ตั้งแต่ผมเริ่มรู้จักการท่องเที่ยวชุมชนมา ก็มีที่ท่ามะโอ ลำปางนี่แหละครับที่ผมรู้สึกว่า
มากี่ครั้งก็ยังรู้สึกว่าเหมือนได้ "กลับบ้าน" ทั้ง ๆ ที่ไม่ได้มีบ้านอยู่ลำปาง
จนครั้งนี้ก็เป็นครั้งที่ 3 แล้วที่ได้มาเยือน ฟิลลิ่งที่ดูอบอุ่นก็ยังเหมือนเดิมเลยครับ


การมาเยือนครั้งที่ 3 นี้เป็นทริปต่อเนื่องจากที่ไปงาวมานะฮะ หากท่านใดไม่ได้ติดตามมาตั้งแต่แรก
สามารถกลับไปดูทริปก่อนหน้านี้ได้ที่

แอ่วงาวแบบง่วงๆ ที่บ้านบ่อสี่เหลี่ยม ลำปาง
https://ppantip.com/topic/38368289

ซึ่งเป็นทริปที่ผมไปศึกษาวัฒนธรรมชาวเขาเผ่าเมี่ยน ณ ที่นั่นเองครับ

หลังจากที่พี่วุฒิขับรถลงมาส่งผมที่คิวรถตู้งาว - ลำปาง หน้าสภ.งาวแล้ว
ก็ใช้เวลาประมาณ 1 ชั่วโมงเศษ จึงจะมาถึงที่สถานีขนส่งลำปางแล้วจ้า
จากนั้นก็ไปต่อรถรอบเวียงเขียว - เหลือง เพื่อเอาสัมภาระไปเก็บไว้ที่บ้านครูสดศรี


ซึ่งรายละเอียดที่พักในบ้านครู ผมเคยเล่าอย่างละเอียดไปแล้วในรีวิวภาคแรก
ชิลช้าๆ ในส่วนหนึ่งของเมืองรถม้า ณ ท่ า ม ะ โ อ
https://ppantip.com/topic/35474072
เพราะฉะนั้น ผมขอไม่กล่าวซ้ำ ณ ที่นี้นะครับ

ครูสดศรีบอกว่า เก็บของเสร็จแล้วมาเจอครูที่ถนนวัฒนธรรมเน้อ


อ๋อ ! วันนั้นเป็นวันศุกร์ไง ซึ่งมีถนนคนเดินสายวัฒนธรรมเป็นประจำทุกวีก
สองครั้งแรกที่มาผมพลาดตรงส่วนนี้ มาครั้งนี้ขอไปเดินหน่อยละกัน
ถนนอยู่ตรงหลังบ้านครูเอง เหาะไปแค่ 1 วินาทีก็ถึงแล้วครับ (เอาประตูวิเศษของโดเรมอนมาก็ได้นะ)


ถ้าให้รีวิวแบบจริงใจเลยคือ เหมือนกาดกองต้าแปลงร่างเป็นที่นี่อะ
คือคอนเซ็ปต์ของกินของขายแทบไม่ต่างกันเลยจ้า


ถามว่าทำไมต้องเป็นถนนสายวัฒนธรรม ซุ้มนี้คือคำตอบนาจ้า
แล้วทำไมต้องจัดทุกวันศุกร์ เพราะวันเสาร์ - อาทิตย์ มันจะไปชนกับกาดกองต้าไง
และอีกอย่างคือ ทุก ๆ ฟรายเดย์ไนท์ก็จะมีที่ให้ได้เดินเที่ยวชิล ๆ กันไงล้า
ซึ่งถนนสายวัฒนธรรมจะเปิดตั้งแต่ 17.00 - 21.00 โดยประมาณเน้อ


กู่ ย่ า สุ ต า
ซุ้มประตูวัดโบราณ แลนด์มาร์กต้องห้ามพลาดของถนนสายวัฒนธรรม


บ่นมาเยอะมันก็จะเริ่มไส้กิ่วเข้าละ สเต็ปต่อไปคือ ห า ข อ ง กิ น กันเต๊อะ


ของหนักกินแค่นี้พอ แต่ผัดหมี่ร้านนี้แมล่งอร่อยจริง ชามละ 10 - 20 บาทที่ให้เยอะสัจ


ห ม่ า ล่ า
อยากจะบอกว่า ที่ลำปางขายแค่ไม้ละ 5 บาท ซึ่งเป็นอะไรที่อะเมซิ่งสัจ ๆ เพราะกรุงเทพฯ ไม่มีราคานี้แน่นอน TT


ต่อด้วย  เ ห็ ด ห อ ม ท อ ด  ที่มาลำปางทุกครั้งต้องซื้อกินทุกครั้ง
ปกติจะเจอพี่แกที่กาดกองต้านะ แต่แกมาขายวันศุกร์ด้วย
ปล. ร้านนี้ไม่มีสาขานาจ้า


ไ ข่ ก ร ะ ท ง  (อันนี้ต้องแฎรกละ)
ไข่กระทงพ่งติ๊ เขาเรียกว่า  ไ ข่ ป่ า ม  ฮู้ก่อ
ไข่ป่ามทำง่าย ๆ แค่พับใบตองให้เป็นกระทง แล้วก็ตอกไข่ใส่ เสร็จแล้วก็เอาไปย่างเตา จบข่าว !


ซึ่งความจริงมันก็คือ  ไ ข่ เ จี ย ว ย่ า ง  น่านแหละครับ แต่ที่พีคในพีคกว่านี้ก็คือ


ก็พีคตามภาพเลยนะครับ กุนี่น้ำตาจะไหลเลย นาน ๆ ถึงจะได้กินของดีในราคาย่อมเยา


ไอติมเมืองรถม้าลุงหนานแก้ว เป็นของกินอีกเจ้าประจำที่ผมต้องซื้อทุกครั้ง
เพราะว่าติดกับดักสไตล์ร้าน และการเซอร์วิสลูกค้าของเฮียแกที่เฟรนด์ลี่ฝุด ๆ


ผมเดินเล่นจนถึง 20.30 คนเริ่มเก็บของ ผมก็บอกครูสดศรีว่า นอนก่อนไม่รอแล้วนะ
ครูบอกไปพักผ่อนได้เลย ครูยังทำธุระไม่เสร็จ โอเค งั้นราตรีสวัสดิ์ตรงนี้เลยนะครับ


07.00 กับบ้านท่าเก๊าม่วงในยามเช้า
ผมตื่นไปเดินเล่นที่กาดหัวขัว (ตลาดรัษฎา) เพื่อไปกินข้าวเช้า
อ๋อ ! ครูบอกว่า คิดแค่ค่าที่พักอย่างเดียวเด้อ อาหารสามารถหาทานตามสะดวกได้เลย
ไม่ต้องห่วง ร้านเด็ดในลำปางมีเยอะจนจำไม่ได้แล้ว 55555
แกอยากให้แขกที่มาได้ทานอาหารหลากหลายมากกว่า เลยไม่ได้บวกเซอร์วิสตรงส่วนนี้ไป


ในส่วนของความพีคในเช้านี้คือ และคือ


แ ก ง ก ร ะ ด้ า ง  ซื้อมากินกับข้าวนึ่ง
ก่อนหน้านี้เคยเห็นน้องเฟิร์ส Masterchef Thailand Season 2 ทำแข่งตอนรอบชิงฯ
มันก็เลยเสี้ยน ๆ อยากกินไม่น้อยเลย แต่พอได้กินเข้าจริง ๆ ความอร่อยระหว่างผู้มาเยือนกับเจ้าบ้าน
อาจมองไม่เหมือนกันก็ได้ เพราะฉะนั้นอยากให้มาสัมผัสด้วยลิ้นคุณเองจะดีที่สุดครับ


กินเสร็จก็ไปต่อไม่รอแล้ว ผมเดินจากกาดหัวขัวมาที่ขัวช้างเผือกเพื่อถ่ายเงาน้ำของขัวรัษฎาฯ ในยามเช้า
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้บอกทริคให้ก็ได้ ถ้าอยากได้ภาพแบบนี้ ต้องถ่ายตอนเช้าเท่านั้น
ครูสดศรีบอกว่า กินข้าวเช้าเสร็จก็ต่อด้วยเดินเล่นดู Street Art ริมแม่น้ำวังได้เลยเน้อ
คราวที่แล้วที่ผมมามันยังไม่มี แต่ตอนนี้ลำปางกุมี


ที่นี่ลำปาง


แต่ที่นี่ลำพัง


ให้น้องไก่ได้เล่าเรื่องเมืองรถม้าหน่อย


พิกัด Street Art เมืองรถม้าและถ้วยชามกาไก่ จะอยู่บริเวณริมแม่น้ำวัง
ตั้งแต่ขัวช้างเผือก ขัวรัษฎา ไปจนถึงซอยที่จะเข้ากาดกองต้านะครับ
ครูบอกว่า จริง ๆ ก่อนหน้านี้ภาพวาดมีเยอะกว่านี้ แต่ด้วยประเด็นดราม่าที่รู้ ๆ กัน
ทำให้หลายภาพที่ควรจะมี โดนลบออกไปไม่น้อยเหมือนกัน


ในเขตจ. ลำปางจะมีชาวเขาชนเผ่าหลักอยู่ 3 เผ่าด้วยกันนะฮะ มีเผ่าเมี่ยน อาข่า และปกาเกอะญอ


ถ้าตอนเช้าไม่รู้จะไปไหน ก็มาเดินเล่นหามุมถ่ายรูปแบบฮิปสะเต๋อที่กาดกองต้าได้นาจ้า
ไม่มีถนนคนเดินตอนเย็นคือแมล่งโคตรดีย์ ถ่ายแล้วได้ฟิลลิ่งเมืองเก่าสัจ ๆ


มาเดินกาดกองต้า มืงจะไม่ถ่ายตึกไหนก็ได้ แต่มืงจะไม่ถ่ายตึกนี้ไม่ได้


ห ม่ อ ง โ ง่ ย ซิ่ น  ร้านกาแฟ + Art Gallery แลนด์มาร์กของกาดกองต้า
แค่มีคำว่าหม่องก็รู้แล้วว่าเจ้าของต้องมีเชื้อสายเมียนมา และผมได้ข้อมูลเพิ่มเติมจากพี่เจ้าของร้านคือ
ชื่อร้านกับชื่อเจ้าของคือชื่อเดียวกัน และหม่องโง่ยซิ่นก็คือคนออกแบบตัวอาคารและ Interior ของที่นี่


มาคราวที่แล้วฟ้าไม่เปิด คราวนี้ได้ถ่ายซ่อมสมใจแล้ว เสียแค่รถขาวเท่านั้นแหละที่มาจอดขวาง
คิด วิเคราะห์ แยกแยะ


ในส่วนของกาดกองต้าขอพอแค่นี้ก่อน พอดีต้องทำเวลานิสนุง
เสร็จจากตรงนี้ ผมก็เดินกลับไปทางบ้านครู แล้วเดินเลยไปที่บ้านหลุยส์ ที เลียวโนแวนส์ กันต่อจ้า


แ ย ก ป่ า ไ ม้ เ ข ต
ผมว่ามุมนี้ก็เป็นอีกมุมที่น่าถ่ายรูปเก็บไว้ เพราะมันก็จะชิคแบบกรีน ๆ หน่อย


บ้านหลุยส์ ที เลียวโนแวนส์ : ความทรงจำและความรัก
ทุกครั้งที่ผมมาเยือนลำปางแล้วรู้สึกว่า เหมือนได้กลับบ้าน
ก็เพราะที่บ้านหลุยส์นี่แหละครับ และที่รู้จักชุมชนท่ามะโอได้ ก็เพราะที่นี่เช่นกัน
เหตุผลเป็นเรื่องส่วนตัว ก็ข้าม ๆ มันไปละกันโนะ


บ้านหลุยส์ภาค 2 เทียบกับตอนมาในภาคแรกเป็นยังไงบ้าง ?
ความเก๋าของบ้านยังเหมือนเดิม เพิ่มเติมคือมีคนรู้จักมากขึ้นจนกลายเป็น Check Point ที่รถม้าต้องแวะแล้วครับ
แต่สวนตัวคือชอบฟิลลิ่งตอนที่มาในภาคแรกมากกว่า แต่อย่างว่าแหละครับ ทุกอย่างย่อมเปลี่ยนไปตามกาลเวลา


เพิ่มเติม 2 คือ เขาซ่อมแซมภายในบ้านจนเปิดให้ดูชั้นล่างได้แล้ว


เสาร์ที่ 3 ของทุกเดือน ที่บ้านหลุยส์จะมีงาน ท่ามะโอ เรโทร แฟร์
แต่ครั้งนี้ผมพลาดเพราะไม่ตรงกับวันนั้น ถ้ามีต่อภาค 3 ก็จะมาช่วงนี้ให้ได้

จบเพียงเท่านี้ครับ สำหรับรีวิวในภาค 2 ที่ดูรวบรัดหน่อยเพราะต้องทำเวลา
ซึ่งหมดทริปนี้ผมต้องเตรียมตัวขึ้นเชียงใหม่ต่อ เพื่อไปหมู่บ้านชาวเขาอีกที่หนึ่งครับ
C o m i n g  S o o n !!