ขอเท้าความก่อนเลย ตอนเด็กๆพ่อแม่เอาเเต่ทำงาน หนูไม่เคยได้ไปเที่ยวอย่างคนอื่นเขา ตอนกลางวันหนูก็อยู่เนอสเซอรี่เเต่ไหนเเต่ไร พอโตมาหน่อยก็เรียนพิเศษตั้งแต่อนุบาลถึงม.6 จนต้องกลับบ้านเกือบมืดเเล้ว พอมาถึงบ้านต่างคนก็ต่างทานข้าวไป ไม่เคยได้ทานพร้อมกัน

หนูมีน้องคนนึง ปีนึงนี่พูดนับถือำกันได้เลย ต่างคนต่างอยู่

ปัจจุบันนี้แม่ตายแล้ว เกือบ2ปีละ  พ่อก็แต่งงานใหม่ตอนเเม่ตายครบ3เดือน คนที่ดูเเลแม่หนูนั่นแหละที่กลายมาเป็นแม่เลี้ยง เค้าก็ดีแหละมั้ง หนูรู้สึกว่าไม่สนิทกับพ่อไปอีก.

ชีวิตในรั้วมัธยมและมหาลัยถึงหนูจะมีเพื่อนเยอะเเยะเเต่ก็ไว้ใจอะไรใครไม่ได้เลย ต่อหน้าก็ดี ลับหลังก็อีกแบบ

หนูเคยมีเเฟนคนนึง เราก็มีอะไรกันซึ่งหนูไม่เต็มใจครั้งนึง ครั้งเเรก และครั้งเดียวในชีวิต จากนั้นไม่กี่วันหนูก็พึ่งรู้ว่าเค้ามีแฟนอยู่เเล้ว อีฝ่ายก็โทรมาว่าหนูว่าทำไมทำตัวต่ำแบบนี้ ซึ่งอันนี้หนูโง่เองที่ไปเชื่อใจผู้ชายคนนั้น มันทำให้หนูยิ่งรู้สึกเกลียดตัวเอง

ต้องทำตัวยังไงคะถึงจะรู้สึกสนิทใจด้วย สามารถเเสดงความรู้สึก ความคิดจริงๆออกไปได้
ต้องทำตัวยังไงให้เป็นที่รักของเพื่อนๆ