(ดักไว้ไม่ดราม่าด่ากันนะจะ เราเองก็รู้ผิดกับตัวเองเหมือนกันที่รู้ตัวช้าไป)ปล.ขนาดเขียนไว้คนยังไม่อ่านเลย เพลียTT จากใจเรานะในมุมมองของเรา (ปล.จขกท Dek62 นะ) เราคิดว่า ส่วนมากหลายๆคนบอกมาว่าให้ค้นหาตัวเอง ทำเรื่องที่มันค่อนข้างยาก คือเข้าใจปะว่าตอนนั้นเรายังเด็กอยู่ยังไม่รู้เรื่องอะไรเลย พ่อเเม่ก็ไม่ได้เรียนสูงรู้มาเเนะนำลูกๆ เด็กๆก็เรียนไปโดยที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่เลยจนกระทั้งขึ้น ม.6 นี่ละคิดไม่ทันเลยว่าตัวเองชอบอะไร เก่งอะไร เเล้วสิ่งที่เกิดคือพึ่งมารู้ตัวตอน ม.6 ทำให้ผลงานอะไรก็ไม่เคยทำมาเลย ไม่มีอะไรจะยื่น ไม่ได้เตรียมตัวในสาขานั้นๆ ทำให้สอบเข้าไม่ได้เนื่องจากเตรียมตัวไม่ทันเเล้ว รู้อีกทีก็สอบ คะเเนนไม่ถึงไม่ได้เข้าฝันก็ดับเลย มีทางเดียวคือซิ่วหยุดเรียนไปเลย1ปี นั้นอ่านตั้งเป้าหมาย ขยันๆ เเล้วไปสอบอีกรอบซึ่งไม่ใช่เรื่องง่ายเลย ในด้านจิตใจ เพื่อนๆมีที่เรียนกันหมดเเล้ว เรายังนั่งไม่มีที่เรียนอยู่คนเดียวอะไรเเบบนี้ เเล้วรอบรับเด็กซิ่วก็อาจไม่มีคณะที่อยากเข้าไปด้วย คือถ้าใครรู้ตัวมีความคิดเป็นผู้ใหญ่ตั้งเเต่ ม.3-ม.4 อันนี้คือเราคิดว่ายังไงก็ติด เเต่สังคมไทยมันปลูกฝังมายังงี้ไง ลูกครู หมอ พยาบาล เขาผ่านจุดที่ลูกตัวเองกำลังจะต้องเจอ เขาเตรียมตัวให้ลูกเขาตั้งเเต่เด็กๆเเล้ว ลูกคนธรรมดาๆไม่ได้มีสิ่งเเวดล้อมดีๆ อยู่ด้วยตัวเอง มันไม่มีโอกาสเหมือนคนอื่นเขา เว้นเเต่คนที่คิดได้เองเเละขยันจริงๆซึ่งหาได้น้อยมาก เด็กมันไม่ผิดหรอก ใครจะรู้ว่าตัวเองอยากเป็นอะไรจริงไหม ทั้งๆที่ยังไม่ได้ลองเลยเเท้ๆ ยังไม่รู้ว่าตัวเองเรียนได้หรือเปล่า เเล้วยังเด็กๆอยู่ ก็ใช้ชีวิตเเบบเด็กๆปกติ ยอมรับจริงๆว่าในห้องเรียนเราตั้งใจเเต่ไม่รู้เรื่อง เเต่ไม่ได้ไปเรียนพิเศษ ติวอะไร จนเบบรู้ตัวอีกทีจะสอบเเล้วหรอ อ่านก็ยังไม่ถึงครึ่งเล่มเลย งานนู้นนี่ นั้นวุ้นวายจนไม่ได้อ่าน ไม่ได้นอน เเล้วเเบบคิดนะว่าถ้าเรามีคนเเนะนำมาตั้งเเต่เด็กๆเราคงทำได้ดีกว่านี้ รู้สึกชีวิตตัวเอง fail มากๆ ถ้าเช้าได้เเต่ไม่ใช่คณะที่ชอบมันก็ต้องซิ่วออกมาอยู่ดี เเต่ถ้าซิ่วคนอื่นคือเขาเรียนไปกันเเล้ว เราไม่มีที่เรียนมันก็จิตตกไม่ใช่น้อยๆ เเต่ก็นะถ้าชีวิตไม่เคยล้มซะบ้าง เราจะรู้สึกตัวได้ยังไง เราเห็นหลายคนไม่ติดหลายปีเเต่ก็ยัง พยายามเข้าจนได้ เรานับถือมากจริงๆอยากทำให้ได้เเบบนั้น # รวมกันตรงนี้ #เด็กอาจซิ่วเพือหาตัวเอง #เตรียมตัวให้พร้อมก่อน  เอ่อเเล้วอีกอย่างเห็นคนบอกเรียนที่ไหนก็ดีเหมือยกันหมดเเหละ เเต่ทางความเป็นจริง สังคมเรา หรือ นอก เขาก็จะดูที่สถาบันก่อนซึ่งจังหวัดที่เราอยู่คือไม่มี ม. ไหนดังๆที่อยากเข้าไง จะเข้าก็ต้องไป ตจว.ซึ่งทางบ้านเราไม่มีตัง ค่าใช้จ่ายสำหรับอยู่หอ หรือ ตจว. เคยคิดปะว่า ถ้าสมุติ เราอยากเข้า มข.เเล้วบ้านเกิดเราอยู่ ขอนเเก่น มันก็ง่ายใช้ปะ อย่างน้อยๆสอบเข้าได้ก็ไม่ต้องกังวลเรื่องค่าใช้จ่าย เเอบรู้สึกอืจฉา คนที่มี ม. ที่อยากเข้าอยู่จังหวัดตัวเอง หรือมี เงิน จังเลย ไปละบายๆ ปล.ไม่ดราม่าเด้อเราเเค่อยากเเชร์ทัศนคติของตัวเองเฉยๆ ไม่มีใครผิดไม่มีใครถูก บายๆ