『บทสนทนากับความทึ่งไม่รู้ลืม』 สู้ๆนะคะนางฟ้าชุดขาว

เรื่องมีอยู่ว่าวันนี้เราไปทานข้าวกับรุ่นพี่ของเราค่ะ เขาเรียนพยาบาลอยู่ และนานๆจะได้เจอกัน

ในตอนแรกๆบทสนทนาก็เริ่มจากเรื่องธรรมดาทั่วไป แต่ทว่าไปๆมาๆ ก็เข้าไปสู่เรื่องเกี่ยวกับประสบการณ์ดูแลคนไข้และเรื่องสุขภาพต่างๆที่เราสงสัยก็เลยถามไป

พี่เขาก็ได้เล่าให้ฟังค่ะว่าตอนฝึก(ขอใช้คำนี้นะคะ ไม่รู้ว่าเรียกแบบไหนถึงจะถูก)​ต้องดูแลคนไข้หลากหลายแบบ และหลากหลายเคส พอเราฟังแล้ว บางเคสเราทึ่งเลยค่ะ เพราะไม่คิดว่าต้องขนาดนี้เลยเหรอ

เราเข้าใจมาตลอดว่าพยาบาลมีหน้าที่ดูแลคนไข้ธรรมดาๆพวกเช็ดตัว จ่ายยา ฉีดยา ดูแลอาหารการกินบ้างอะไรทำนองนี้

พอได้ฟังจากที่พี่เขาเล่าให้ฟัง รู้สึกเลยว่าพยาบาลเขาต้องทุ่มเททั้งกายและใจมากจริงๆ กับการดูแลคนไข้มากมายและบางครั้งก็ต้องคำนึงด้วยว่าถ้าเราเป็นไข้หรือไปไหนมา เชื้อโรคจะไปติดคนไข้มั้ยต่างๆนานา

ที่ตั้งกระทู้นี้ จุดประสงค์ของเราคือ อยากจะให้กำลังใจพยาบาลทุกคนค่ะ เพราะรู้สึกว่าเขาต้องทุ่มเททั้งกายและใจมากจริงๆ

ขอให้สู้ต่อไปนะคะ เราอาจจะพูดวกวนไปบ้าง แต่ก็รู้สึกประทับใจมากค่ะ จะว่าทึ่งเลยก็ได้ เพราะสิ่งที่ได้ฟังวันนี้มันเหนือความคิดของเรามากจริงๆ

ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ๆค่ะ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่