เราว่าปี62 เราจะเริ่มต้นใหม่ ให้ดี แต่ทำไม่ ไม่ปล่อยและวาง
สุดท้ายที่จะเล่าเรื่องส่วนตัว
เหตุการณ์ที่ผ่านมา ปี61
-สามี มีเหตุต้องคดี ไปอยู่บ้านหลังใหญ่มา2ปีกว่า ออกมาไม่ถึงปี ระหว่าง2ปีกว่านี้ เรารอให้เขาออกมา เพื่อเริ่มต้นชีวิตใหม่ด้วยกัน มีลูกด้วยกัน2คน ระหว่างนี้เราเลี้ยงลูกรอเขา ไปเยี่ยมเขาทุกอาทิตย์ไม่มีอาทิตย์ไหนไม่ไป เงินเอาไว้ให้ใช้ 500-1000 ของใช้ ของกินชื้อให้ทุกครั้งที่ไปเยี่ยม ได้คุยกัน 10-15 นาที ได้เห็นหน้า ถามไถ่ แค่นี้คนเป็นเมีย อย่างเราก็ดีใจ แค่จากกาย ไม่ใช่จากตาย เขียนจมหมายหา อาทิตย์ละ2ฉบับ ความสุขเล็กๆของคนรอเสาหลัก
-ปลายเดือนมีนาคม 61 เรา แท้งลูก
-เมษา 61 ออกรถ มา1คัน ช่วยกันผ่อน
-13/06/61 สามีนอกใจ เขาออกมาจากบ้านหลังใหญ่ 5สิงหาคม 60 ไม่ได้ทำงานอยู่4เดือนแรก เขาคงเอาเวลาที่ว่างเล่นเฟส คุยสาว จนติดใจสาว ถึงได้ทิ้งครอบครัวไป เขาคงเก็บกด จากบ้านหลังใหญ่ รึด้วยเหตุผลอันได ทำไมคนเรา ถึงเปลี่ยนได้ขนาดนี้
-ตุลาคม ลื่นล้มเข่าแตกเย็บไป4เข็ม
-จากด้วยวัย 35ปี เดือน พย. 61 วัยเบญจเพช ไหม ทำไมชีวิตเจอแต่ หายนะ
-ครอบครัวแตกแยก เสาหลักขาดไป หนี้สินท่วมหัว กับเงินเดือนสองหมื่นนิดๆๆ ลูก2คน
-เขาเกลียดและโกธร จะไม่ติดต่อ บล็อคทุกอย่าง แถมด่าเรา มาหลายอย่าง จะไม่มาเผาผี ที่เราโทรหา โทรถาม ถึงเขากับผู้หญิงคนนั้น เขาบอกให้หมดเวรกรรมต่อกันแค่นี้ อย่ามาจองเวรเขา เราแค่ถามถึง แค่ถาม เราไม่เคยตามไปด่าเขาเลย มันก็มีบ้างที่ด่าออกไป มันคับแค้นในใจ เหมือนกัน นี่หรือการตอบแทนของคนที่ว่า สามี พ่อของลูก หัวหน้าครอบครัวที่เรามอบให้เขา เราชื่อใจ มั่นใจในตัวเขา นี่คือการตอบแทนรึ เราชื่อตรงต่อเขาตลอด 2ปีกว่าเราไม่เคยคิดนอกใจเขาเลย มั่นคงในตัวเขาตลอดมา สุดท้าย เขากลับมองว่าเรา เลวร้ายการ เราไม่มีความดีอะไร หรือคุณค่าให้จดจำเลย ....
-อยากหลุดพ้น จากอะไรไม่รู้ในใจ ตอนนี้ทำไม่ ไม่ลืมผู้ชายคนนี้ คนที่ทำให้เราบอบช้ำใจ เรารัก เราคาดหวังมากเกินไป ไม่ได้ทำใจยอมรับมีพบต้องมีจาก เราสวดมนต์นะ ทั้งสวดทั้งร้องไห้ ฟังธรรม แต่ทำไม6เดือนแล้วใจถึงคิดวนไปวนมา กลัวเหมือนกันจะเป็นโรคซึมเศร้า แต่คิดถึงลูก2คน ภาระหนี้สิ้นแล้ว เลยคิดว่าเราเป็นอะไรไม่ได้ แค่คิดว่าชีวิตนี้ที่เจอคือเวรกรรมที่เขาตามมาเอาคืน เราหรือ .... กินไม่ได้ นอนไม่หลับมา6เดือน ทั้งๆๆที่รู้ว่าเขาคงไปมีความสุขกับคนใหม่ แต่ทำไมเราวางไม่ลง ช่วยย้ำและเตือนเราหน่อย ....
ไม่รู้ว่าเป็นความอัดอั้นอะไรในใจ
สุดท้ายที่จะเล่าเรื่องส่วนตัว
เหตุการณ์ที่ผ่านมา ปี61
-สามี มีเหตุต้องคดี ไปอยู่บ้านหลังใหญ่มา2ปีกว่า ออกมาไม่ถึงปี ระหว่าง2ปีกว่านี้ เรารอให้เขาออกมา เพื่อเริ่มต้นชีวิตใหม่ด้วยกัน มีลูกด้วยกัน2คน ระหว่างนี้เราเลี้ยงลูกรอเขา ไปเยี่ยมเขาทุกอาทิตย์ไม่มีอาทิตย์ไหนไม่ไป เงินเอาไว้ให้ใช้ 500-1000 ของใช้ ของกินชื้อให้ทุกครั้งที่ไปเยี่ยม ได้คุยกัน 10-15 นาที ได้เห็นหน้า ถามไถ่ แค่นี้คนเป็นเมีย อย่างเราก็ดีใจ แค่จากกาย ไม่ใช่จากตาย เขียนจมหมายหา อาทิตย์ละ2ฉบับ ความสุขเล็กๆของคนรอเสาหลัก
-ปลายเดือนมีนาคม 61 เรา แท้งลูก
-เมษา 61 ออกรถ มา1คัน ช่วยกันผ่อน
-13/06/61 สามีนอกใจ เขาออกมาจากบ้านหลังใหญ่ 5สิงหาคม 60 ไม่ได้ทำงานอยู่4เดือนแรก เขาคงเอาเวลาที่ว่างเล่นเฟส คุยสาว จนติดใจสาว ถึงได้ทิ้งครอบครัวไป เขาคงเก็บกด จากบ้านหลังใหญ่ รึด้วยเหตุผลอันได ทำไมคนเรา ถึงเปลี่ยนได้ขนาดนี้
-ตุลาคม ลื่นล้มเข่าแตกเย็บไป4เข็ม
-จากด้วยวัย 35ปี เดือน พย. 61 วัยเบญจเพช ไหม ทำไมชีวิตเจอแต่ หายนะ
-ครอบครัวแตกแยก เสาหลักขาดไป หนี้สินท่วมหัว กับเงินเดือนสองหมื่นนิดๆๆ ลูก2คน
-เขาเกลียดและโกธร จะไม่ติดต่อ บล็อคทุกอย่าง แถมด่าเรา มาหลายอย่าง จะไม่มาเผาผี ที่เราโทรหา โทรถาม ถึงเขากับผู้หญิงคนนั้น เขาบอกให้หมดเวรกรรมต่อกันแค่นี้ อย่ามาจองเวรเขา เราแค่ถามถึง แค่ถาม เราไม่เคยตามไปด่าเขาเลย มันก็มีบ้างที่ด่าออกไป มันคับแค้นในใจ เหมือนกัน นี่หรือการตอบแทนของคนที่ว่า สามี พ่อของลูก หัวหน้าครอบครัวที่เรามอบให้เขา เราชื่อใจ มั่นใจในตัวเขา นี่คือการตอบแทนรึ เราชื่อตรงต่อเขาตลอด 2ปีกว่าเราไม่เคยคิดนอกใจเขาเลย มั่นคงในตัวเขาตลอดมา สุดท้าย เขากลับมองว่าเรา เลวร้ายการ เราไม่มีความดีอะไร หรือคุณค่าให้จดจำเลย ....
-อยากหลุดพ้น จากอะไรไม่รู้ในใจ ตอนนี้ทำไม่ ไม่ลืมผู้ชายคนนี้ คนที่ทำให้เราบอบช้ำใจ เรารัก เราคาดหวังมากเกินไป ไม่ได้ทำใจยอมรับมีพบต้องมีจาก เราสวดมนต์นะ ทั้งสวดทั้งร้องไห้ ฟังธรรม แต่ทำไม6เดือนแล้วใจถึงคิดวนไปวนมา กลัวเหมือนกันจะเป็นโรคซึมเศร้า แต่คิดถึงลูก2คน ภาระหนี้สิ้นแล้ว เลยคิดว่าเราเป็นอะไรไม่ได้ แค่คิดว่าชีวิตนี้ที่เจอคือเวรกรรมที่เขาตามมาเอาคืน เราหรือ .... กินไม่ได้ นอนไม่หลับมา6เดือน ทั้งๆๆที่รู้ว่าเขาคงไปมีความสุขกับคนใหม่ แต่ทำไมเราวางไม่ลง ช่วยย้ำและเตือนเราหน่อย ....