เรากำลังฝึกงานไกล้จะจบแล้ว ได้ฝึกงานกับรัฐวิสาหกิจแห่งหนึ่งใกล้บ้าน และได้ฝึกกับเพื่อนรุ่นเดียวกันแต่ไม่ค่อยสนิทกันจนตอนนี้เราก็ยังไม่รู้นิสัยเขาสักเท่าไหร่ 😑   เข้าเรื่องเลยแล้วกันนะคะ คือที่ฝึกงานเนี่ยจะมีเด็กฝึกงานทุกแผนกเราได้ฝึกแผนกบริหารงาน กับเพื่อนอีกคนที่ไม่ค่อยสนิทกัน แล้วเวลาที่ทำงานก็จะมีพี่ๆ แล้วก็หัวหน้าแผนกนี้แหละค่ะที่จะคอยเรียกใช้งานเราสองคน ตอนมาฝึกเเรกๆก็ไม่เจอปัญหาอะไรนะคะพี่ๆที่นี่น่ารักทุกคนเลยค่ะส่วนเพื่อนอีกคนที่ฝึกด้วยกันเราไม่ค่อยได้คุยกันเวลาว่างก็จะเล่นโทรศัพท์ของใครของมันมากกว่าไม่ค่อยสนใจสักเท่าไหร่  จนกระทั่งฝึกมาได้ประมาณสองเดือนกว่าๆเราก็เริ่มคุยกันบ้างแล้วมีไปกินข้าวด้วยกันบ้าง เเล้วก็ได้รู้ว่าเขาเป็นคนที่นิสัยดีมากๆ ดีสุดๆ เป็นคนที่ชอบพูดว่าขอโทษเราตลอดไม่ว่าทำอะไรทั้งที่ไม่ได้ทำผิดหรือทำให้เราโกรธ  เราก็งงว่าเขาจะขอโทษเราทำไม  อย่าเช่น  เวลาว่างเเล้วนางหันเก้าอี้มาคุยกับเราเเล้วช่วงที่หันเสียงเก้าอี้มันดัง แต่ดังไม่มากนางก็ขอโทษเราใหญ่เลยทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ ซึ่งเราก็อึ้งนิดๆ ว่าเเค่เสียงเก้าอี้เอง  รึบางครั้งนางแค่เฉียดเรานิดเดียวจริงๆแทบจะไม่รู้สึกว่าโดนด้วยซ้ำนางก็จะเเบบขอโทษๆๆแล้วก็จะร้องไห้ แล้วพี่ๆที่ทำงานเขาอยู่กันเยอะเขาก็ฟังเราว่าเราขอโทษอะไรกัน เราก็เลยบอกเขาไปว่าเพื่อนขอโทษที่เฉียดเรา แล้วพวกพี่ไปเขาก็จะเเบบว่า  อ๋ออ เรื่องแค่นี้เอง จะขอโทษอะไรขนาดนั้น แล้วพี่ๆเขาก็จะชมเพื่อนคนนี้เสมอว่าน่ารักจังมีมารยาทจัง  ซึ่งเราเองไม่เคยโดนชมอะไรแบบนี้นะเพราะเราจะไม่ทำพร่ำเพื่อเราขอแค่ฝึกงานอย่างสงบสุขก็พอ จนกระทั่งเริ่มหนักขึ้นอะไรนิดนึงนางก็จะขอโทษแล้วทำหน้าจะร้องไห้สะให้ได้เราก็ตกใจประมานว่า  หึ้ยย !!  จนพี่ๆที่ทำงานเขามองเราไม่ดีว่าทำไมต้องแบบว่าเอิ่มต้องดุเพื่อนด้วยเรื่องแค่นี้เอง เราก็เลยไม่ได้พูดอะไร แล้วนางก็เป็นคนที่ชอบช่วยงานมากๆๆ มากขนาดที่เอางานเราแทบทุกอย่างไปทำเองหมดเลย ซึ่งเราก็ไม่เคยขอให้ช่วย อกจะเกรงใจด้วยซ้ำและมันก็ไม่ใช่งานหนักหนาอะไรทำได้สบายๆ แต่นางจะมาแย่งไปทำตลอดเราก็ได้แต่ห้ามเราพูดว่าไม่เป็นไรๆ แล้วนางก็จะดึงไปเลย ซึ่งเราก็ต้องปล่อยเพราะถ้าจะมาแย่งงานกันเสียงดังอะไรแบบนี้มันจะดูไม่ดี เป็นแบบนี้ทุกวันจนพี่ที่ทำงานเขาไม่มีใครชอบเราไม่มีใครคุยด้วยแล้วก็ไม่มีใครเรียกเราไปใช้งานเลย ซึ่งเราคิดว่าเขาต้องมองว่าเราขี้เกียจแน่ๆ เพราะทุกครั้งเวลาที่เขาใช้อะไรเพื่อนคนนี้จะชอบ ไปเองตลอดขอแบบว่าขอเถอะขอให้เรานั่งลงเดียวนางไปเอง  จนตอนนี้เราเข้าหน้าใครไม่ติดเลยบางวันสวัสดีพี่ๆที่ทำงาน เขาก็ยังไม่รับไหว้ แต่เพื่อนเราคนนี้ได้คำชมบางได้ตังค์อีกตะหาก (เราฝึกงานไม่ได้ตังค์นะ) จนกระทั่งเกิดเหตุการณ์หนึ่งคือนางหยุดงานวันนึง เราก็ทำงานแทนนางและก็โชคดีที่วันนั้นงานไม่เยอะเลยทำไปชิลๆ พอวันรุ่งขึ้นนางมาทำงานปกติเรานั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานข้างๆโต๊ะเรามีพี่ที่ทำงานอยู่ด้วย นางก็เดินมาหาเราถามเราว่าเมื่อวานนี้งานเยอะไหม เราบอกว่าไม่เยอะ สบายมาก นางก็เอาอีกแล้ว ขอโทษเราใหญ่เลย นางจะร้องอีกแล้วหน้านางเศร้ามากรู้สึกปิดที่หยุดงานเเล้วปล่อยให้เราทำงาน ซึ่งเราไม่ได้ว่าอะไรนางเลยสักนี้ดดเดียว พี่ข้างโต๊ะเขาแอบฟังที่เราคุยกัน เขาเลยพูดว่า กะไว้แล้วว่าต้องพูดว่าขอโทษนิสัยดีจังพี่ชอบมากเลยเด็ดแบบนี้บลาๆ แล้วพี่คนนี้พูดเสียงดังมากจนทุกคนได้ยิน ก็มีคนถามว่าขอโทษกันเรื่องอะไร พี่คนนี้ก็บอกว่า เขาไม่ได้ยินว่าเราพูดอะไรเขาได้ยินเเต่เพื่อนเราพูดว่าขอโทษ ซึ่งเราก็งงว่าเราก็พูดเสียงดังอยู่นะ ทำไมไม่ได้ยินนั่งไกล้กันแค่ตรงนี้  แล้ววันนั้นทั้งวันก็ไม่มีใครคุยกับเราเลยไม่มีใครยุ่ง  ซึ่งเราก็ไม่รู้ว่าเราทำอะไรผิด เรารู้สึกอึดอัดมากที่มันเป็นแบบนี้ทุกวันแล้วเราก็ทำอะไรไม่ได้พูดอะไรไม่ได้ด้วย แล้วเราเป็นคนที่ค่อนข้างจะเงียบไม่ค่อยพูดอะไรแบบนี้  แต่ตอนนี้รู้สึกอึดอัดมากๆ
   อยากถามพี่ว่าเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้บ้างไหม เเล้วแก้ปัญหาอย่างไร คือตอนนี้ไม่มีใครคุยกับเราแล้วมองหน้ายังไม่มองเลย บางครั้งไหว้เขาเขายังจะทำเมินอยู่แล้ว เราไม่รู้ว่าเราผิดอะไรจริงๆ 😓😓😭😭 ขอคำปรึกษาด้วยนะคะขอบคุณค่ะ