แบบนี้เขาเรียกว่าเริ่มต้นเป็นลำไม้ไผ่
พอเหลาลงไปกลายเป็นบ้องกัญชา
ทุนนิยมมันเริ่มต้นด้วยการเปิดโอกาส
ให้ทุกคนมีสิทธิ์แข่งขันกันอย่างเท่าเทียม
ซึ่งเป็นเรื่องที่ดี แต่พอนานๆไป เริ่มมีผู้ชนะ
ผู้แพ้มากขึ้น เห็นชัดถึงความเหลื่อมล้ำกัน
มากขึ้น มันค่อยๆกลายเป็นการผูกขาดโดย
ทุนและศักยภาพที่เหนือกว่า ทำให้การแข่ง
ขันเริ่มไม่ใช่การแข่งขัน แต่มันก็ห้ามยาก
เพราะข้อดีของทุนใหญ่ก็มีมากคือมันสามารถ
สร้างวัตรกรรมและการบริหารจัดการ
ได้อย่างดีมีประสิทธิภาพมากกว่า สร้างงาน
สร้างการพัฒนาได้มากกว่า เพียงแต่การแบ่งบัน
จัดสรรประโยชน์อาจจะยังไม่ค่อยเป็นที่น่าพอใจ
ของผู้ร่วมงานเท่าใดนัก แต่ในด้านพลวัตรทางการ
พัฒนามันแผ่ออกไปในวงกว้างอย่างมากมายมหาศาล
ซึ่งผมมองว่า ปัญหาคือมันจะเข้าไปแทนที่อำนาจการ
บริหารประเทศ การเมืองการปกครองอย่างไรเท่านั้น
ถ้าเข้าไปเสริมในด้านที่ดีๆมันก็ไม่มีปัญหาอะไร
มันก็อาจจะช่วยดูแลกระจายความมั่งคั่งทรัพยากร
และโอกาสต่างๆให้คนเล็กคนน้อยได้ดีขึ้น
ถ้ามันแทรกเข้าไปแบบกอบโกยตักตวงผูกขาดเพื่อ
พวกพ้องตระกูลศักราชอะไรแบบนั้นก็น่ากลัว
มันก็คงมีทริกเล็กๆอยู่แค่นี้มั้งที่น่าห่วง