สวัสดีค่ะอยากจะมาระบายที่ทำงานอาจจะดูงี่เง่าไปหน่อย ทำงานแบบนี้คงเหนื่อยตายไปวันๆ เจ้านายบ่นแต่ค่าน้ำค่าไฟขึ้น ซ้ำๆ ลูกน้องได้แต่กำไรไม่เคยขาดทุนจากเจ้านายที่แสนดีเคยเลี้ยงข้าววันละมื้อ เลี้ยงน้ำหวานคนละเเก้ว ไปมาข้าวไม่เลี้ยง( อันนี้เข้าใจนะคะ )น้ำลิตรถังใหญ่(10บาท)ก็บ่นประมาณว่าก็ซื้อให้กินให้ใช้ตลอด ไปทำงานที่ไหนก็ไม่ได้เพราะเป็นหนี้เขา ผ่อนทีละน้อยก็ไม่ได้ จะเอาแต่เงินก้อนบางทีคิดว่าตัวเองจะเป็นโรคซึมเศร้าซะอีก พูดกับใครไม่ได้เลยสักคนไม่อยากให้คนอื่นมาลำบากเรื่องที่ตัวเองสร้างคนเตือนไม่ฟังสุดท้ายแล้ว เขาก็พูดใส่ตัวเองไม่เคยผิด ผิดที่เราไม่สร้าง ไม่รักษาจบอกไม่เอาเปรียบลูกน้องซื่อตรงไม่โกงสุดท้ายแล้วแค่ค่าเเรง 4วันวันละ250 ยังไม่ถึงพันเลย คือเอาง่ายๆ เราจะออกไปทำงานรับจ๊อบเสริมก็ไม่ได้พอถามหาค่าเเรงบ่นเหมือนทวงบุญคุณทำงานเกินเวลาไม่ได้โอที เบิกเงินไม่ได้พอจะถามอะไร คำบ่นสารพัดมาเลยต้องทนกับเจ้านายแบบนี้นานแค่ไหนหาคนพึ่งพาไม่ได้คิดอยากจบชีวิตหลายต่อหลายครั้งแต่เห็นหน้าลูกสุดจะทนจริงลูกเป็นสิ่งที่คนเป็นคิดว่าอยู่เพื่อลูก เราขอเบิกให้ลูกไปรร.ก็ไม่ได้ปลายเศษเงินในเเต่ละวันไม่ได้สักบาทจะออกไปหาเงินใช้หนี้ที่อื่นก็ไม่ยอมขู่จะมีคนตามไปถึงที่ จะเอาชีวิตจะทำลายครอบครัวมันมีจริงเหรอเจ้านายแบบนี้ บางทีมันอาจจะกระทบจิตใจในทุกวันตอนนี้เหมือนตัวเองจะเป็นคนที่คิดมากพูดไม่ได้พูดแล้วตัวเองดูผิดมากเลยคะ เลยจะไม่พูดร้องไห้คนเดียวเหมือนเก็บกด รู้สึกท้อใจ กับสิ่งแวดล้อม ต้องขอโทษที่มาระบายตรงนี้ และขอบคุณที่รับฟัง ค่ะ