สมัยประถมตอนอยู่ ป.3 ป.4 รู้สึกว่าวันๆ นึงมันช้ามากกว่าจะผ่านไปได้วันๆ นึง อีกนานมากกว่าจะถึงมัธยม มองไปคนที่อยู่ ม.4 ตอนนั้นว่าตัวโตมากดูเป็นผู้ใหญ่มากๆ อีกนานมากเราถึงจะไปอยู่ตรงนั้นในความรู้สึกจนไม่คิดว่าตัวเองจะมาถึง ม.4 ได้เลยแต่พอเวลาผ่านไปผ่านไปมาถึงม.ต้น เริ่มรู้สึกว่าเวลามันไวขึ้นเรื่อยๆ ยิ่งม.ปลาย เคยคุยกับคนที่อายุ 60 กว่าๆ ถามเขาว่ากว่าจะอายุ 60 เนี่ยมันนานไหมเขาก็ตอบมาว่ามันไวมากๆ มันไม่นานเลย มองกลับมาที่ตัวเองเคยมองตอนประถมว่าคนที่อยู่ ม.ปลายเป็นผู้ใหญ่ แต่ตัวเองกลับไม่รู้สึกว่าตัวเองเป็นผู้ใหญ่หรือโตขึ้นเลย แถมเวลายิ่งผ่านไปไวกว่า ม.ต้น อีกแป๊ปๆ ปิดเทอมแป๊ปๆ ขึ้น ม.6 จนถึงเวลาแอดมิชชั่นก็ยังไม่รู้เลยว่าตัวเองอยากเรียนอะไร พอขึ้นปี 1 มหาลัย เวลามันก็คงๆ ทีไม่ไวไม่ช้า แต่พอมาปี 2 แล้วเหมือนวาปมาที่เรียนจบปี 4 เลย มันเคว้งคว้างเพราะไม่คิดว่าตัวเองจะเรียนจบไวขนาดนี้ยังไม่ทันได้ตั้งตัวเลยว่า ตัวเองอยากทำอะไรต่ออยากทำงานอะไรมันว่างเปล่าจริงๆ ยิ่งพอทำงานไป 4 ปีแล้ว จำอะไรตอนอยู่มหาลัยไม่ค่อยได้เลยเหมือนว่าเวลามันผ่านไปไวเกิน จำเล่มโปรเจคตัวเองไม่ได้ว่าทำจบมาได้ยังไง 555 จนตัวเองจะอายุ 30 แล้ว อีกแค่ 2 3 ปี ทำไมไม่รู้สึกเลยว่าตัวเองเป็นผู้ใหญ่ก็ยังมีความรู้สึกเหมือนตอนตัวเองไม่ได้โตจากเดิมมีความรู้สึกเดียวกับตอนอยู่ประถมเลย แต่กลับเริ่มกลัวว่าวันๆ นึงมันผ่านไปไวจนเจอกับความแก่ ใกล้ตายแล้ว เริ่มกลัวเวลาของวันๆ นึงที่มันไวขึ้นเรื่อยๆ มีใครรู้สึกเหมือนกันบ้างไหมอยากให้เวลามันช้าลงกว่านี้