เรากับแฟนคบกันมาตั้งแต่มัธยมจนถึงจบมหาวิทยาลัย คบกันมาได้ 7 ปีแล้วค่ะ ตอนเรียนมัธยมเราอยู่โรงเรียนเดียวกัน แต่พอเข้ามหาลัยเราเรียนกันคนละที่เลยต้องห่างกัน ที่ผ่านมาเเฟนเราก็เป็นคนดีนะคะ ใส่ใจกัน แต่สิ่งที่ทำให้เรารู้สึกอึดอัดในความสัมพันธ์คือ แฟนเราเป็นคนค่อนข้างจริงจังในหลายๆเรื่อง เช่น เรื่องเรียน เวลาสอบแฟนเราจะตั้งใจอ่านหนังสือมาก จนไม่ติดต่อกับเรา ไม่โทรหา ไม่ตอบไลน์ และบางทีก็ไม่รับสายเรา เราคิดว่าการที่เค้าเป็นคนจริงจังกับเรื่องเรียนเป็นสิ่งที่ดีนะ แต่มันก็รู้สึกแย่ที่เค้าหายไปจากเรา  แรกๆเราก็งอนนะ รู้สึกเสียใจว่าเค้าทำเหมือนไม่แคร์เรา เลยลองปรับความเข้าใจ สุดท้ายผลก็คือ เค้าก็ยังทำเหมือนเดิม ตลอด 4 ปีในมหาลัย พอถึงช่วงสอบเค้าก็จะหายไปแบบนี้ตลอด จนเราพยายามเข้าใจให้มากที่สุดและพยายามคิดว่าอย่างน้อยเค้าก็ไม่ได้มีใคร เราจึงไม่งี่เง่าหรืองอนอะไรเค้าเลย จนเรียนจบมหาลัย เค้าก็แทบไม่ได้ไปเที่ยวไหนกับเราเลย เค้าบอกว่าเค้าอยากหางานให้ได้ก่อน เค้าไม่อยากรบกวนที่บ้าน พอไม่นานเค้าก็ได้งานที่บริษัทแห่งหนึ่ง พอทำงานที่ทำงานใหม่ๆเค้าก้หายไม่ติดต่อเรา เค้าบอกว่างานมันยาก และงานเยอะ เค้าต้องทำงานเลยไม่ได้โทรหาเรา อารมณ์เหมือนกับว่าสิ่งต่อไปที่เค้าต้องโฟกัส คืองาน เราก็พยายามเข้าใจอีกนะว่าเค้าพึ่งได้งาน ก็ต้องตั้งใจเรียนรู้งานใหม่และทำออกมาให้ดีที่สุด แต่สิ่งที่แฟนเราทำคือ เค้าหายไป ไม่โทรหาเราหลายวัน ไลน์ไปไม่ตอบ บางทีเราโทรไปก็ตัดสายเราทิ้ง เค้าบอกเราว่าเค้ายุ่งมาก งานเค้าเยอะ เค้าเครียดอยู่ เอาเข้าจริงๆ เรารู้สึกว่าเค้าเป็นคนที่จริงจังกับทุกเรื่องนะ ยกเว้นเรื่องเรา มันเป็นความสัมพันธ์ที่เหมือนจะดีแต่ทำไมเรากลับไม่มีความสุขเลย เรารู้สึกว่าในเป้าหมายหลักของเค้าไม่มีเราอยู่ตรงนั้น และคิดว่าเค้าสามารถตัดเราได้ทุกเมื่อ ถ้าเค้ามีเป้าหมายใหม่หรือมีสิ่งที่ต้องทำ ที่ผ่านมาเราทุกข์ตลอดกับการที่เค้าหาย เราพยายามไปโฟกัสเรื่องอื่น ทำกิจกรรมอย่างอื่น ออกไปทำอะไรให้ไม่หมกมุ่นเเต่เรื่องเค้านะ แต่สุดท้ายสิ่งที่เรายังเกิดคำถามในใจมาตลอด คือ ความสัมพันธ์แบบนี้มันไปรอดจริงๆหรอ ทำไมเราถึงรู้สึกทุกข์วนไปวนมาซ้ำแล้วซ้ำเล่า แล้วเราควรทำยังไงดีคะ？？เรารู้สึกแย่มากจริงๆ หลายๆครั้งเราเคยพูดปรับความเข้าใจ ใช้เหตุผลมากกว่าอารมณ์แต่มันไม่มีอะไรดีขึ้นเลย