เรื่องเป็นอย่างนี้ ผมเป็นผู้รับเหมางานมีลูกน้องอยู่พอประมาน ผมรักลูกน้องไหมอันนี้ไม่รู้แต่วันหยุดไปเที่ยวไหนก็ไปหรือกินข้าวผมกินอะไรลูกน้องก็กินด้วย ตอนเที่ยงผมห็เลี้ยงข้าว หรือมันเดือดร้อนเงินไม่พอใช้ผมก็ให้เบิกล่วงหน้า พอผมบ่นมันเรื่องงานมันไม่พอใจก็หนีกลับบ้าน พอผมจะไล้ออกเพราะมันทำแบบนี้บ่อยมันก็บอกทำงานให้ผมเต็มที่แต่ผมไม่ให้ใจมัน แล้วมันก็ขอผมกลับมาผมก็ให้กลับ ตอนแรกผมว่าจะพามันไปกินเลี้ยงปีใหม่และให้เงินมันเบิกล้วงหน้าไปเที่ยวผมนี่หยุดคิดเลยครับ แบบรู้สึกทำดีกับมันแล้วมันไม่เห็นค่าเลย ปีหน้าผมเลยคิดว่าจะเพิ่มกันให้มันแต่ไม่เลี้ยงข้าวแล้วจะได้หากินเองผมไปเที่ยวไหนก็ไม่ชวนมันไปและไม่ให้เบิกล้วงหน้าดีกว่าในเมื่อมันคิดว่าผมไม่ให้ใจมัน เพื่อนๆว่าผมคิดดีมั๊ย
ช่วยเหลือลูกน้องทุกอย่างพอเราบ่นมันบอกเราไม่ให้ใจมัน