียดเพื่อเป็นข้อมูลประกอบเฉยๆค่ะ
------------------------------------------------------------
💲เรื่องงาน
ปัจจุบันเราอายุ30ต้นๆ
ทำงานบริษัทเอกชนแห่งหนึ่ง ที่มีความมั่นคงค่อนข้างสูง สวัสดิการเป็นที่น่าพอใจ
รายรับรวมต่อปี(แบบไม่ทำโอทีเลย)อยู่ที่ประมาณ 7xx,xxx บาท
บริษัทอยู่ใกล้บ้าน ออกจากบ้าน7โมงเช้า ขับรถ15นาทีก็ถึงบริษัท ตอนเย็นกลับถึงบ้านไม่เกิน17:40ทุกวัน
เราเป็นพนักงานระดับstaffทั่วไป
เนื้อหางานไม่หนักมาก ยุ่งเป็นช่วงๆ ไม่ใช่งานที่เรารัก ถามว่าเบื่องานไหมก็มีเบื่อเป็นพักๆ แต่โดยรวมแล้วยังรับมือได้เรื่อยๆ
โอกาสก้าวหน้าเป็นศูนย์ เพราะเป็นงานไม่ตรงสายที่เรียนจบมา เราไม่มีทางพัฒนาถึงขั้น expert แน่นอน
-----------------------------------------------------------------
💏ครอบครัว
แต่งงานแล้ว ยังไม่มีลูก (แต่แพลนว่าจะมีเร็วๆนี้)
ความสัมพันธ์กับสามีก็ราบรื่นดี รักกันดี สามีทำงานที่เดียวกัน ไป-กลับพร้อมกันทุกวัน โดยรวมแล้วแฮปปี้ดี
------------------------------------------------------------------
จบเรื่องข้อมูลส่วนตัว
ขอเข้าประเด็นที่เป็นปัญหารบกวนจิตใจ
ส่วนตัวเราคิดว่าชีวิตเราก็น่าพอใจในระดับหนึ่ง
แต่ปัญหาคือเรากลัวว่าหน้าที่การงานมันจะหยุดนิ่งเกินไปจนไม่พัฒนาไปไหน
มีคำว่า...คนที่ไม่ก้าวไปไหนก็คือคนที่ถอยหลัง...ก้องอยู่ในหัวเป็นพักๆ
อนาคตไม่แน่ไม่นอน หากวันนึงเราตกงาน เรากลัวจะมองย้อนกลับมาแล้วเสียใจว่าทำไมตอนนั้นรักสบายจนไม่ยอมพัฒนาตัวเอง
กลัวมองไปรอบๆแล้วเห็นเพื่อนวัยเดียวกันไปถึงไหนต่อไหนแต่เรายังอยู่ที่เดิม
แต่ถ้าเปลี่ยนงาน ก็ไม่รู้ว่างานใหม่จะดีจริงไหม เครียดรึเปล่า เพื่อนร่วมงานแย่หรือเปล่า บริษัทอาจไกลบ้านกว่าเดิม เหนื่อยเดินทางมากขึ้น พิจารณาโดยรวมแล้วจะคุ้มไหมกับเงินเดือนที่มากขึ้นแต่เสียสุขภาพจิต
และถ้าเปลี่ยนงาน แปลว่าเราต้องห่างจากสามี ต้องทำงานคนละที่ เราอาจต้องออกเร็ว กลับดึก มีเวลาให้ครอบครัวน้อยลงจนทำให้ความสัมพันธ์สั่นคลอนในระยะยาว และถ้ามีลูกเราก็คงอยากใช้ชีวิตอยู่กับลูกมากกว่า
พูดสั้นๆคือเราเลือกไม่ถูกว่าจะให้ความสำคัญกับ "งาน" หรือ "ครอบครัว" มากกว่ากัน คือมันสำคัญทั้งคู่ เราควรทำยังไง ควรออกจาก comfort zone เพื่อพัฒนาตัวเอง หรือควรจะพอใจแล้วกับสภาพปัจจุบัน
อยากได้คอมเมนท์เชิงแนะนำ
ถ้าจะด่าขอเป็นเชิงติเพื่อก่อนะคะ สับสนคิดไม่ตกจริงๆค่ะ
ขอเหตุผลเด็ดๆในการก้าวออกจาก comfort zone
------------------------------------------------------------
💲เรื่องงาน
ปัจจุบันเราอายุ30ต้นๆ
ทำงานบริษัทเอกชนแห่งหนึ่ง ที่มีความมั่นคงค่อนข้างสูง สวัสดิการเป็นที่น่าพอใจ
รายรับรวมต่อปี(แบบไม่ทำโอทีเลย)อยู่ที่ประมาณ 7xx,xxx บาท
บริษัทอยู่ใกล้บ้าน ออกจากบ้าน7โมงเช้า ขับรถ15นาทีก็ถึงบริษัท ตอนเย็นกลับถึงบ้านไม่เกิน17:40ทุกวัน
เราเป็นพนักงานระดับstaffทั่วไป
เนื้อหางานไม่หนักมาก ยุ่งเป็นช่วงๆ ไม่ใช่งานที่เรารัก ถามว่าเบื่องานไหมก็มีเบื่อเป็นพักๆ แต่โดยรวมแล้วยังรับมือได้เรื่อยๆ
โอกาสก้าวหน้าเป็นศูนย์ เพราะเป็นงานไม่ตรงสายที่เรียนจบมา เราไม่มีทางพัฒนาถึงขั้น expert แน่นอน
-----------------------------------------------------------------
💏ครอบครัว
แต่งงานแล้ว ยังไม่มีลูก (แต่แพลนว่าจะมีเร็วๆนี้)
ความสัมพันธ์กับสามีก็ราบรื่นดี รักกันดี สามีทำงานที่เดียวกัน ไป-กลับพร้อมกันทุกวัน โดยรวมแล้วแฮปปี้ดี
------------------------------------------------------------------
จบเรื่องข้อมูลส่วนตัว
ขอเข้าประเด็นที่เป็นปัญหารบกวนจิตใจ
ส่วนตัวเราคิดว่าชีวิตเราก็น่าพอใจในระดับหนึ่ง
แต่ปัญหาคือเรากลัวว่าหน้าที่การงานมันจะหยุดนิ่งเกินไปจนไม่พัฒนาไปไหน
มีคำว่า...คนที่ไม่ก้าวไปไหนก็คือคนที่ถอยหลัง...ก้องอยู่ในหัวเป็นพักๆ
อนาคตไม่แน่ไม่นอน หากวันนึงเราตกงาน เรากลัวจะมองย้อนกลับมาแล้วเสียใจว่าทำไมตอนนั้นรักสบายจนไม่ยอมพัฒนาตัวเอง
กลัวมองไปรอบๆแล้วเห็นเพื่อนวัยเดียวกันไปถึงไหนต่อไหนแต่เรายังอยู่ที่เดิม
แต่ถ้าเปลี่ยนงาน ก็ไม่รู้ว่างานใหม่จะดีจริงไหม เครียดรึเปล่า เพื่อนร่วมงานแย่หรือเปล่า บริษัทอาจไกลบ้านกว่าเดิม เหนื่อยเดินทางมากขึ้น พิจารณาโดยรวมแล้วจะคุ้มไหมกับเงินเดือนที่มากขึ้นแต่เสียสุขภาพจิต
และถ้าเปลี่ยนงาน แปลว่าเราต้องห่างจากสามี ต้องทำงานคนละที่ เราอาจต้องออกเร็ว กลับดึก มีเวลาให้ครอบครัวน้อยลงจนทำให้ความสัมพันธ์สั่นคลอนในระยะยาว และถ้ามีลูกเราก็คงอยากใช้ชีวิตอยู่กับลูกมากกว่า
พูดสั้นๆคือเราเลือกไม่ถูกว่าจะให้ความสำคัญกับ "งาน" หรือ "ครอบครัว" มากกว่ากัน คือมันสำคัญทั้งคู่ เราควรทำยังไง ควรออกจาก comfort zone เพื่อพัฒนาตัวเอง หรือควรจะพอใจแล้วกับสภาพปัจจุบัน
อยากได้คอมเมนท์เชิงแนะนำ
ถ้าจะด่าขอเป็นเชิงติเพื่อก่อนะคะ สับสนคิดไม่ตกจริงๆค่ะ