ความรัก หรือ ความผูกพันที่สะสมมาร่วมกัน เกือบ 11 ปี ครั้งนี้ ก็มาถึง อีกจนได้ ...

... ไม่ได้ ไข่วคว้า หรือ หาเรื่องที่อยากจะจับได้ ชีวิตที่อยู่ด้วยกัน แม้แต่โทรศัพท์ เราไม่เคยขอดู ...

จากครั้งแรก จับได้ ให้อภัย... แล้วไม่เคยเอามาคุย เอามาพูดอีกเลย เพราะถือว่าให้อภัยไปแล้ว...

... แต่ ไม่น่าเชื่อ ด้วยความไว้ใจ ... เค้ากลับทำอีก ... นัดไปมีอะไร กับคนอื่น ... ได้ยินทั้งเสียงนัดแนะ ภาพที่ขับไปหาเค้า ที่คอนโด....

.........อึ้ง... มึน .... อึน.... ไม่อยากดูต่อ ....พอ ...

ตัดภาพมา เมื่อเจ้าตัวรู้ว่าจับได้....

......... เรา น้ำตา ไม่ไหล ... ใจเต้นตุบตับ ราวกับ กลองเพล แถวบ้านเกิด...

.. ไม่มี เกรี้ยวกราด ไม่โมโห ไม่มึนตึง .... ยิ้ม แล้วพูด ไป ว่า ... เราหยุดเถอะ ...

""" คุกเข่า ยกมือไหว้ ขอโทษ ... เรากลับ ไม่มีกะใจ โอนอ่อน ตามแม้แต่นิดเดียว...

หยุด เดิน ไปด้วยกันเถอะ... เธอ ไม่ผิด เพราะ เธอหมดรักกันกันแล้ว ... แต่ที่เสียใจ บอกก่อน แล้วน่าจะดีกว่านี้ ....

.... ต่างคน ต่างเดิน.... เถอะ ... เก็บของ ออกจากบ้านไป ... ไม่ได้ ไล่ ... ตอนนี้ ช่วงหาที่พัก ก็แยกกันอยู่กันก่อน...

11 ปี ที่ผ่านมา อย่าเสียดายมันเลย ... ความรักหมด ฝืนไป ไม่มีอะไรดี กลับไปซ่อมแซม ความรู้สึก...

... โอกาส ไม่ใช่ อากาศ ที่ให้ กันได้บ่อยๆ ...

ของขวัญ ชิ้นโต ... ได้ตั้งแต่ วันนี้เลย หรือ...

... บทเรียนนี้ กลับมามองตัวเอง อะไร ที่พลาด...

เรื่อง sex เหรอ .. ไม่เคย บกพร่อง ... หรือ ว่าผิด ที่อาจไม่ถูกใจ
เรื่องงานบ้าน ... เธอ ก็แทบไม่ได้ ทำอะไร ผมจัดการหมด ซักผ้า ถูบ้าน ล้างรถ ตัดหญ้า รดน้ำต้นไม้
งานครัว .. ตื่นก่อน ทำอาหารเช้าให้กิน ก่อนออกบ้าน ทุกวัน
ค่าใช้จ่าย ในบ้าน ก็ดูแลเอง หมด บ้านผ่อนบ้าน ค่าเน็ต ค่าโทรศัพท์ ค่าส่วนกลาง
ญาติ และผู้ใหญ่ ฝั่งบ้านเค้า ก็คุยกันได้ ไม่มีปัญหา

ทบทวน ...อีกรอบ เราอาจมีความน่าเบื่อ โลกส่วนตัวสูงไป หรือ...