สวัสดีครับ... เป็นอีกหนึ่งเรื่องที่ทุกคนจะต้องรู้จักกับการทำดีในเรื่องนี้ นั้นคือ"การบริจาคโลหิต"
ส่วนตัวก็เป็นผู้บริจาคโลห ิตครับ ไม่ได้เก่งอะไรมากเพราะเพิ่งจะเกินมาสิบกว่าครั้งเอง
จำได้ว่าการบริจาคโลหิตครั้งแรก เป็นอะไรที่ไม่น่าจดจำเอาเสียเลย เพราะด้วยความที่เป็นคนแขนและเส้นเลือดเล็ก ก็เป็นที่แน่นอนว่าเจาะไม่ได้ มีการเจาะถึงสองครั้ง (ตอนนั้นจำได้เลยว่ากัดฟันและน้ำตาไหลซิบๆ ฮ่าๆๆ)
ก็ได้รับคำแนะนำจากเจ้าหน้าที่ว่าไปยกดัมเบลไป!! แล้วค่อยมาใหม่ครั้งหน้า (นึกภาพพี่เจ้าหน้าที่และน้ำเสียงออกไหมครับ? แหะๆ)
สุดท้ายก็ทำอย่างที่ว่าและก็กลับไปบริจาคได้เมื่อตอนได้อายุ 18 ปี (นี่ไง ทำได้แย้ว!! อยากจะเดินเชิดใส่พี่ จนท.คนนั้น แต่นางไม่อยู่ แหะๆ)
ทีนี้ก็ทำมาเรื่อยๆนั้นแหละครับ แต่ส่วนตัวผมก็คิดว่าทุกคนน่าจะเจอปัญหาในการบริจาคโลหิตแต่ละครั้ง
ไม่ว่าจะเป็นเรื่อง คิวยาวเพราะคนมาบริจาคเยอะมาก หรือไม่เมื่อคนเยอะแล้วก็ปิดรับบริจาคไปเสียก่อน
ส่วนตัวค่อนข้างจะท้อกับเรื่องแบบนี้ แต่ก็ทำได้สำเร็จทุกครั้งครับ เลยมาตั้งคำถามในใจว่า คนส่วนใหญ่ที่มานั่งเสียเวลารอเขามีเหตุผลอะไรกัน?
ทำไมถึงมานั่งหลายชั่วโมงกว่าจะทำความดีในการบริจาคโลหิตจนสำเร็จ? มีเหตุผลในเรื่องนี้กับความพยายามในการทำความดีครั้งนี้อย่างไรกันครับ?
ปล.ส่วนตัวอยากบริจาคโลหิตเป็นประจำ เพราะคิดว่าเลือดของเราหนึ่งถุงสามารถต่อชีวิตให้กับคนๆหนึ่งได้และก็อยากทำความดีเมื่อมีโอกาสครับ
ปล.2 ผมว่าทำความดีมันทำยาก ถ้าเราคิดจะทำบาปแค่ตบหัวเพื่อนข้างๆก็ทำได้แล้ว มันก็เหมือนกับการเป็นการพิสูจน์จิตใจเราอีกด้วยครับ
ปล.3 มีความรู้สึกอย่างไรกับการบริจาคโลหิต มาแบ่งปันกันได้นะครับ

สุดท้ายนี้ผมก็ยังตั้งใจจะทำความดีต่อไป ถึงแม้ว่าในแต่ละครั้งจะโดนพี่ จนท.จำว่าคราวที่ปแล้วผมเคยเป็นลมบ้าง(ซึ่งมันไม่ใช่ผมไง คือผมหน้าโหลอะเพ่!!)